دکلمه: هنر جوي تئاتر و موسيقي: خانم اعظم بنگاه، شعر: استاد محمود طیاری
معشوق خیالی?
آمد به ره، گفتا بگو حال چه داری؟ این دل که خالی است
معشوق چه؟ گفتم از او آزار نیست، آن هم خیالی است.
گفتا جوانی را کجا، خرج چه کردی؟ گفتم: بستم به پشتم
گفتا کمان ابرو کجاست؟ گفتم مپرس، او این حوالی است!
گفتا خراباتی به ره داری، در چوب تاک، مست از چه ای؟
گفتم چو پلک برهم زنی، مستی پَرَد؛ ناکرده حالی است!
گفتا ترا خوابی اگر، آبی که نه در کوزه ، پس ابریق گیر
گفتم گلو ما را سبوست، آن را که می‌گویی سفالی است!
گفتا کمان ابرو منم، با خرمنی از مو منم، لب از سبو برگیر
تا، آتش به جانت افکنم. پرسیدم از او این مثالی است؟
مستانه قه قه زد، ولی. باری بسوخت ازمن دلی. میرفت او
پس بشنوید، ای غافلان، در قافله صاحب جمالی است!
استاد محمود طیاری
رشت. شهریور1397
