وقت گلایه از نارفیقان
سردیم و دلگیر از حرفِ ایشان
از هرچه آواز ، از هرچه اعجاز
از هر گل سرخ ، بی عطر باران
ما نامه خواندیم از مهربانی
ما شعر گفتیم از عشق و ایمان
تا دل سپردیم هربار دیدیم
تنهاترینیم زار و پریشان
رنجور و خسته، قلبی شکسته
در سینه داریم صد بغض پنهان
آه از نمردن از دل سپردن
از بی وفایی از نارفیقان
