بایگانی‌های ایران شناسی

شهر باران…

ابرِ آبستن ز اشکِ شهر باران مثل قبل
می کشد بی چتر من را در خیابان مثل قبل

سمفونی بی‌نظیر بازار رشت

[audio mp3="http://art-seven.ir/wp-content/uploads/2019/09/سمفونیِ_رشت_بازارِ_رشت_رادیونواحی.mp3"][/audio]

به‌قول حسین نوروزی «در شمال و جنوب ایران، شرق و غرب، شهری به قدر رشت توش زندگی جریان نداره؛ از قیافه‌ی مردمش تا رنگ و بو و هوا. رشت، ارض موعوده به نظرم.»

[audio mp3="http://art-seven.ir/wp-content/uploads/2019/09/سمفونیِ_رشت_بازارِ_رشت_رادیونواحی.mp3"][/audio]

” خانه تاریخی کشیش اصفهان “، يكي از معدود خانه های باقی مانده ی جلفا، به سبك معماری صفويه است كه در كوچه سنگتراش ها، در محله تبريزی ها واقع شده است. اين خانه تاريخی متعلق به ” گارگين هانانيان”، كشيش محترم جلفا بود، كه در سپتامبر ۱۹۴۰م، درگذشت و در كنار ناقوس كليسای وانك به خاك سپرده شد. كشيش گارگين هانانيان…

محله‌ي ساغري‌سازان شهر رشت و جاذبه‌هاي آن

اولین و قدیمی ترین محله شهر رشت ، محله ساغری سازان رشت میباشد . در منابع معتبر از جمله قدیمی‌ترین نقشه‌ی شهر رشت منسوب به ذوالفقارخان مهندس كه به سال 1249 خورشیدی تهیه شده نام این محله وجود دارد. در این نقشه به حمام ساغریسازان، مسجد ساغریسازان، بازار ساغریسازان، گذر ساغریسازان، بقعه‌ی آقا سیدعباس و مسجد و مدرسه‌ی حاج سمیع اشاره شده است. همچنین رابینو در كتاب «ولایات دارالمرز ایران» كه در سال 1917 میلادی منتشر كرده به مناره‌ی مسجد ساغریسازان یا همان گلدسته و بقعه‌ی ساغریسازان اشاره كرده است و این‌ها بدان معناست كه این محله و بناهای یاد شده‌ی آن بیش از یك و نیم قرن قدمت دارد. ساغری در لغت به معنی نوعی چرم دباغی شده و نیز نوعی كفش مخصوص علما و طلاب است. بنابراین نام این محله برگرفته از فعالیت‌های صنعتگران و كسبه‌ی آن در قدیم بوده (و نزدیكی آن با محله‌ی دباغیان نیز بدین دلیل قابل توجیه است) ولی امروزه این راسته به مشاغل دیگری اختصاص یافته است. در این محله مشاهیر و چهره‌های علمی بسیاری پا به عرصه گذاشته‌ و هركدام تاكنون خدمات ارزنده‌ای به جامعه‌ی بشری ارایه داده‌اند كه از جمله باید به پروفسور مجید سمیعی، دكتر آذر اندامی و… را نام برد. هرچند ساخت‌وسازهایی جدید در جای‌جای این محله به چشم می‌خورد، ولی همچنان اصالت خود را حفظ كرده است و هر كسی در گذر از این محله فضاهای قدیمی رشت را احساس می‌كند. هنوز هم بازار ساغریسازان با ابنیه‌ی قدیمی و تاریخی یادآور دوره‌ی قدیم شهر رشت است.

دردم را تو می نویسی!؟

یک دفتر نقاشی پر از نقاشی داشت. رنگ در رنگ...

[audio mp3="http://art-seven.ir/wp-content/uploads/2019/07/4_5992188915107234978.mp3"][/audio]

سرانجام می‌توان از همه گریخت، اما…

مردان و زنان، در رحم مادر، شکل می‌گیرند و در آن‌جا، در دنیای خودشان، نسبت به همه چیز، بی‌تفاوت هستند، ولی به این دنیا که می‌آیند مجبورند مبارزه کنند. شاه باشی یا سرباز، مذهبی باشی یا قاتل، زن راهبه در روسیه باشی یا زن انگلیسی در بارداباس، یک چیز مسلم است که باید جنگید ولی با این حال، همه چیز، همیشگی نیست…

سفر به ماسوله

بهناز فاضلی

دانستنی های جالب از شهرهای ایران

هتل شاه عباس، اصفهان

گزارش از پریسا گندمانی: در دوره صفوی شهر اصفهان از چنان شکوه وعظمتی برخوردار بود که نصفه جهانش می نامیدند.در کنار مدرسه چهارباغ، مهمانسرای عباسی چون گوهری یگانه می درخشد. این هتل به دستور شاه سلطان حسین و برای پیشکش به مادرش ساخته شد. سبک معماری آن به اوایل قرن 18 برمیگردد ودر سال 1106 هجری قمری ساخته شد.این مهمانسرا در…

معرفی کلیسای جامع وانک، از بناهای تاریخی ارمنیان اصفهان بازمانده از زمان شاه عباس دوم

گردآوری؛ پریسا گندمانی: کلیسای جامع وانک یا آمنا پرکیچ به معنای نجات دهنده مقدس، از کلیساهای تاریخی ارمنیان اصفهان که در زمان شاه عباس دوم ساخته شده است. شروع ساخت 1655 میلادی بوده ودر سال 1644 پایان یافته.

بیستون؛ کرمانشاه

تهیه و تنظیم و گزارش تصویری؛ کیوان: آب و هوای معتدل کوهستانی بیستون را از مهمترین عناصر و پتانسیل‌های طبیعی برای توسعه توریسم می کند ،به طوری که چشم انداز های بی نظیر از رنگارنگی خاک ، آب و آسمان در فصول مختلف، وزش بادهای همیشگی در منطقه و تهویه مداوم هوا، تعامل انسان و طبیعت در زندگی مردم روستایی و عشایر…

به سايت هفت هنر خوش آمديد.

با هفت هنر دیدن دنیا رفتیم
با قاصدکی به سمت رؤیا رفتیم
موسیقی و شعر و عکس جان داد به ما
تا ساحل بی کران دریا رفتیم
#الهام پوریونس

‏بانو قهرمانی:

“کمی ⁧عشق ⁩هم خیلی بد نیست
‏یا کمی ⁧زندگی ⁩…
‏من برای همین به دنیا آمدم!”
‏⁧ #چارلز_بوکفسکی ⁩

‏

الهام پوريونس:

اگر جهان شفاف بود، هنر وجود نداشت.

آلبر کامو

‏

الهام پوريونس:

«هنر قرار نیست نسخهء دوم جهان واقعی باشد. از آن خراب‌شده همان یک نسخه بس است»

ویرجینیا_وولف

الهام پوريونس:

سرتاسر جهان همه دشمن اگر بوَد
ما را به‌ غیر دوست کسی در خیال نیست!

#نشاط_اصفهانی

طبقه بندی مطالب سایت

گوشه‌ها

آرشيو گوشه‌ها:

عليرضا:

خرم آن عاشق، که بیند آشکار
بامدادان طلعت نیکوی تو

فرخ آن بی‌دل، که یابد هر سحر
از گل گلزار عالم بوی تو

#عراقی

@konjefiroozeh💠

الهام:

عمريست كه ميگردم ميخانه به ميخانه،
تا با تو زنم يكدم پيمانه به پيمانه،

آتش زده بر جانم نارِ غمِ هجرانت،
ميسوزم و مي گردم كاشانه به كاشانه،

اندر طلب كويت گَردم منِ دلخسته،
آواره دگر گشتم ويرانه به ويرانه،

بگشا درِ ميخانه بر رويِ همه مستان،
مي از لبِ لعلت دِه مستانه به مستانه،

چشمم شده مَخمورِ آن نرگس جادويت،
ديگر چه تمنايي بر ساغر و پيمانه،

افتاده دلِ مستم در پيچ و خَمِ زلفت،
بستي به سرِ زلفت ديوانه به ديوانه،

گر تير زني، درزن ور جام بلا، دركش،
منّت كِشم از تيرت مردانه به مردانه،

با گردش چشمانت ديوانه شود جمعي،
راهيّ خرابات است فرزانه به فرزانه،

رهی معیری

نازي:

– می‌گن زمان یه نسبت ثابته، ولی من فهمیدم نیست. زمان با حال آدما نسبتی ثابت داره.

-یعنی چی؟

– یعنی اینکه وقتی حالت خوب باشه باد هم به گرد زمان نمی رسه، ولی وای اگر که رو به راه نباشی.

برشی از داستان‌ کوتاه #اسکله
به قلم: نازی تارقلی‌زاده

الهام:

وقتی میمانی و میبخشی،
فکر می کنند رفتن را بلد نیستی.
باید به آدم ها،
از دست دادن را متذکر شد.
آدم ها همیشه نمی مانند.
یک جا در را باز می کنند
و برای همیشه می روند…

#آنا_گاوالدا

صديقه:

عشقم چنان ربود که دنیا و آخرت
افتاد چون دو قطرهٔ اشک از نظر مرا

صائب تبریزی

نيلوفر:

Painting:
Never Alone
By: Sharon Cummings

هر دویِ ما
یک نفر را تنها گذاشتیم،
اول تو مرا
و سپس من خودم را…

ایلهان_برک

پرواز:

بهشتی که می‌گویند:
درخت دارد و رود و شراب،
شوقی در دلِ آدمِ تنهای امروز نمی‌اندازد!
اگر می‌خواستند ما ایمان بیاوریم
باید می‌گفتند‌:
سوگند به بهشت،
سرزمینی که در آن “دلتنگ” نمی‌شوی ..

“حسنا میرصنم”

نيلوفر:

بــه سفــر مــی‌روم، امــا
بــا بــال‌هــای زخــمی پــرنــده‌ای
کــه نــه بــه مقصــد مــی‌رســانــدم؛
نــه دوبــاره، بــه خــانــه . . .

رضا کاظمی

پرواز:

مردم اهمیت نمی دهند چقدر می دانید
تا زمانی که بدانند شما چقدر اهمیت
می دهید.

(به این اشاره داره که میزان دانش و تحصیلات ما مهم نیست، مهم اینه که چقدر به مردم و به آنچه اطراف ما میگذرد اهمیت می‌دهیم.)

ترجمه: نیلوفر

پرواز:

+ بلد نشدیم آخر
– چیو؟
+ رفتنو
– آخرش چی میشه پس؟
+ هیچی اینقدر میمونیم که دیگه بودنمون مهم نباشه
– چجوری یعنی؟
+ اینجوری که انگار میشیم یه صندلیی گوشه‌ی اتاق که یه پایه‌ش شکسته و کسی دیگه روش نمیشینه، ولی هنوزم قشنگه، آدما دلشون نمیاد بندازنش دور

#ناشناس

مريم:

ترسو هستیم.
تکلیفمان با خودمان مشخص نیست،
حتی با خواسته هایمان.
میترسیم
از دل به دریا زدن
از “نه” شنیدن
از اینکه بخواهیم و نشود
حتی از اینکه کسی لیاقتمان را نداشته باشد!
مانده ایم
میان “گفتن” و “نگفتن”
ما یک عمر بدهکار دل هایمان میمانیم…

وحید_عیسوی

مريم:

در نهضت عظیم دو بازویش
من گریه‌ام گرفته که آخر…
آخر چرا پرنده به دنیا نیامدم؟

#رضا_براهنی

مازيار:

و عشق تنها عشق
مرا به وسعت اندوه زندگی ها بُرد
مرا رساند به امکان یک پرنده شدن . . .
(سهراب)

بهترین چیز
رسیدن به نگاهی است
که از حادثه عشق تَر است
(سهراب)

مريم:

دندان بر جگر بگذار،
اگر چه كوهستان ها را
صخره به صخره؛
با خون شكوفه شسته‌اند،
اما رنگين كمان‌هاى بسيارى
بر پيچ و تاب رود بزرگ
پل خواهند زد
من به تو قول مى‌دهم

#سید_علی_صالحی

بابک:

آن که مست آمد و دستی به دل ما زد و رفت
درِ این خانه، ندانم به چه سودا زد و رفت…
خواست تنهایی ما را به رخ ما بکشد
تنه یی بر در این خانه ی تنها زد و رفت…
دل تنگش سر گل چیدن ازین باغ نداشت
قدمی چند به آهنگ تماشا زد و رفت…

“ابتهاج”

ريحانه:

“دریچه”
کودکانه به افق خيره ‌مي‌ماندم
و صداي مادرم را مي‌شنيدم:
“آسمون بوم نقاشي خداست.”
و دست‌هايش که گرم بود؛
و نور‌ خورشيد که به ابرها رنگ مي‌پاشيد؛
نارنجي و سرخ در پس زمينه‌ي نيلي آسمان…
“امروز”؛
آسمان را در آینه زلال آب نگاه مي‌کنم که ساده و چشم‌گشاست
و خورشید را نزديک تر از سايه‌ها به خودم دارم
و خدايي که دور نيست؛ چرا که باورش کردم همين حوالي است.
و “فردا”
منتظر ماست که بيايد پيش‌مان تا شادي‌ها را با خدا قسمت کنيم.
متن و عکس: پریسا گندمانی

#موبایلگرافی سی و سه پل اصفهان

نيلوفر:

روزي گرش از شاخه بچينند،
تنها گل يخ هست، ميان همه گلها،
كزچهره او رنگ و طراوت نگريزد.
تنها گل يخ،
نيك ببویيد، بچينيد، ببينيد
بر شاخه، نه پژمرده، نه پرپر
چون روزشكوفائي شاداب بماند
وان گونه كه در باغ بود عطر فشاند.
بوي گل يخ بود كه باز اين دل شيدا
بيگانه شد از خوبش
بوي گل يخ بود كه مي برد مرا مست
سرشار، سبكبار
سرمست تر از پيش.
مي رفتم و خوش بود سراپاي وجودم
درگرمي يك آتش دلخواه
يك شاخه گل يخ
با من همه جا همدم و همراه
نامش گل يخ بود، ولي گرم تر از عشق
مي سوخت مرا، آه!
بوي گل يخ بود كه مي برد زهوشم
مي خواند سخن هاي دلاويز به گوشم.
بوي گل يخ ،رازگشاي غم من بود.
مي خواند سخن هاي دلاويز به گوشم.
بوي گل يخ، رازگشاي غم من بود.
افسونگر و جان پرور،
با من به سخن بود.
گفتم:
عطش، از آتش اگر نيست، چگونه ست
كاين آتشم، اين گونه عطشناك به جان است؟
گفت: اين همه از گرمي آن عشق نهان است!
اين گرمي جان بخش، تو را در همه احوال
نيروي تكاپوي دل و دست و زبان است.
جان مايه شعر تو همين گرمي عشق است،
زنهار،آنرا به همه حال فزاينده نگهدار!
تا چون منت آن روز كه از شاخه بچينند
صد سال دگر باز
در شعر تو، اين بوي خوش عشق ببينند!

مشیری

نازي:

افسردگی به انسان فرصت اندیشیدن نمیدهد.
بنابرین برای نادان نگه داشتن انسان؛
باید اندوهگینش کرد…

👤 فردریش نیچه

مريم:

بیگمان روزی ز راهی دور
می رسد شهزاده ای مغرور
می خورد بر سنگفرش
کوچه های شهر
ضربه سم ستور باد پیمایش
می درخشد شعله خورشید
بر فراز تاج زیبایش

#فروغ_فرخزاد

#موبایلگرافی

بابک:

ــ بازنگشتند
رودهایی
که به دریا رفتند
سربازانی که به جنگ
و یارانی که
به دیار غریب…

▪️عباس کیارستمی

پريسا:

هیچ‌ نیمه‌ی ‌گمشده‌ای وجود ندارد!
تنها چیزی که وجود دارد
تکه‌هایی از زمان است که در آن‌ها،
ما با کسی حال خوشی داریم؛
حالا ممکن است سه دقیقه باشد،
دو‌ روز، پنج سال یا همه‌ی عمر…

#آنتوان_چخوف

صديقه:

واعظا تا کِی خروشی بر گنهکارانِ عشق…
جنّت از تو، دوزخ از ما، شور و غوغا بر طرف!

طغرای مشهدی

نيلوفر:

در اندوه من
شادی رها شدن پرنده ای است
که به او
دل بسته بودم . . .

علیرضا روشن

نيلوفر:

اما اگر هیچ چیز
نتواند ما را از مرگ برهاند ،
لااقل عشق
از زندگی نجاتمان خواهد داد!

پابلو_نرودا

شيوا:

جانم آمد بر لب، آن جانان کجاست؟
هم بلا، هم آرزوی جان کجاست؟
من که بی درد، ای طبیبان نیستم
درد پیدا کرده ام، درمان کجاست؟
باز طوطی یاد کرد از دوستان
ای عزیزان راهِ هندُستان کجاست؟
بیژنم، در بند و چاهِ دشمنان
دوستان، آن رستمِ دستان کجاست؟
من نیم فرهادسان شیرین پرست
من نه آن خواهم که گویم آن کجاست؟
بیستونها می کَنم در عشقِ خویش
گر بدانم خسروِ خوبان کجاست؟
آدمی زان رانده و زین مانده ام
ای خدا، آن روضۀ رضوان کجاست؟
من همان اسکندرِ سرگشته ام
خضرِ ره کو، چشمۀ حیوان کجاست؟

باز اگر جانان دهد جامی به جان
جان دهم، تا زنده گردم جاودان
ساقیا ز آن تلخْ وَش صافی بیار
نیکی و پرسش؟ خمارم من خمار

#مهدی_اخوان_ثالث

مريم:

به من آهسته بگو عشق سلام
چه خبر از غم دنیا
دل من خسته نباشی
نفست گرم ودلت شاد
مبادا که از این رنج برنجی
که جهان گشته پر از درد
به من آهسته بگو نیست جهان جای قشنگی
بگذار هرچه بدی هست در این خاک بماند
من و تو رهگذر کوچه ی عشقیم
و همین بس که تورا دوست بدارم
نکند خسته شوی یا که ببازی
من کنار تو نشستم
که تو بر عشق بنازی
کمکت خواهم کرد که به شکرانه این عشق
تو یک کلبه بسازی
که در آن بوی خدا هست
و این حس
سر آغاز قشنگی ایست
که آغاز شود بودن و بی عشق نماندن
به من آهسته بگو
هستی و هستم

#نیما_یوشیج

بشکن دلم که رایحه ی درد بشنوی
کس از برونِ شیشه نبوید گلاب را

نوعی خبوشانی

عليرضا:

گاهی فکر می‌کنم بهشت،
همان کتاب‌خواندن خستگی‌ناپذیر مداوم است.

#ویرجینیا_وولف

عليرضا:

برای‌ برگی‌ كه
از درخت می‌افتد
زياد فرقی‌ ندارد،
باد از كدام سو می‌آيد،
شبيه من كه بعد از رفتن تو
خيابان‌ها را،
می‌روم می‌آيم
می‌روم می‌آيم…

#رسول_ادهمی‌

مريم:

چرا به یاد نمی‌آورم!؟
به گمانم تو
حرفی برای گفتن داشتی.
هرگز هیچ شبی
دیدگان تو را نبوسید.

گفتی مراقب انار و آینه باش.
گفتی از کنار پنجره
چیزی شبیه
یک پرنده گذشت.

زبانِ زمستان و مراثی میله‌ها.
عاشق‌شدن در دی‌ماه،‌
مردن به‌وقت شهریور.

چرا به یاد نمی‌آورم؟
همیشه‌ی بودن،
با هم بودن نیست.

چرا به یاد نمی‌آورم؟
مرا از به یاد آوردنِ
آسمان و ترانه ترسانده‌اند.
مرا از به یاد آوردنِ
تو و تغزلِ تنهایی،
ترسانده‌اند.
گفتی برای بردنِ بوی پیراهن‌ات برخواهی گشت.
من تازه از خوابِ یک صدف
از کف هفت دریا،
آمده بودم.
انگار هزار کبوتربچه‌ی منتظر
در پسِ چشم‌هات،
دل‌واپسی مرا
می‌نگریست.

#سیدعلی_صالحی

پريسا:

امید پرنده‌ای است که روشنایی را از قبل حس می‌کند و وقتی هنوز تاریکی جای خود را به سپیدی نداده است آواز می‌خواند.

#دهکده_جهانی_خوشبختی
#لئو_بورمنز

نيلوفر:

قاصدک‌های پریشان را که با خود باد برد
با خودم گفتم مرا هم می‌توان از یاد برد

فاضل نظری

مريم:

مهمانی خورشید
—————————
آخر‌ چه‌حاجت است، گره در‌کار ‌می‌کنی
دلبر به بر گرفته ای و ، انکار ‌می‌کنی.
آن غنچه را که باز بچیدی ز باغ عشق
خود را ‌چنین به پای‌ گلی خار ‌می‌کنی!
گیرم گلی ز شاخسارِ یکی باغ چیده‌ای
آن باغ را سگی‌ست، تواش‌هم هار ‌می‌کنی!
گر در بهار‌ِعمر، گلِ رویی بچیده‌ای
پاییز، مرغ عشق به سرِ دار‌ می‌کنی !
رخسارِ یار ،‌ آتش بی دود ست و، واقفا
‌گر آن به پا کنی، چشم خود آزار‌ می‌کنی!
پیرانه سر چو قدح کردی خالی از ‌میِ ناب
با پای عشق ، روی به خانهِ خمّار ‌می‌کنی
پای وفا به یار،‌ چو میان آیدت، خوشا…
خورشید را مهمانِ خود، به شب تار ‌می‌کنی
شب های ماهتابیِ تو، صبح می‌شود اگر
خود را برای یار، محرم اسرار می‌کنی!
محمود طیاری

مريم:

اداره امور مملکت با توصیه عمه و خاله نمی‌شود…

دست‌خط منسوب به امیرکبیر

مريم:

دیراست گاليا
در گوش من فسانه دلدادگي مخوان
ديگر ز من ترانه شوريدگي مخواه

اما درين زمانه که درمانده هر کسي
از بهر نان شب
ديگر براي عشق و حکايت مجال نيست

شاد و شکفته در شب جشن تولدت
تو بيست شمع خواهي افروخت تابنک
امشب هزار دختر هم سال تو ولي
خوابيده اند گرسنه و لخت روي خاک

زيباست رقص و ناز سرانگشتهاي تو
بر پرده هاي ساز
اما هزار دختر بافنده اين زمان
با چرک وخون زخم سرانگشت هاي شان
جان مي کنند در قفس تنگ کارگاه
از بهر دستمزد حقيري که بيش از آن
پرتاب مي کني تو به دامان يک گدا

وين فرش هفت رنگ که پامال رقص توست
از خون و زندگاني آنان گرفته رنگ
در تار و پود هر خط و خالش هزار رنج
در آب و رنگ هر گل و برگش هزار ننگ
اينجا به خاک خفته هزار آرزوي پاک

اينجا به باد رفته هزار آتش جوان
دست هزار کودک شيرين بي گناه
چشم هزار دختر بيمار ناتوان

دير است گاليا
هنگام بوسه و غزل عاشقانه نيست
هرچيز رنگ آتش و خون دارداين زمان
هنگامه رهايي لبها ودست هاست عصيان زندگي ست

در روي من مخند
شيريني نگاه تو بر من حرام باد بر من حرام باد
زين پس شراب و عشق بر من حرام باد تپش هاي قلب شاد

ياران من به بند
در دخمه هاي تيره و نمناک باغشاه
در عزلت تب آور تبعيدگاه خاک
در هر کنار و گوشه اين دوزخ سياه

زود است گاليا
در گوش من فسانه دلداگي مخوان
اکنون ز من ترانه شوريدگي مخواه

زود است گاليا !
نرسيده ست کاروان
روزي که بازوان بلورين صبحدم
برداشت تيغ و پرده تاريک شب شکافت
روزي که آفتاب
از هرچه دريچه تافت
روزي که گونه و لب ياران هم نبرد
رنگ نشاط و خنده گم گشته بازيافت
من نيز باز خواهم گرديد آن زمان
سوي ترانه ها و غزلها و بوسه ها
سوي بهارهاي دل انگيز گل فشان
سوي تو
عشق من!

هوشنگ ابتهاج

عليرضا:

تو التیامِ تمام
عشق‌های مایوس و نیمه کاره‌ای،
آغاز صبحِ خوش یُمنی،
شفقی،
شروع دوباره‌ای..
سخاوت رودی تو،
شکیبایی بی حد کوه،
راهی،
مسیرِ روشنی،
اشاره‌ای…

رسول ادهمی

نيلوفر:

شراب شوق مینوشم
به گرد یار میگردم

سخن مستانه میگویم
ولی هشیار میگردم

گهی خندم،
گهی گریم،
گهی افتم
گهی خیزم

مولانا

بابک:

چیزهایی هست که نمی‌توان به زبان آورد
چرا که واژه‌ای برای بیان آنها وجود ندارد
اگر هم وجود داشته باشد
کسی معنای آن را درک نمی‌کند
اگر من از تو نان و آب بخواهم
تو درخواست مرا درک می‌کنی
اما هرگز این دست‌های تیره‌ای را که
قلب مرا در تنهایی
گاه می‌سوزاند و گاه منجمد می‌کند
درک نخواهی کرد…

فدریکوگارسیالورکا

احمدشاملو

بابک:

قدرِ اهلِ درد، صاحب درد، می‌داند که چیست؟
مردِ صاحب درد، درد مرد، می‌داند که چیست…

هر زمان در مجمعی گردی، چه دانی حال ما
حال تنها گرد، تنها گرد، می‌داند که چیست؟

رنج آن هایی که تخم آرزویی کشته‌اند
آن که نخل حسرتی پرورد، می‌داند که چیست؟

آتش سردی که بگدازد درون سنگ را
هرکه را بودست آه سرد، می‌داندکه چیست؟!

بازی عشقست کاینجا عاقلان در شش درند
عقل کی منصوبهٔ این نرد می‌داند، که چیست؟!

قطره‌ یی از بادهٔ عشقست سد دریای زهر
هر که یک پیمانهٔ زین می‌خورد، می‌داند که چیست؟

وحشی آن کس را که خونی چند رفت از راه چشم
علت آثار روی زرد می‌داند که چیست…؟!

“وحشی بافقی”

عليرضا:

#رسول_ادهمی‌

نيلوفر:

‏”دنیا مالِ کسی است،
‏که یکی دوستش دارد …”

قلم آبستن درد دل من
خدا پرداخت این را با گل من

من آن دریای مواجم که بی تو
ندارد گوش ماهی ساحل من

#صدیقه_کشتکار

الهام:

دوستم داری؛
می دانم
باز دوست دارم که بپرسم گاهی
دوست دارم که بدانم
امروز؛ مثلِ دیروز، مرا می خواهی؟!

#محمدعلی_بهمنی

نيلوفر:

نازي تارقلي زاده:

“زبان قدرتمند است”

كلماتى كه به كار مى بريم مى تواند زندگى ما را عالى كند و بهانه اى كه مى آوريم مى تواند از نعمت بزرگى ما را محروم كند..
كلمات مى تواند، اعتماد به نفس يك انسان را نابود كند، عظمت او را از بين ببرد و يا مى تواند عملكرد او را عالى كند و ملتى را نجات دهد.
يكى از بهترين كلمات اين است كه ” فقط شروع كن”.
و بهانه نياور، احساس ناتوانى نكن، نترس، ترديد نكن، محكم و استوار باش.🍃🍃🍃

شيوا:

یادها یادگاران ِ عمرند
خفته در خاطر ِ آدمیزاد
یاد ِ خوش لذتی دلپذیر است
چون دگر باره از آن کنی یاد

تلخ و شیرین درین یادها هست
کاش شیرین آن بیشتر باد

#فریدون_مشیری

نازي:

آدميزاد فقط
با آب و نان و هوا
نيست كه زنده است
اين را دانستم و می‌دانم
كه آدم به آدم است كه زنده است
آدم به عشق آدم زنده است!

#محمود_دولت_آبادی

نازي:

گر چه مستیم و خرابیم چو شبهای دگر
باز کن ساقی مجلس سرِ مینای دگر

امشبی را که در آنیم غنیمت شمریم
شاید ای جان نرسیدیم به فردای دگر

مست مستم، مشکن قدر خود ای پنجه‌ی غم
من به میخانه‌ام امشب تو برو جای دگر

چه به میخانه چه محراب حرامم باشد
گر به‌جز عشق توام هست تمنای دگر

تا روم از پی یار دگری می‌باید
جز دل من دلی وجز تو دلارای دگر

نشینده‌ست گلی بوی تو ای غنچه‌ی ناز
بوده‌ام ورنه بسی همدم گلهای دگر

تو سیه‌چشم چو آئی به تماشای چمن
نگذاری به ‌کسی چشم تماشای دگر

باده پیش آر که رفتند از این مکتب راز
اوستادان و فزودند معمای دگر

این قفس را نبود روزنی ای مرغ پریش
آرزو ساخته بستان طرب‌زای دگر

گر بهشتی است رخ تست نگارا که در آن
می‌توان کرد به هر لحظه تماشای دگر

از تو زیبا صنم اینقدر جفا زیبا نیست
گیرم این دل نتوان داد به ‌زیبای دگر

می‌‌فروشان همه دانند عمادا که بود
عاشقان را حرم و دیر و کلیسای دگر

“عماد خراسانی”

اشتراک شعر: بابک

الهام:

🕊🕊 اگر مردم خوب هستند
من با آنها خوب خواهم بود
اگر مردم خوب نیستد ،
من باز هم با آنها خوب خواهم بود
اینگونه من براستی خوب هستم

دائو – د – جینگ

الهام:

و ای بهانه شیرین تر از شکر قندم
به عشق پاک کسی جز تو دل نمی بندم

به دین این همه پیغمبر احتیاجی نیست،
همین بس است که اینک تویی خداوندم

همین بس است که هر لحظه ای که می گذرد
گسستنی نشود با دل تو پیوندم

مرا کمک کن از این پس که گام های زمین
نمی بَرَند و به مقصد نمی رسانندم

همیشه شعر سرودم برای مردم شهر
ولی نه … هیچ کدامش نشد خوشایندم

تویی بهانه ی این شعر خوب، باور کن
که در سرودن این شعرها هنرمندم

#نجمه_زارع

نيلوفر:

از شهر خیالم گذشتم،
در تمام کوچه‌هایش، تو بودی

پريسا:

یکی از این جا به روزی یا به لحظه ای به کعبه رود، چندان عجب و کرامات نیست
باد را نیز این کرامت است، به یک روز و به یک لحظه هرکجا که خواهد برود
کرامات تو آن باشد که
تو را از حال دون به حال عالی آرد
از جهل به عقل
از جمادی به حیات آورد
و از آن جا به اینک، اینجا سفر کنی.

#حضرت_مولانا

هادی:

الهی جلال عزت تو جای اشارت نگذاشت و محو اثبات تو راه اضافت برداشت تا گم گشت آنچه بنده در دست داشت.
خداوندا از آن تو می فزود و از آن بنده می کاست تا آخر همان ماند که اول بود راست.

خواجه عبدالله انصاری

نيلوفر:

“منم،
شبیه حضوری که هست
اما نیست.