ستاره ستاره دلم روشن است
قلم شعری از عشق آبستن است
شقایق دمیده کران تا کران
زمین گونه سرخ ، آتشین دامن است
گلِ واژه می بارد از آسمان
زمین با من و آسمان با من است
اشاره به عشق است و دلدادگی
که در خود نماندن، نپوسیدن است
ببین رنگ دریایِ فیروزه ای
از آفاقِ عشق ، آفتابی تن است
چه خوب است هر لحظه عاشق شدن
که هر واژه بی عشق بی روزن است
شعر: الهام پوریونس
خوانش: نازی تارقلی زاده
میکس صدا و تنظیم: مهرداد قربانی
عکس: ریحانه معتمدی
