Press "Enter" to skip to content

شعر انهدام- نصرت رحمانی با دکلمه رضا پیربادیان

0

این روزها
اینگونه ام ،‌ببین:
دستم، چه کند پیش می رود،‌ انگار
هر شعر باکره ای را سروده ام
پایم چه خسته می کشدم،‌ گوئی
کت بسته ا زخَم هر راه رفته ام
تا زیر هرکجا

حتی شنوده ام
هربار شیون تیر خلاص را

ای دوست
این روزها
با هرکه دوست می شوم احساس می کنم
آنقدر د وست بوده ایم که دیگر
وقت خیانت است

انبوه غم حریم و حرمت خود را
از دست داده است
دیریست هیچ کار ندارم
مانند یک وزیر

وقتی که هیچ کار نداری
تو هیچ کاره ای
من هیچ کاره ام : یعنی که شاعرم
گیرم از این کنایه هیچ نفهمی

این روزها
اینگونه ام :
فرهاد واره ای که تیشه ی خود را
گم کرده است
آغاز انهدام چنین است
اینگونه بود آغاز انقراض سلسله ی مردان
یاران
وقتی صدای حادثه خوابید
برسنگ گور من بنویسید:
– یک جنگجو که نجنگید
اما …، شکست خورد

 

اشتراک از: اردشیر پژوهشی

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *