هنر قوی ترین انگیزه زندگی است. هنر شکل دهنده و تجلی بخش بزرگ هستی است. هنر به جای توجیه کردن جهان از طریق نفی زاهد مآبانه آن، جهان را می پذیرد و آن را می آراید. هنرمند با همه وهم زدگانی که به دنبال دنیاهایی ورای دنیای موجود می گردند مخالف است؛ او تجسم کسی است که خودش را در واقعیت غرق می کند تا آن را بهتر بستاید. هنرمند به درون بودگی گرایش دارد و مخالف تعالی است. یا دست کم اگر تعالی ای است درون خود اثر هنری یافت خواهد شد. هنرمندان بی وقفه شکل می دهند و متجلی می کنند و این همه کاری است که آنان انجام می دهند.آنان به ویژه شکل بخشنده تمامی موقعیت ها، تمامی چیزهایی اند که سبب می شود انسان خودش را خوب و بزرگ، سرمست و سرخوش، یا تندرست و آگاه احساس کند. هنرمند با آفرینش جهان خاص خودش، جهان را بی وقفه باز آفرینی می کند.
مبانی زیبا شناسی ” پیر سوانه”
ارسال از: اعظم فاضلی
