بداهه نوازی شنیدنی استاد علیرضا علیپور

admin

هفت هنر

با هفت هنر دیدن دنیا رفتیم
با قاصدکی به سمت رؤیا رفتیم
موسیقی و شعر و عکس جان داد به ما
تا ساحل بی کران دریا رفتیم
الهام پوریونس

‏مریم قهرمانی:

“کمی ⁧عشق ⁩هم خیلی بد نیست
‏یا کمی ⁧زندگی ⁩…
‏من برای همین به دنیا آمدم!”
‏⁧چارلز بوکفسکی ⁩

‏شیوا ماتک:

سلام بر آنان که در پنهان خویش
بهاری برای شکفتن دارند…
#سلمان_هراتی

‏الهام پوريونس:

اگر جهان شفاف بود، هنر وجود نداشت.

#آلبر کامو

‏الهام پوريونس:

«هنر قرار نیست نسخهء دوم جهان واقعی باشد. از آن خراب‌شده همان یک نسخه بس است»

#ویرجینیا وولف

سرتاسر جهان همه دشمن اگر بوَد
ما را به‌ غیر دوست کسی در خیال نیست!

#نشاط اصفهانی

مريم قهرمانی:

یامات: نام این جای هولناک چیست؟
زن: جهان.
یامات: این چه کار است که تو می‌کنی؟
زن: زندگی.

فتح نامه‌ی کلات| بهرام بیضایی

مريم قهرمانی:

یامات: نام این جای هولناک چیست؟
زن: جهان.
یامات: این چه کار است که تو می‌کنی؟
زن: زندگی.

فتح نامه‌ی کلات| بهرام بیضایی

الهام پوریونس:

هر هفته با مردمی روبرو می‌شویم که دوست دارند هنرمند یا نویسنده شوند، اما مطمئن هستند که نمی‌توانند آرزوی خود را برآورده کنند.
هنگامی که از آنها علت را می‌پرسیم، می‌گویند از استعداد یا معلومات کافی برخوردار نیستند.
آنها به دلایلی که برای شکست ارائه می‌دهند ایمان دارند، اما به رؤیاهایشان نه… .
#دبی_فورد

نازی تارقلی زاده:

☆به آنچه بيانديشی، تبديل می شوی!
☆آنچه را حس كنی، جذب می کنی.
☆و آنچه را تصور كنی، خلق می کنی.

پریسا گندمانی:

بیا و تمام من باش
نیمه ها همیشه گم می‌شوند.

سایت هفت هنر از سوی هیچ نهادی حمایت مالی نمی شود.

زنجيره مهرباني كام بك

کمیته اجتماعی کام بک با توجه به اهداف والای انسانی و نوع‌دوستی به طور دایم مورد حمایت سایت هفت هنر می‌باشد.

پروفسور نیلوفر قریشی:

و انسان‌ها فقط‌ به فریاد هم‌ می‌رسند،

نه به سکوت‌هم …

فروغ‌فرخزاد

صلح

داستایوفسکی: هیچ تکنولوژی و پیشرفتی، هیچ انقلاب و جنگی نمی‌تواند توجیهی برای فرو ریختن قطره‌ی اشکی از دیدگان کودکی باشد. همیشه آن قطره‌ی اشک باارزش‌تر و گران‌مایه‌تر است.

هنر مدافع صلح است.

پريسا گندمانی:

نوع بشر
باید به یاد داشته باشد ،
که صلح هدیه خداوند
به مخلوقاتش نیست،
بلکه هدیه ما‌ به همدیگر است.

#الی_ویزل

گوشه‌ها

آرشيو گوشه‌ها:

مریم:

اینجا سرای سرد سکوت است.
ما موجهای خامش‌ِ آرامشیم.
با صخره‌های‌ِ تیره‌ترین کوری و کری.
پوشانده‌اند سخت چشم و گوش روزنه‌ها را

#اخوان_ثالث

نازی:

«سلامٌ عَلی
مَن يعيشَ في أعماقِ قُلوبنا
مِن دونِ مُعترفوا … »

سلام بر کسانی که
در اعماق قلب ما زندگی میکنند
بی آنکه بدانند…

انارستان لبخندی
که شکوه تابستان داغ را
به لطافت صبحگاهان
پیوند می داد ،
هنوز هم
کوچه باغ های نگاهت را
بر من گشوده است ،
چه شادمانه می چرخم
میان دو منظر !

غلامرضا پروینی
” پرند ”

مرضیه:

ابرها بر سینه آسمان
سنجاق شده‌اند
شمعدانی‌های تشنه را آب می‌دهم
ومی‌روم از اینجا
می‌روم تا آن سوی آبادی
جایی که پیچک امید
از آلونک تنهایی بالا رفته
جایی که هیچ چیز هرز نمی‌روید

می‌روم تا باغ شقایق‌هایم
مادربزرگ نان می‌پزد
بوی عطر نان گرم می‌آید
تا این سر آبادی
و حتی تا باغ شقایق‌هایم….

#حمید_صیدی
دفتر شعر باغ شقایق‌ها

مریم:

باز می‌گردم
نزد آن قامت رعنایت
با جنگلی از درختان سر بریده
به امید آنکه چشم هایت به من آیینه‌‌هایی روشن هدیه کنند و
لبانت سرچشمه‌ی عشق و
قامتت سروی افراشته.

#شیرکو_بیکس

الهام:

در هنر چیزی گم نمی‌شود درست مثل طبیعت.

آلبر کامو

الهام:

همچو کتابیست جهان جامع احکام نهان
جان تو سردفتر آن فهم کن این مسئله را

مولانا

مرضیه:

ما را می‌گردند
می‌گویند همراه خود چه دارید؟
ما فقط
رویاهایمان را با خود آورده‌ایم؛
پنهان نمی‌كنیم
چمدان‌های ما سنگین است،
اما فقط
رویاهایمان را با خود آورده‌ایم.

مرضیه:

Be different, the world is full of ordinary.
متفاوت باش
دنیا پر از آدمای معمولیه

مرضیه:

زن زمین پاک و بارور است
زن زندگیست….‌
و دﺳتان او
یگانه فرجودی ست
که به افسون گرﻣش میتوان
چنین جہان تیره‌ افسرده‌را،
به رنگ و آهـنگ و ﻓرهنگ آراست
و شادمانه زیست.

#پدیده_نادری

بابک:

در این سرای بی‌ کسی، کسی به در نمی‌زند
به دشت پر ملال ما پرنده پر نمی‌زند

یکی ز شب گرفتگان چراغ بر نمی‌کند
کسی به کوچه سار شب در سحر نمی‌زند

نشسته‌ام در انتظارِ این غبارِ بی سوار
دریغ کز شبی چنین سپیده سر نمی زند

دل خراب من دگر خراب‌تر نمی‌شود
که خنجر غمت از این خراب تر نمی‌زند

گذرگهی ست پر ستم که اندرو به غیر غم
یکی صلای آشنا به رهگذر نمی‌زند

چه چشم پاسخ است از این دریچه های بسته‌ات
برو که هیچ کس ندا به گوش کر نمی‌زند

نه سایه دارم و نه بر بیفکنندم و سزاست
اگر نه بر درخت تر کسی تبر نمی‌زند

“ابتهاج”

مینیاتور ” نگارگری ” استاد پروینی
با اقتباس از دختر قاجاری ـ آکرلیک و ترکیب مواد روی مقوای اشتاین باخ
اندازه بدون قاب 35 × 25

mghr:

عشق می‌گوید که چاهی پیشِ پایت کنده‌اند؛

تیری برایت در چلّهٔ کمان نهاده‌اند؛

خنجری در ظلمت، در پس دیواری، به انتظارت برافراشته‌اند؛

امّا این حس قدرتمند غریب چه بسا به تو پرهیز را نگوید،

و گریختن را،

و سپرْ داشتن را،

و جانْ از معرکه به در بردن را…

این حس غریب، هشدار می‌دهد امّا سلبِ اراده نمی‌کند.

✍🏽 #نادر_ابراهیمی
📕 #برجاده‌هایآبی_سرخ

مرضیه:

زمان برای آنان که انتظار می‌کشند
بسیار کند می‌گذرد،
برای آنان که می‌ترسند بسیار سریع،
برای آنان که غمگین هستند بسیار طولانی،،
و برای آنان که شادی می‌کنند بسیار کوتاه است.

اما برای آنان که عشق می‌ورزند…

تا ابد ادامه دارد ….

هنری وندایک کارتر

مرضیه:

ز دسـتم بر نمی‌خیزد که یک دم بی‌تو بنشینم
به‌جز رویت نمی‌خواهم که روی هیچ‌کس بینم

تو را من دوست می‌دارم خلافِ هر که در عالم
اگر طعنه‌ست در عقلم اگر رخنه‌ست در دینم

سعدی

مرضیه:

چه فکر می‌کنی،

جهان چو آبگینۀ شکسته‌ای‌ست
که سرو هم در او شکسته می‌نُمایدت

چُنان نشسته کوه در کمین دره‌های این غروبِ تنگ،
که راهْ بسته می‌نُمایدت

زمانِ بی‌کرانه را
تو با شمار عمر ما مسنج
به پای او دمی‌ست این درنگ درد و رنج

به‌سان رود،
که در نشیب درّه سر به سنگ می‌زند، رونده باش!
امید هیچ معجزی ز مُرده نیست
زنده باش!

(هـ. الف. سایه)

مرضیه:

“اگر نبودم، مرا در چیزهایی پیدا کنید، که دوستشان داشتم.
در ماه، در شکلِ انار.”
‌
#غلامرضا_بروسان

مریم:

خودت بگو
زنجیر اگر برای گسستن نبود
پس این دست‌های بسته را
برای کدام روز خسته آفریده‌اند.

سیدعلی صالحی

مرضیه:

چطور می‌شود کسی را نه در انار، بلکه در شکل انار پیدا کرد؟ شعر در سادگی‌اش، عظیم است. دست می‌اندازد به آن پایین‌های دل. به کنجی که نمی‌دانستی وجود دارد. پس مرا در جایی بگردید، که دوستش داشتم. در پس‌کوچه‌های بی‌عابر. در سایه‌ی درخت و در میوه‌ی کاجی که بر زمین مانده. معلوم نیست روی کدام شاخه بوده‌. به قول دیکنسون، بعضی شعرها سرمای عجیبی دارند.
‌
‌
#معین_دهاز

مریم:

شب که می آید
و می کوبد پشت در را،
به خودم می گویم
اگر از خواب شب یلدا ما برخیزیم
اگر از خواب بلند یلدا، برخیزیم
ما همین فردا
کاری خواهیم کرد
کاری کارستان….

#خسرو_گلسرخی

بابک:

بیستون را یاد آر، دستهایت را بسپار به کار
کوه را چون پر کاه از سر راه بردار!

وه چه نیروی شگفت انگیزیست
دستهایی که بهم پیوسته است
( فریدون مشیری )

مرضیه:

👆🏻موبایلگرافی سی و سه پل اصفهان، زمستان 1400

مریم:

🍃🌺🍃
به رسم معمول ما حقیقت را در روشنایی‌ها می‌جوییم حال آنکه بعید نیست حقیقت در تاریکی‌ها باشد.
در نمی‌دانم‌ها
نیست‌ها
نبود‌ها
در نمی‌شودها!
هر علمی بنا به طبیعتش، کشف و شهودش، مدیون دل به دریای تاریکی‌ها و نمی‌دانم‌ها زدن است. تدوین نمی دانم‌های حقیر، گاه سدی می‌شود سر به ثریا، بر نمی‌دانم‌های سترگی که حقیقت از آن آغاز می‌شود.
بیاییم به یمن نمی‌دانم‌هامان، همدیگر را صادقانه‌تر، مشتاقانه‌تر و جستجوگرانه‌تر بشنویم و ببینیم.
#حسین_پناهی
#موبایلگرافی

دکتر آنه دوگونچی:

بی تو

بی تو ، هم
می گذرد روزگار…..
بی تو ، هم
هم‌ چنان
دوره میکنیم ملال روزها را
بی تو ، امّا
خالی ست جای نمک
برسفره ی زندگی
الهه ی شب فسُرده حال
فانوسِ مهتاب می برَد
ستاره ی سحری می دمَد
امّا چشمک نمی زنَد
طبیعت
درپرده ی سکوت
فروخفته
نسیم راه نیفتاده
از ایستگاه شرق

شوری ندارند فصل ها
مگر آنگاه که
خورشیدِ عشق بدمَد
نسیمِ شرقی رقص کنان
راهی شود……
قُمریان و هزاران
لب بگشایند
غُنچه ی بهار بشکُفَد
شور وغوغا ،جنون وسودا
آنگاه ست که تو باشی
بی تو ، امّا
همچنان
دوره میکنیم
ملال را
روزها را
و تکرار را
۴۰۰/۹/۳۰
آنه محمد.

مریم:

می‌خواهم عاشق شوم
تا دنیا را تبدیل به پرتقال کنم
و آفتاب را بدل به فانوسی برنجی
می‌خواهم عاشق شوم
تا پایان دهم پلیس را، مرزها را،
بیرق‌ها را، زبان ها را،
رنگ ها را، نژادها را.
محبوبِ من، میخواهم تنها برای
یک روز دنیا را بگردانم
تا جمهوری احساس را بنا کنم ..

نزار قبانی

شیوا:

اما امروز
در محاصره پنجره های پاییز
می خواهم تو را به نام بخوانم
آتش کوچکی روشن کنم ،
چیزی بپوشم و تو را
ای پیراهن بافته از گل پرتقال
و شکوفه های شب بو ،
صدا کنم….🌹🍊

#نزار_قبانی

پریسا:

+ چیزی که دنیا بهش نیاز داره
بازگشت به نجابت و مهربونیه…

مریم:

من برگ را سرودی کردم
سرسبزتر ز بیشه
من موج را سرودی کردم
پُرنبض‌تر ز انسان
من عشق را سرودی کردم
پُرطبل‌تر ز مرگ
سرسبزتر ز جنگل
من برگ را سرودی کردم
پُرتپش‌تر از دلِ دریا
من موج را سرودی کردم
پُرطبل‌تر از حیات
من مرگ را
سرودی کردم…

(احمدشاملو)

مریم:

از هر گلوله
يك پرنده
كشته می‌شود…
هزار پرنده
پرواز می‌كنند
علیرضا روشن

مریم:

و گفت: هر محبّت که به عوض بود، چون عوض برخیزد محبّت برخیزد ..

ذکر جنید بغدادی؛ تذکرة‌الاولیا

مریم:

زمانه سیاه سپری می شود،
روشنایی بر آستانه ایستاده است،
باران می نشیند، آسمان صاف خواهد شد، آرامش خواهد رسید و شوربختی ها پایان میگیرد…
اما تا این همه در رسد، چه رنج ها که بر ما نخواهد رفت!

وجدان بیدار
اشتفان تسوایگ

مرضیه:

جایی نیست که زندگی باشد
و عشق نباشد
در استکان های چای، درگلدان،
در انتظار گل
آنجا که از عشق خبری نیست،
از زندگی هم نیست…

#نادر_ابراهیمی

پریسا:

جایی میان قلب هست
که هرگز پر نمی‌شود
ما در همان فضا
انتظار می‌کشیم.

مرضیه:

گنج و رنج زبان

ای زبان هم گَنج بی‌پایان تویی
ای زبان هم رنج بی‌درمان تویی

#حضرت_مولانا

این زبان هم گنج است و هم رنج.
با یک جمله می توان گره از کار و فکر و احساس کسی گشود. با جمله دیگر می توان در تمام وجود کسی گره افکند.

اگر با کلام و زبان نمی توانیم گره گشایی کنیم، بهتر است لب دوخته و زبان در هم کشیم و نظاره گر باشیم، گوش ها را باز کرده و بیاموزیم.

ای زبان تو بس زیانی مر مرا
چون تویی گویا چه گویم من ترا

ای زبان هم آتش و هم خرمنی
چند این آتش درین خرمن زنی

در نهان جان از تو افغان می‌کند
گرچه هر چه گوییش آن می‌کند

ای زبان هم گنج بی‌پایان توی
ای زبان هم رنج بی‌درمان توی

هم صفیر و خدعهٔ مرغان توی
هم انیس وحشت هجران توی

چند امانم می‌دهی ای بی امان
ای تو زه کرده به کین من کمان

#مثنوی_معنوی

نازی:

#یادداشت_روزانه

باران آرام آرام بر سکوی پنجره می‌خورد و با صدای نتها ترکیب می‌شود و بر گوشهای من نازل.
چشمهایم حریصانه لحظه لحظه حرکات دستهای چابک‌ات بر ساز را می‌بلعند و لبریزتر از قبل، همچنان مات تو.
روزگاری دور، دقیقا نمی‌دانم چند ساله‌ام، پنج، شش، یا شاید هم هفت. فقط صدای موسیقی‌ای عجیب را می‌شنوم. در زمان گم می شوم و تک‌تک نت‌ها بر بند‌بند وجودم می‌نشینند به راه نوازش.
و من مسخ سل‌ها و می‌ها صمیمانه ‌ای عمیق را به شور می‌نشینم.
موسیقی که تمام می‌شود من، انگار تازه آغازیده‌ام.
موسیقی که تمام می‌شود من شکوفیده‌ام.
قلبم تندتر می‌زند و گرمتر. چیزی در درونم قد می‌کشد که من را پشت سر می‌گذارد و در بی‌انتهای من، به ناسوت گره می‌خورد و صدای مادرم که: ” چرا ایستادی؟ چی شد یکدفعه؟” دستهای کوچکم را به دستان زیبای سپیدش می سپارم و لبخندی خاموش با قطره اشکی براق، که برای مادرم کافیست تا بفهمد قلبم برای همیشه گرفتار آن نتها باقی خواهد ماند، که بداند دخترش در شکوه لحظه‌ای چند، غوطه خواهد خورد به راه عشق تا همیشه‌ای جاوید.
و سالها می گذرد…
و دختر مادرم که این روزها مادر پسرم است همچنان عاشق، در آوای سحرآمیز پیانو غرق، عشق را همچنان مزمزه می‌کند با لبخندی خاموش و قطره اشکی براق، از همان ملودی متعلق به سالهای دور: ” عروسی عشق”*

Wedding of love*

نازی تارقلی‌زاده

نازی:

یک زن
در ظریف ترین نقطه ی شب،
هنوز هم دوست داشته شدن را
انتظار می کشد.

تورگوت اویار

فتانه:

عروسک

ما چشم در راهِ بهار دیگری بودیم
جویای روز و روزگار دیگری بودیم

آن خواجهٔ خضری که آمد خشکسال آورد
ما تشنه و چشم‌انتظار دیگری بودیم

بُن‌بستی از این‌سان نبود آن کوچه‌سارِ شوق
ما رهسپار رهگذار دیگری بودیم

همچون پیازی پوست‌ها بر پوست‌ها، افسوس!
بعد از رهایی در حصارِ دیگری بودیم

گُلخانهٔ تنگ و چراغ نفتی و گرماش
وقفِ تو! ما محوِ بهار دیگری بودیم

شد آسمان بی‌آسمان و صبح شد بی‌صبح
چون دید ما را در گذارِ دیگری بودیم

نخ را بکش تا این عروسک، راهِ خود گیرد
ما بیقرارانِ مدارِ دیگری بودیم.

محمدرضا شفیعی کدکنی
مجموعهٔ شعر «طفلی به نام شادی»، تهران: ۱۳۹۹

پریسا:

«عمیق» ترسناک است.
انسان های عمیق دوستان کمتری دارند
نوشته های عمیق، مخاطبانی اندک
عشق حتی، وقتی که عمیق میشود…
درست مثل استخرهای عمومی که همواره
در بخش های عمیقش آدم های کمتری میبینی…
«سطح» اما امن است.

#علیرضا_آدینه

مرضیه:

هنوز عشق تو امید بخش جان من است، خوشا غمی که ازو شادی جهان من است، چه شــکر گویمت ای هستی یـگانهٔ عشق، که سوز سینهٔ خورشید در زبان من است. #هوشنگ_ابتهاج «عکس آذر ۱۴۰۰»

مرضیه:

اگر بُگذشت روز ای جان
به شب مهمانِ مَستان شو
بَرِ خویشان و بی‌خویشان
شبی تا روزْ مهمان شو

شبِ تیره چه خوش باشد
که مَهْ مهمانِ ما باشد
برایِ شب رُوانِ جان،
بَرآ ای ماه، تابان شو

#مولانا

پریسا:

◾️شعور و وجدان را می‌توان به عضلات تشبیه کرد،
هر عضله‌ای را که به کار نبریم ضعیف و ضعیف‌تر می شود…

دنیای سوفی، یوستین گردر

minoosh:

عکس مفهومی بر افسانه صندوق پاندورا ـ عکاس غلامرضا پروینی ـ خرم آباد لرستان

خاطره

می رقصد
می رقصد گُل سرخ
بررهگذارِ نسیم
چه نجوایی دارند
این دو یار
هم چنان
درسماع ست گُل سرخ
تاب می آورَد
هجمه های روزگار را
سیلیِ طوفان رگبارِ باران
امّا
هراس دارد از
زمزمه ی خاموشِ
برف ریزان
غبارِ برف
غُبارِفراموشی ست
غُبار دفن شدن
یخ بستن
گُل سرخی ست
قلبِ آدمی
پذیرایِ طو فان ها
حرمان ها وافتادن ها
با این همه
می بالَد ،می شُکُفَد
هم عنان با عُسرت ها
امّا
می پژمُرَد ،می می میرَد
آنگاه که فراموش شود…..
قلبِ آدمی
زنده ست به
خاطره
خاطره عشق
خاطره دوست
دوست
دوست….
۴۰۰/۹/۵
دکتر آنه محمد دوگونچی

مرضیه:

جانا فروغ رویت در جسم و جان نگنجد، آوازه جمالت اندر جهان نگنجد، وصلت چگونه جویم ؟ کاندر طلب نیاید، وصفت چگونه گویم ؟ کاندر زبان نگنجد…

#عطار دکتر رشید کاکاوند

پریسا:

آدمیان در راه کسب ثروت هزار بار بیشتر می‌کوشند تا در کسب فرهنگ، حال آنکه به یقین، «آنچه هستیم» بسیار بیشتر موجب سعادتمان میشود تا «آنچه داریم.»

✍🏽 #آرتور_شوپنهاور
📕 در باب حکمت زندگی

پریسا:

به قول صائب تبریزی:
«آرامش است؛عاقبت اضطراب ها…»

خلاصه که اینقدر غصه نخورید بالاخره خوب میشه، قشنگ میشه، میرسیم، میبینیم، میخندیم:)

minoosh:

به سمت هنر بروید
نه لزوما به عنوان شغل و با هدف پول درآوردن.
انواع هنرها راهی بسیار انسانی هستند
برای تحمل پذیر کردن زندگی …

به سمت هنر بروید فارغ از اینکه چقدر در آن خوب یا بد هستید.

#کورتونهگات
#رقص_کرمانجی

قالبیاف:

قالبیاف:

برفی زیبا روی درختچه های زرشک در خراسان جنوبی

استاد رضا پروینی:

خط شکسته و تذهیب آکرلیک از اینجانب در اندازه 21 × 30
شعر از ” رهی معیری “
همچو نی می نالم از سودای دل
آتشی در سینه دارم جای دل
دل اگر از من گریزد ، وای من
غم اگر از دل گریزد ، وای دل !
🌹🌹🌹

فاطمه:

پریسا:

پاییز کوچک من
دنیای سازش همه‌ی رنگ‌هاست
با یکدیگر
تا من نگاه شیفته‌ام را
در خوش‌ترین زمینه به گردش می برد.
حسین منزوی
#موبایلگرافی نازنین از کانادا

مریم:

‍

خواب خیانت است به شب …

موریس بلانشو

شیوا:

کاج های زیادی بلند
زاغ های زیادی سیاه
آسمان به اندازه آبی
سنگچین‌ها، تماشا، تجرد
کوچه باغ فرا رفته تا هیچ
ناودان مزین به گنجشک
آفتاب صریح
خاک خوشنود

چشم تا کار می کرد
هوشِ “پاییز” بود

ای عجیب قشنگ
با نگاهی پر از لفظ مرطوب
مثل خوابی پر از لکنت سبز یک باغ
چشم‌هایی شبیه حیای مشبک
پلک‌های مردد
مثل انگشت‌های پریشان خواب مسافر
زیر بیداری بیدهای لب رود
انس،مثل یک مشت خاکستر محرمانه
روی گرمای ادراک پاشیده می‌شد

فکر
آهسته بود
آرزو دور بود
مثل مرغی که روی درخت حکایت بخواند

در کجاهای پاییزهایی که خواهند آمد🍁🍁🍁
یک دهان مشجر
از سفرهای خوب
حرف خواهد زد؟

#سهراب_سپهری

پریسا:

تار ديدن يه آپشن خيلی خوبه.
تار بشنوی يه سری حرفا رو، تار دوست داشته باشی آدما رو، تار ناراحت بشی، تار از يكی بدت بياد، تار اميدوار بشی، تار نا‌ اميد بشی، تار يه آدمی رو بخوای، تار يه آدمی رو نخوای.
تار زندگی كنی، هيچی واضح نباشه، از همه چی خيلی مبهم رد بشی؛ اينجوری مثلا خيلی تار همه‌چی خوبه يا خيلی تار بد.
بیخيالی يه نوع تار ديدنه دیگه…

#مرآ_جان

پریسا:

‏ميشود حالِ بدِ ثانيه ها خوب شود
شهر هم غرقِ هم آغوشی باران باشد…
#اميد_صباغ_نو

الهام:

فکر می‌کنید هنرمند کیست؟…هنرمند موجودی سیاسی است که در همه حال از هر واقعۀ دلخراش، پرشور یا فرح‌بخشی که در جهان رخ می‌دهد آگاه است و خودش را تماماً در قالب بازتاب این وقایع شکل می‌دهد. نقاشی نمی‌کنیم تا آپارتمان‌ها را تزیین کنیم. نقاشی ابزاری است برای جنگیدن.

پیکاسو

مریم:

پاییز امسال را تنها و تنها
به جمع‌آوری واژه‌ها
خواهم نشست
و زمستان، بلندترین شعر دنیا را
برای عشق تو خواهم نوشت.

• شیرکو بی‌کس

مریم:

در این مشرق زمین
هرچه کردم
واژۀ « آزادی » و « زن » را
روی دو صندلی پهلوی هم
بنشانم رو به روی یک آیینه
بیهوده بود

همیشه
واژۀ سنت با سبیلی آخته
خودش جای زن می نشست

#شيركو_بيكس

مرضیه:

مثلِ خرمالو‌های رسیده حیاطِ مادربزرگ
مثلِ عطرِ دارچینِ چای‌‌های عصرانه
مثلِ بارانِ پاییز، مِثل عود
مثلِ انارِ دانه‌دانه با گلپر
مثلِ موسیقیِ خش‌خشِ برگ‌ها
مثلِ نوشتنِ آخرین خطِ مشق‌های دوران کودکی
مثلِ عید، مِثلِ آب ‌بازی
چیز‌های خوب ساده اند
و تنها شنیدنِ اسمشان کافیست
تا خوب شود حالِ دلت…
نبودشان زندگی را متوقف نمی‌کند

آرشيو گوشه‌ها:

آرشیو همه مطالب بر اساس موضوع

«آرته» مجموعه‌‌ یی از آثار هنرمندان و ادیبان معاصر را به همراه مصاحبه‌ با آنان، بصوزت رایگان، در اختیار همگان گذاشته با این هدف که «صدای هنر و فرهنگ معاصر ایران» باشد.

این پروژه که در آغاز راه است و قرار است «تاریخ شفاهی فرهنگ و هنر و ادب معاصر ایران» باشد، به‌گفته گردانندگانش، «پروژه‌ یی غیردولتی است و از طرف هیچ‌ ارگان دولتی حمایت نمی‌شود»، از این رو مورد حمایت همیشگی سایت هفت هنر می باشد:

https://artebox.ir

بداهه نوازی شنیدنی استاد علیرضا علیپور

admin

صلح