چه می توان... - هفت هنر

به سايت هفت هنر خوش آمديد.

با هفت هنر دیدن دنیا رفتیم
با قاصدکی به سمت رؤیا رفتیم
موسیقی و شعر و عکس جان داد به ما
تا ساحل بی کران دریا رفتیم
#الهام پوریونس

‏بانو قهرمانی:

“کمی ⁧عشق ⁩هم خیلی بد نیست
‏یا کمی ⁧زندگی ⁩…
‏من برای همین به دنیا آمدم!”
‏⁧ #چارلز_بوکفسکی ⁩

‏

الهام پوريونس:

اگر جهان شفاف بود، هنر وجود نداشت.

آلبر کامو

‏

الهام پوريونس:

«هنر قرار نیست نسخهء دوم جهان واقعی باشد. از آن خراب‌شده همان یک نسخه بس است»

ویرجینیا_وولف

طبقه بندی مطالب سایت

گوشه‌ها

آرشيو گوشه‌ها:

الهام پوريونس:

‏

وقتی به صدات گوش میدم:)

الهام پوريونس:

تقصیر عشق بود که خون کرد بی‌شمار
باید به بی‌گناهی دل اعتراف کرد!

قیصر‌ امین‌‌پور

الهام پوريونس:

بنازم نام شیرینی ‌که هرگه بر زبان آید

چو بند نیشکر جوشد به‌هم‌چسبیدن لب‌ها

بیدل

شيوا ماتک:

باد
چیزی گفت
و زمان‌ها بر کاجِ حیاط
همواره وزید و وزید
اینهم گلِ اندیشه
آنهم بتِ دوست …🌹

#سهراب_سپهری

شيوا ماتک:

همراه خود نسیم صبا می برد مرا
یا رب چو بوی گل به کجا می برد مرا؟

سوی دیار صبح رود کاروان شب
باد فنا به ملک بقا می برد مرا

با بال شوق ذره به خورشید می رسد
پرواز دل به سوی خدا می برد مرا

گفتم که بوی عشق که را می برد ز خویش؟
مستانه گفت دل که مرا می برد مرا

برگ خزان رسیده بی طاقتم رهی
یک بوسه نسیم ز جا می برد مرا

(رهی معیری)

بانو قهرماني:

چرا بعضی روزها غمگین هستیم، اما دلیلش را نمی‌دانیم؟ بر اساس ِیکی از افسانه‌های خیال‌انگیز، دلیلش این است: «انسان‌هایی هستند که می‌میرند، اما کسی را ندارند که برای‌شان سوگواری کند؛ وظیفهٔ سوگواری برای این افراد، هر روز به صورت اتفاقی بر دوش یک نفر گذاشته می‌شود.» امروز نوبت شماست.
-ابراهیم سلطانی

نازي تارقلي‌زاده:

آن کسی که وجدان دارد اگر به‌ اشتباه خود پی برد، رنج می‌کشد.
این خود بیش از اعمال شاقه برایش مجازات است.

📖 #جنایت_و_مکافات
✍🏻 #داستایفسکی

پريسا گندماني:

برای زیبا زندگی نکردن
کوتاهی عمر را بهانه نکن
عمر کوتاه نیست
ما کوتاهی میکنیم…

۲۸ تیرماه سالروز درگذشت خسرو خوبان سینمای ایران، خسرو شکیبایی

بانو قهرماني:

می گویم نمی شود
یک شب بخوابی و صبح زود
یکی بیاید و بگوید ؛

هر چه بود تمام شد به خدا ..!؟

#سید_علی_صالحی

نازي تارقلي زاده:

(ا) الا یا ایها الاول به نامت ابتدا کردم
(ب) برای عاشقی کردن به نامت اقتدا کردم
(پ) پشیمانم پریشانم که بر خالق جفا کردم
(ت) توکل بر شما کردم بسویت التجا کردم
(ث) ثنا کردم دعا کردم صفا کردم
(ج) جوانی را خطا کردم زمهرت امتناع کردم
(چ) چرایش را نمیدانم ببخشا که خطا کردم
(ح) حصارم شد گناهانی که آنجا در خفا کردم
(خ) خداوندا تو میدانی سر غفلت چه هاکردم
(د) دلم پر مهر تو اما چه بی پروا گناه کردم
(ذ) ذلالم داده ای اکنون که بر تو اقتدا کردم

(ر) رهت گم کرده بودم من که گفتم اشتباه کردم
(ز) زبانم قاصر از مدح و کمی با حق صفاکردم
(س) سرم شوریده میخواهی سرم از تن جدا کردم
(ش) شدی شافی برای دل تقاضای شفا کردم
(ص) صدا کردی که ادعونی خدایا من صدا کردم
(ض) ضعیف و ناتوانم من به در گاهت ندا کردم
(ط) طلسم از دل شکستم من که جادو بی بها کرد

(ظ) ظلمت نفس اماره که شکوه بر صبا کردم
(ع) علیمی عالمی بر من ببخشا که خطا کردم
(غ) غمی غمگین به دل دارم که نجوا با خدا کردم
(ف) فقیرم بر سر کویت غنی را من صدا کردم
(ق) قلم را من به قرآن کریمت مقتدا کردم
(ک) کتابت ساقی دلها قرائت والضحی کردم
(گ) گرم از درگهت رانی نمی رنجم خطا کردم
(ل) لبم خاموش و دل را با تکاثر آشنا کردم
(م) مرا سوی خود آوردی از این رو من صفا کردم
(ن) نرانی از درگهت یا رب که الله راصدا کردم
(و) ولی را من تو می دانم تورا هم مقتدا کردم
(ه) همین شعرم به درگاهت قبول افتد دلم را مبتلا کردم
(ی) یکی عبد گنهکارم اگرعفوم کنی یارب غزل را انتها کردم

بابک:

از روی تو دل کندنم آموخت زمانه
این دیده از آن روست که خونابه فشان است

دردا و دریغا که در این بازی خونین
بازيچه ایام دل آدمیان است…

“هوشنگ ابتهاج”

شيوا ماتک:

سلام آینه‌ی آفتاب‌زاده‌ی من
صبیحِ جبهه فروزِ جبین گشاده‌ی من
اتاق را همه خورشید می‌کنی هر صبح
سلام آینه‌ی روی رف نهاده‌ی من
همه کدورتِ پیچیده در تو، نقش من است
مگر نه آینه‌ای تو؟ زلالِ ساده‌ی من
به برگ‌های گل از تو غبار روبم.

#حسین_منزوی

پرواز ميرزايي:

روزگاری‌ست چه بد، که دیگر کلام عاشقانه دلیل عشق نیست و آواز عاشقانه‌ خواندن دلیل عاشق بودن…
#نادر_ابراهیمی

نازی تارقلی زاده:

وقتی که دیگر دلواپس آن نباشیم که در چشم محبوبمان چگونه دیده شویم، معنایش این است که دیگر عاشق نیستیم!

📕 جاودانگی
✍🏻 #میلان_کوندرا

عليرضا:

نگران مرگ نباشيد، زياد مطالعه كنيد، غالب آنچه می‌خوانيد را فراموش كنيد و كندذهن باشيد. از عشق و فقدان جان سالم به در ببريد، از ترفندهای كوچك استفاده كنيد. در پستوی مغازه اتاقی خصوصی داشته باشيد. همه چيز را زير سوال ببريد. صميمی باشيد و با ديگران زندگی كنيد. از خواب عادت بيدار شويد. با ميانه‌روی زندگی كنيد. پاسدار انسانيت‌تان باشيد. كاری كنيد كه هيچ كس قبلا نكرده است. دنيا را ببينيد. كارتان را خوب انجام دهيد، ولی نه زياد خوب. فقط بر حسب اتفاق فلسفه‌ورزی كنيد، خود را رها كنيد، عادی و ناكامل باشيد، بگذاريد زندگی جواب خود باشد.

( سرگذشت #ميشل_دومونتنی در یک سوال و بیست جواب )

چطور زندگی كنيم
سارا_بيكول

پارسا نوروزی:

و گفت :
« اگر خواهی که دنیا را ببینی که بعد از تو چون خواهد بود
ببین که بعد از مرگ ِ کسی دیگر که چون است.»

ذکر حسن بصری

عطار_نیشابوری، تذکرة_الاولیاء

نازی تارقلی زاده:

جمعه یعنی پرواز
یعنی از پیله ، رها
کوله ی دلخوشی ام را بدهید
قصد رفتن دارم !
آدم از ماندنِ بی وقفه ، دلش می گیرد !
گاه باید بروی
نفسی تازه کنی ، برگردی …🍃🍃🍃

#نرگس_صرافیان_طوفان

نازی تارقلی زاده:

– زن داری ؟
– نه، امیدوارم بگیرم
عصبانی گفت: خیلی خری. مرد که نباید زن بگیرد.
– چرا؟ سینیور ماجیوره
با عصبانیت گفت: مرد نباید زن بگیرد. نباید ازدواج کند، اگر قرار باشد همه چیز را از دست بدهد نباید دستی دستی خودش را توی مخمصه بیندازد. مرد که نباید خودش را توی هچل بیندازد و دنبال ِ چیزهایی باشد که آن ها را بعدا از دست می دهد .
– حالا چه الزامی دارد که از دست بدهد ؟
سرگرد گفت: به هر حال از دست می دهد. از دست می دهد پسر با من بحث نکن .
شنل خود را پوشید و کلاهش را بر سر گذاشت. یک راست آمد به سراغ من و دست گذاشت روی شانه ام و گفت: شرمنده ام نباید گستاخی می کردم. زنم تازه مُرده. مرا ببخش!

مردان بدون زنان
✍🏻 ارنست همینگوی

شیوا ماتک:

می‌گویم: دوستت دارم؛
و تو چونان،
گلدانِ اطلسی که در صبح‌گاهان
آب می‌نوشد،
زیباتر میشوی

#حامد‌_نیازی

صدیقه کشتکار:

گرچه بِه می‌گردد از پرهیز هر دردی که هست
دردِ دین را می‌کند پرهیزکاری بیشتر

حزین لاهیجی

از بس که زمان شمرده ام، غمگینم
خود را به غمت سپرده ام، غمگینمدرد تو به جان شعر من افتاده
من موج به صخره خورده ام، غمگینم#صدیقه_کشتکار

پرواز میرزایی:

Life is too short to leave important words unsaid, like “I LOVE U”

زندگی خیلی کوتاه تر از اونه
که بخوایم کلمات مهم رو ناگفته بذاریم
مثل ”دوستت دارم”

نازی تارقلی زاده:

امروز دوازدهمِ تیر ماه سالروزِ درگذشتِ «محمدرضا کردستانی» معروف به «میرزاده عشقی» است؛ یکی از سیاسی‌ترین نویسندگان و شاعرانِ تاریخِ ادبیاتِ ایران‌زمین که به دلیلِ شجاعتِ بسیار زیادش در بیانِ مسائل و مشکلاتِ کشور در اوجِ جوانی و در سنِ سی سالگی از سویِ افرادی به ضربِ گلوله در منزلش ترور شد. مرگِ عشقی از آن زمان تاکنون به یکی از نمادهایِ آزادیِ بیان در دوره‌هایِ مختلف تبدیل شد.

یادش گرامی🥀

بابک:

مرگ می تواند ادامه‌ آواز من باشد
که سالیان
کنار آتش چوپان‌ها
بر لب البرز گرم می‌شود…
نترس
بومیان می‌گویند،
درختی که تبر نخورد
ثمرش تلخ می‌شود…!

شراب و دشنه بیاور
برقص
فردا شاید آخرین پرچم زمین
رقص گل‌های پیراهنت باشد
که گرده می‌پراکند در باد…

“علیرضا راهب”

علیرضا راهب، شاعر‌‌ و ترانه‌سرا، پنج‌شنبه پنجم تیرماه بر اثر ابتلا به ویروس کرونا در بیمارستان آتیه طهران درگذشت.
وی چند روز پیش در صفحه شخصی خود در اینستاگرام از ابتلایش به بیماری “کووید ـ ۱۹” خبر داده بود.

بابک:

قسم به فقر که حلّالِ رنگِ ایمان است!
قسم به “نان” که میانِ حروفِ انسان است!قسم به سگ که نمی‌ترسد از وفاداری
قسم به مرد که تا بوقِ‌سگ پیِ نان است!قسم به “درد” که از هرطرف که می‌بینیش،
یکی‌ست، خیره از آن‌سان که حالِ “نادان” استقسم به مردمِ نادان که با کمالِ قصور،
خیال می‌کند از پیروانِ لقمان است!

قسم به خون که روان است سوی نیشابور
قسم به “چشم” که سوغاتِ فتحِ کرمان است!

قسم به گندمِ ری گرچه مدتی‌ست مدید
خراجِ خاصه‌ی دولتسرای طهران است!

بقای سلطنتِ هیچ‌کس نمی‌بینم
مگر خدا که به ذات از قدیم سلطان است…

“حسین جنتی”

الهام پوریونس:

عبدالله خان گفت: برو زیر آفتاب بنشین و فراموش کن. من زیر آفتاب نشستم و همه چیز یادم آمد

#رضا_براهنی
رازهای سرزمین من

علیرضا طیاری:

بهمن محصص:
در آغاز «کلمه» نبود، خیال بود.

نازی تارقلی زاده:

گاهی هم نیاز است
به جای خواندن هزاران کتاب
و نقد و بررسی دیگران،
لحظه ای خود را بخوانیم
و مرور کنیم…

الهام پوریونس:

غاده السمان ;

من اندوهگین نیستم
خود اندوهِ عالمم
و سرزمینی در سینه‌ام گریه می‌کند.

نازی تارقلی زاده:

مرگ عادلانه ترین چیز تو این دنیاست.
هیچکی تا حالا نتونسته از دستش فرار کنه.
زمین همه رو می گیره؛ مهربون ها، ظالم ها و گناهکارا رو، همه رو. اما غیر از این هیچ عدالتی رو زمین نیست.

صداهایی از چونوبیل

نازی تارقلی زاده:

شما همان کتاب‌هایی هستید که می‌خوانید،

فیلم‌هایی که می‌بینید،
موسیقی‌ای که گوش می‌دهید،
آدم‌هایی که وقت‌تان را با آن‌ها می‌گذرانید،
گفت‌وگوهایی که مشغول‌شان می‌شوید .

آنچه به مغزتان می‌خورانید را خردمندانه انتخاب کنید!

نازی تارقلی زاده:

بزرگتر از احساساتت باش …!
این رو من از تو نمی‌خوام ،
زندگی می‌خواد …
وگرنه احساسات مثل سیل ،
تو رو از جا می‌کنه و می‌بره …!

#فیلیپ_راث
#خشم

عليرضا:

قفل یعنی که کلیدی هم هست؛ قفل یعنی که کلید.

نصرت رحماني

بانو قهرماني:

حوصله کن مجروح من
مجروح خارزار بی چلچله!
این‌طور هم نمی‌ماند
که علف در دهان داس بمیرد و
باد برای خودش
هی به هوچی و هلهله.
من به تو قول می‌دهم
بهارزایی هزار خرداد خوش‌خبر
از جان‌پناه امید و ستاره در پی است.
حالا هی قدم بزن
قدم به قدم
به قدرِ همين مزار بی‌نام و سنگ،
سنگ بر سنگِ خاطره بگذار
تا ببينيم اين بادِ بی‌خبر
کی باز با خود و اين خوابِ خسته،
عطرِ تازه‌ی چای و بوی روشنِ چراغ خواهد آورد!
راستی حالا
دلت برای ديدنِ يک نم‌نمِ باران،
چند چشمه، چند رود و چند دريا گريه دارد!؟
حوصله کن بلبلِ غمديده‌ی بی‌باغ و آسمان
سرانجام اين کليد زنگ‌زده نيز
شبی به ياد می‌آورد
که پشت اين قفل بد قولِ خسته هم
دری هست، ديواری هست
به خدا … دريايی هست!

#سیدعلی_صالحی

الهام پوريونس:

عقل نصیحتم دهد،عشق غرامتم کند

فارغ از آن نصیحتم،بنده ی این غرامتم

شاه_نعمت_الله_ولی

نازي تارقلي زاده:

عشق چیز خطرناک و پیچیده ای است;
می تواند آدمِ عوضی را به یک انسانِ خوب تبدیل کند،
و می تواند آدمی شریف و صادق را
تا پایین ترین درجاتِ انسانی نزول دهد.

#آگاتاکریستی
#سروغمگین

بانو قهرماني:

جهان استوار نمی‌ماند؛
مگر با سری خمیده بر روی شانه کسی که دوستش داریم…

#سوزان_علیوان

بابک:

آن گونه مست بودم
که از تمام دنیا
تنها
دلم
هوای تو را کرده بود
می‌گفتم:
این عجیب است
این قدر ناگهانی دل بستن
از من
که بی تعارف ، دیری است
زین خیل ورشکسته کسی را
درخور دل نهادن
پیدا نکرده‌ام…

” حسین منزوی ”

نازی تارقلی زاده:

وقتی که بین قفسه های یک کتابخانه راه می روی و انگشت هایت را به کتاب ها می کشی، حس کردن حضور ارواحی خفته، کار سختی نیست.

#کتابفروشی_۲۴_ساعته_آقای_پنامبرا
#رابین_اسلووان

بانو قهرمانی:

حتی تن نسیم‌؛
ازین سیم خاردار
خونین است…
ای کاش بین ما
گر خار می‌کشیدند،
با خارهایِ ساق گل سرخ
دیوار می‌کشیدند.

#عمران_صلاحی

شيوا ماتک:

مرا یارای آن نیست که بی‌طرف بمانم
نه دربرابر زنی که شیفته‌ام می‌کند
نه در برابر شعری که حیرت‌زده‌ام می‌کند
نه در برابر عطری که به لرزه‌ام می‌افکند…
بی طرفی هرگز وجود ندارد
بین پرنده… و دانه‌ی گندم

نزار قبانی

بانو قهرمانی:

بايد حرف بزنيم
گفت و گو کنيم
زندگي را دوست بداريم
و بي‌ترس و انتظار
اندکي عاشقي کنيم

#سيد_علی_صالحی

بانو قهرمانی:

شامگاه

امشب هم نشد
فردا
شب
می‌افتم زندان
برگی از برگی نمی‌جنبد در درونم
چون خوابی طولانی
آرام
و آسوده است
درونم…
درونم
آرام
آسوده:
چون نوزادی
که چشم در
آسمان آبی رنگ می‌دوزد.
دیروز
من
به میدان شهر رفتم
و به آنان گفتم:
«نکشید برادرانمان را
نکشید ما را»

امشب هم نشد
فردا
شب
می‌افتم زندان…
برگی از برگی نمی‌جنبد در درونم
در خیال دریا
آرام به خواب می‌روم

ژوئن ١٩۳۰

ناظم حکمت |
ترجمه‌ی احمد پوری

الهام پوریونس:

من آدم نرفتن ام
آدم دوست موندن
یا اصلا آدم دیر رفتن ام
خیلی دیر…
اما وقتی برم
دیگه آدم برگشتن نیستم!
آدم مثل قبل شدن نیستم!باور کن !

#آنا_گاوالدا

الهام پوریونس:

باید حرف زد،
یک چیزی گفت
تا نکند یک دفعه آدم گریه اش بگیرد
آن هم بی صدا،
طوری که حتی اگر
کسی پهلوی آدم نشسته باشد نشنود..

#هوشنگ_گلشیری

الهام پوریونس:

موقع خداحافظی به او گفتم: «استراحت که کردید، حالتان خوب می‌شود و سالم برمی‌گردید. آینده همه‌چیز را درست خواهد کرد. همه‌چیز را تغییر خواهد داد.»

کافکا تبسم‌کنان انگشتِ نشانِ دستِ راستش را بر سینه‌اش گذاشت: «حالا دیگر آینده این‌جاست، در سینه‌ی من است. و تنها تغییر ممکن، مرئی‌شدن زخم‌های پنهان است.»

_گفت‌وگو با #کافکا

با تو یک روز دمادم به جهان می خندم
به زمین،فاصله ،تاریخ، زمان می خندم

با تو هر شعر فقط بوی تغزل دارد
که به واسوخت در این شکل بیان می خندم

مجمع الدردم و منظومه ی شب-بیداری
“کارم از گریه گذشته ست بدان می خندم”

دف زنان هلهله کن دست خدا در دستم
مثل زندانی با حکم امان می خندم

می نشینی که بگویی غم چشمانت چند؟
تو فقط حرف بزن ،شعر بخوان،می خندم

تو که سر فصل غزلهای منی ،میبینی
به تفأل،که دلت گفت نخوان !می خندم؟

تو که باشی نَفَس زندگی ام پابر جاست
با تو با گریه هم آری ….تو بمان ،می خندم

#سمیرا_یکه_تاز🌹

پريسا گندماني:

این قصه‌ی سقوط آزاد یک جامعه است که در حین سقوط هی میگه “تا اینجاش که بخیر گذشت، تا اینجاش که بخیر گذشت…”

🎥 La Haine

شيوا ماتک:

از کوه‌ها برای تو
گل‌های شاد می‌آرم…🌹
سنبل آبی، فندق تاری
و سبدهای وحشی بوسه …😘😘
می‌خواهم با تو آن کنم
که بهار می‌کند
با همه گیلاس بُنان…

پابلو.نرودا

بانو قهرماني:

من به مادر می گویم: “گوش کن،
اگر تو جلوی مرا نگیری،
می خواهم
به زودی یک پرنده شوم.
مادر می گوید: “نه، نمیشود کودکم،”
و به شدت اشک میریزد…

بانو قهرماني:

ما گاهی فراموش می‌کنیم که برای چه از عدم تا به اقلیم وجود، این همه راه آمده‌ایم.

ما به ضیافت هستی دعوت نشده‌ایم تا با خود جمع کنیم و ببریم، بلکه آمده‌ایم تا ببخشیم و خود را پیدا کنیم.

آمده ایم تا عشق را، امید را، دوستی را و نان را با دیگران تقسیم کنیم. آمده‌ایم تا خلاءی را پر کنیم که فقط و فقط با وجود ما پر میشود و بس!…

عشق پرنده‌ای آزاد و رها
#اشو

بانو قهرماني:

اما برای شادمانی
سیاره‌ی ما
چندان آماده نیست!
خوشی را باید
از چنگِ روزهای آینده
بیرون کشید
در این زندگی،
مردن دشوار نیست
ساختنِ زندگی
بسیار دشوار است

ولادیمیر مایاکوفسکی

الهام پوریونس:

شعر شب را دوست می‌دارد
چرا که عشق
چیستی خود را با شب بیان می‌کند،

شب
سرگذشت تازه‌ای‌ست
آرمیده بر بستر رودی کهن،

و یک زن
در ظریف‌ترین نقطه‌ی شب
دوست‌داشته‌شدن را انتظار می‌کشد…

#تورگوت_اویار

الهام پوریونس:

تو خوب مطلقی و طاقت قیاسم نیست
قیاس شیوۀ جان خداشناسم نیست

به هرچه می‌نگرم جلوۀ وجود خداست
قسم که غیر خدا هیچ در لباسم نیست

بگو به رکعت چندم رسیده‌است نماز؟
که با خیال تو مشغولم و حواسم نیست

چنین که مذهب عشّاق را شناخته‌ام
شراب می‌خورم و از کسی هراسم نیست

من از محبت دنیا دل آنچنان کندم
که هرچه ناز کند شوق التماسم نیست

#سجاد_سامانی

بانو قهرمانی:

حالا یه شاخه برای این درخت کوچیک ‌و شاد می‌ذاریم. یکی دیگه هم کنارش اضافه می‌کنیم چون هیچکی نیست که دلش یه دوست نخواد.

#باب‌راس

پرنده ی نو پرواز

بر آسمان_ بلند

سرانجام

پر باز می کند.————–بیجار —-کردستان

عکس از: جمشید فرجوند فردا

بابک:

‏

بانو قهرمانی:

بر باغ ما ببار!
بر داغ ما ببار!

بر باغ ما ببار!
بر باغ ما که خنده‌ی خاکستر است و خون باغ درخت مردان
این باغ باژگون.
ما در میان زخم و شب و شعله زیستیم.
در تور تشنگی و تباهی
با نظم واژه‌های پریشان گریستیم.

بر باغ ما بیار!
بر داغ ما ببار!

#شفیعی‌کدکنی

پریسا گندمانی:

تا مگر یک نفسَم،
بويِ تو آرد دمِ صبح،
همه شب منتظرِ مرغِ سحرخوان بودم … !

#سعدی

عکس از پریسا گندمانی

بانو قهرمانی:

پرنده..
هی پرنده‌ی بی‌پروا
در پیِ آن فوجِ گمشده بر مِه
آشیان مساز !
من ساختم،
باد آمد و همه‌ی رویاها را با خود برد.

#سید_علی_صالحی

الهام پوریونس:

تو که رفتی
تنها صندلی ماند

شاخه گلی
و لیوانی که نزد من است هنوز

اولی
مسند زیباترین ترانه های من است

دومی در دل ام رویید

و سومین
سرشار از بوسه های تو بود

آمدم که عطر تو را بنوشم
اما غرق آن شدم

#شیرکو_بیکس

شیوا ماتک:

هرگز تن به این تقدیر نمی‌سپارم
که قلب‌های عاشق
درون خاکِ بی‌رحم جای می گیرند…
اما از کهن‌ترین روزگاران چنین بوده
هست و خواهد بود
که فرزا‌نگان و عاشقان رهسپار تاریکی شوند
با تاجی‌ از سوسن‌های سپید وبرگ‌های رخشان…
من اما تن به این تقدیر نمی‌سپارم
و لَختی نمی‌آرامم
چه بسیار عاشقان و اندیشمندانی
با خاکِ تیره و خودسر درآمیختند
شاید ذره‌ای از احساسات ، پندارها ، رازها و
گفته‌هایشان به جا مانده باشد
اما بهترین چیز از دست رفته
نگاه‌های صادقانه ، خنده‌ها ، عشق‌ها ، آرزوها
برای همیشه رفته‌اند…
فروغی که در دیدگانتان می‌درخشید
از تمامی گُل‌های دنیا گران‌بها تر بود
اما بسیاری از شما آن را نادیده انگاشتید
من اما رویاهایم را به دست باد نمی سپارم
و تن به این تقدیر نمی‌سپارم…

#ادنا_سنت_وینسنت_میلی

ادنا سنت وینسنت میلی ، نمایش‌نامه‌نویس، شاعر و نویسنده اهل ایالات متحده آمریکا بود
اين شاعر آمريكايي اولين زني است كه برنده جايزه ي پوليتزر براي شعر شده است
وينسنت همواره عاشق كار شاعران كلاسيك ، هم چون شكسپير و ميلتون بوده ، هم چنين به ترجمه ي آثاري از چارلز بودلر هم پرداخته است.

قلب من آرام باش حال جهان خوب نیست
بغض کن و گریه کن نوبت سرکوب نیست

دلخور و آزرده ای از غمِ دوری تو هم
وردِ شبانگاهیت: آه که محبوب نیست…

حال و هوایِ بهار، حبس شدن در قفس
می گذرد روز و شب حیف که مطلوب نیست

قلبِ من عاشق نشو، عشق نفَس می بُرَد
آهِ نفس گیر او ، نامه ی مکتوب نیست

قلبِ پُراحساسِ من، باز هوایی شدی
کاش بباری نمی، چشم‌ِ تو مرطوب نیست

حوصله کن، خوب باش، بر خودت آسان بگیر
آخرِ این قصّه هم سینه لگدکوب نیست

قلبِ من اصلاً بخند خنده ی بی انتها
دل به دلِ غم نده فرصتِ آشوب نیست

#الهام_پوریونس

بانو قهرماني:

فرمان آمد که:

“یا آدم، اکنون که قدم در کوی عشق نهادی از بهشت بیرون شو، که این سرای راحت است و عاشقانِ درد را با سلامت دار السلام چه کار؟”
همواره حلق عاشقان در حلقه دام بلا باد!

عشقت به در من آمد و در زد
در باز نکردم آتش اندر در زد

#خواجه_عبدالله_انصاری

الهام پوریونس:

عشق،
عاشقِ حاذق می‌طلبد نه کاسبِ جاهل…

اریک_فروم

دریا سلام حال مرا خوب می‌کنی
حس مرا عجیب تو مرغوب می‌کنی

وقتی دلم گرفته و غمگین و خسته ام
صد موج می‌فرستی و آشوب می‌کنی

الهام پوریونس

بابک:

حوصله کن، مجروح من
مجروح خارزارِ بی چلچله
اینطور هم نمی ماند …
که علف در دهان داس بمیرد
و باد برای خودش هی به هوچی و هلهله

من به تو قول می‌دهم
بهارزایی هزارِ خردادِ خوش‌خبر
از جان‌پناه امید و ستاره در پی است
حالا هی قدم بزن
قدم به قدم
به قدرِ همين مزار بی‌نام و سنگ،
سنگ بر سنگِ خاطره بگذار
تا ببينيم اين بادِ بی‌خبر
کی باز با خود و اين خوابِ خسته
عطر تازه ی چای و بوی روشنِ چراغ خواهد آورد …

راستی حالا دلت برای ديدنِ يک نم‌نمِ باران ،
چند چشمه ، چند رود و چند دريا گريه دارد ؟!
حوصله کن ، بلبل غمديده‌ی بی‌باغ و آسمان
سرانجام اين کليدِ زنگ‌زده نيز
شبی به ياد می‌آورد
که پشت اين قفل بد قولِ خسته هم
دری هست، ديواری هست
به خدا
دريايی هست …

“سیدعلی صالحی”

باز آمدم با یک غزل_درد و کمی آه
باز آمدم تا بشمرم اندوه گهگاه

شوقت به سر اما غمت در سینه جاریست
ای دیدنت رمزینه ی سبز سحر گاه

نوری که دستم را گرفته پیک مرگ است
خورشید من رو به غروب است ای خودِماه

پا در رکابت لحظه ها را شعر خواندم
سربازِ خود را پس نزن زیباترین شاه

بغضی گلوی جاده ها را تنگ کرده
همدست قاتل می شود باران در این راه

اشک غروب از مستحبات جنون است
یا رب نده لبخند و آرامش به اکراه

این دائم الخمری که افتاده به پایت
می خواهدت می خواندت ای شعر دلخواه

یا نیل چشمش را بخشکان یا که بگذار
یوسف ندیده دق کند امشب در این چاه

سمیرا یکه تاز

پرواز ميرزايي:

چیزها چندان تداوم ندارند. وابستگی‌ها در طولِ زمان کم‌رنگ می‌شود. با سن، امیال و خواسته‌ها فروکش می‌کند. جذابیتِ همه چیز رنگ می‌بازد. میل به چیزهایی که زمانی برایم مهم بود، خانواده، غذا، دوستان دود می‌شود. دیگر آن درجه از نگرانی که در موردِ فرزندانم داشتم، ندارم.
میل من به اجتماعی بودن از میان رفته است و اشتهایم دیگر مثل سابق نیست. راحت می‌توانم خیلی چیزها را کنار بگذارم. آن‌چه که جانشین همه‌ این امیال و خواسته‌ها شده است، آن‌چه که با گذشتِ زمان هر روز نیرومندتر می‌شود، آن‌چه که در کودکی و جوانی برایم کشش داشت و هیچ‌گاه به خوبی درکش نکردم، میل به کندن از شهرها و پیوستن به طبیعت است، لمس کردنِ پهناوری و شکوهِ آسمان بالا سر است؛ تماشای گذر فصول…

📚 سر کلاس با کیارستمی

آرشيو گوشه‌ها:

چه می توان…

admin

دیدگاهتان را بنویسید لغو پاسخ