بایگانی‌های ایران شناسی

شهر باران…

ابرِ آبستن ز اشکِ شهر باران مثل قبل می کشد بی چتر من را در خیابان مثل قبل

سمفونی بی‌نظیر بازار رشت

به‌قول حسین نوروزی «در شمال و جنوب ایران، شرق و غرب، شهری به قدر رشت توش زندگی جریان نداره؛ از قیافه‌ی مردمش تا رنگ و بو و هوا. رشت، ارض موعوده به نظرم.»

” خانه تاریخی کشیش اصفهان “، يكي از معدود خانه های باقی مانده ی جلفا، به سبك معماری صفويه است كه در كوچه سنگتراش ها، در محله تبريزی ها واقع شده است. اين خانه تاريخی متعلق به ” گارگين هانانيان”، كشيش محترم جلفا بود، كه در سپتامبر ۱۹۴۰م، درگذشت و در كنار ناقوس كليسای وانك به خاك سپرده شد. كشيش گارگين هانانيان…

محله‌ي ساغري‌سازان شهر رشت و جاذبه‌هاي آن

اولین و قدیمی ترین محله شهر رشت ، محله ساغری سازان رشت میباشد . در منابع معتبر از جمله قدیمی‌ترین نقشه‌ی شهر رشت منسوب به ذوالفقارخان مهندس كه به سال 1249 خورشیدی تهیه شده نام این محله وجود دارد. در این نقشه به حمام ساغریسازان، مسجد ساغریسازان، بازار ساغریسازان، گذر ساغریسازان، بقعه‌ی آقا سیدعباس و مسجد و مدرسه‌ی حاج سمیع اشاره شده…

دردم را تو می نویسی!؟

یک دفتر نقاشی پر از نقاشی داشت. رنگ در رنگ…

سرانجام می‌توان از همه گریخت، اما…

مردان و زنان، در رحم مادر، شکل می‌گیرند و در آن‌جا، در دنیای خودشان، نسبت به همه چیز، بی‌تفاوت هستند، ولی به این دنیا که می‌آیند مجبورند مبارزه کنند. شاه باشی یا سرباز، مذهبی باشی یا قاتل، زن راهبه در روسیه باشی یا زن انگلیسی در بارداباس، یک چیز مسلم است که باید جنگید ولی با این حال، همه چیز، همیشگی نیست…

سفر به ماسوله

بهناز فاضلی

دانستنی های جالب از شهرهای ایران

هتل شاه عباس، اصفهان

گزارش از پریسا گندمانی: در دوره صفوی شهر اصفهان از چنان شکوه وعظمتی برخوردار بود که نصفه جهانش می نامیدند.در کنار مدرسه چهارباغ، مهمانسرای عباسی چون گوهری یگانه می درخشد. این هتل به دستور شاه سلطان حسین و برای پیشکش به مادرش ساخته شد. سبک معماری آن به اوایل قرن 18 برمیگردد ودر سال 1106 هجری قمری ساخته شد.این مهمانسرا در…

معرفی کلیسای جامع وانک، از بناهای تاریخی ارمنیان اصفهان بازمانده از زمان شاه عباس دوم

گردآوری؛ پریسا گندمانی: کلیسای جامع وانک یا آمنا پرکیچ به معنای نجات دهنده مقدس، از کلیساهای تاریخی ارمنیان اصفهان که در زمان شاه عباس دوم ساخته شده است. شروع ساخت 1655 میلادی بوده ودر سال 1644 پایان یافته.

بیستون؛ کرمانشاه

تهیه و تنظیم و گزارش تصویری؛ کیوان: آب و هوای معتدل کوهستانی بیستون را از مهمترین عناصر و پتانسیل‌های طبیعی برای توسعه توریسم می کند ،به طوری که چشم انداز های بی نظیر از رنگارنگی خاک ، آب و آسمان در فصول مختلف، وزش بادهای همیشگی در منطقه و تهویه مداوم هوا، تعامل انسان و طبیعت در زندگی مردم روستایی و عشایر…

به سايت هفت هنر خوش آمديد.

‏

الهام پوريونس:

«هنر قرار نیست نسخهء دوم جهان واقعی باشد. از آن خراب‌شده همان یک نسخه بس است»

ویرجینیا_وولف

با هفت هنر دیدن دنیا رفتیم
با قاصدکی به سمت رؤیا رفتیم
موسیقی و شعر و عکس جان داد به ما
تا ساحل بی کران دریا رفتیم
#الهام پوریونس

‏بانو قهرمانی:

“کمی ⁧عشق ⁩هم خیلی بد نیست
‏یا کمی ⁧زندگی ⁩…
‏من برای همین به دنیا آمدم!”
‏⁧ #چارلز_بوکفسکی ⁩

‏

الهام پوريونس:

اگر جهان شفاف بود، هنر وجود نداشت.

آلبر کامو

اطلاع رسانى

در صورت مشاهده کودک آزاری به ۳۰۰۰۳۶۳۶ پیامک دهید
دبیرخانه مرجع ملی کنوانسیون حقوق کودک

پ . ن : طبق تعریف سازمان بهداشت جهانی کودک‌آزاری عبارت است از: آسیب یا تهدید سلامت جسم و روان و یا سعادت و رفاه و بهزیستی کودک به دست والدین یا افرادی که نسبت به او مسئول هستند (آقابیگلولی ۱۳۸۰).
اما در اصطلاح متخصصین امر هرگونه آسیب جسمی یا روانی و سوء استفاده جنسی یا بهره‌کشی و عدم رسیدگی به نیازهای اساسی افراد زیر ۱۸ سال توسط افراد دیگر، کودک‌آزاری تلقی می‌شود.
انواع کودک آزاری
الف) کودک آزاری جسمی
ب) کودک آزاری جنسی
ج) کودک آزاری عاطفی
د) کودک‌آزاری ناشی از غفلت و مسامحه

طبقه بندی مطالب سایت

گوشه ها

آرشیو گوشه‌ها 96

آرشیو گوشه‌ها 97

آرشيو گوشه‌ها 98

نازی تارقلی زاده:

باران می‌بارد، عطر خاک در مشام غوغایی سبز برپا می‌دارد در رقص جوانه‌ها و شاخساران طربناک، که نوید بخش سالی نوست و بهاری دلپذیر و اما متفاوت.
امسال را با چشمی پراشک و قلبی مالامال به گذشته می‌سپاریم تا در سال نو، امید و عشق را مهمان قلبهامان کنیم با سبکی نو، که امسال سال عید شنیدنی است، باشد که به لطف‌ش دیدنها باز ازسر گرفته و قلبهامان بیش از پیش آشیانه‌ی نور باشد با بارش بی امان شکوفه‌های تندرستی بر سر تک‌تک ساکنان این کره‌ی خاکی.

سال نو پیشاپیش مبارک.
نازی تارقلی‌زاده

شیوا ماتک:

تا نیاراید
گیسوی کبودش را به شقایق ها،
صبح فرخنده
در آیینه نخواهد خندید …

#هوشنگ_ابتهاج

الهام پوريونس:

یک روز بی‌گمان؛
سر می‌زند جایی و خورشید می‌شود.
تا دوست داری‌ام؛
تا دوست دارمت…#سیاوش_کسرایی

الهام پوريونس:

مرا تا جان بود جانان تو باشی
ز جان خوش‌تر چه باشد آن تو باشی

دل دل هم تو بودی تا به امروز
وزین پس نیز جان جان تو باشی

به هر زخمی مرا مرهم تو سازی
به هر دردی مرا درمان تو باشی

بده فرمان به هر موجب که خواهی
که تا باشم، مرا سلطان تو باشی

اگر گیرم شمار کفر و ایمان
نخستین حرف سر دیوان تو باشی

به دین و کفر مفریبم کز این پس
مرا هم کفر و هم ایمان تو باشی

ز خاقانی مزن دم چون تو آئی
چه خاقانی که خود خاقان تو باشی

#خاقانی

علیرضا شمس:

I like the things that you hate
And you hate the things that I like
But it hurts
Honesty’s your church
But sometimes
It’s better to lie

I am the vinegar and salt
And you are the oil that dissolves
My frustration
Honesty’s limitation
But sometimes
It’s better to lie

I am the vinegar and salt
And you are the oil that dissolves my frustrations
Limitations
But sometimes
I don’t dare to ask why

در این جنگل انبوه پر از دام و بلا، بنگر که چه چیزها را از خود بریده‌ام و از قلب خویش گسسته‌ام. با این حال در میان این غوغای روزمره که هزاران میل مفرط به هر شکل، حیاتم را احاطه می‌کنند، کی می‌توانم مدعی شوم و چطور جرأت خواهم کرد که بگویم هیچ چیز از میان این‌ها توجه مرا به خود جلب نکرده و نگاه من بر آن خیره نمانده است و هیچ یک کنجکاوی مرا بیهوده برنیانگیخته و مرا اسیر خود نساخته است؟

از کتاب اعترافات آگوستین قدیس

الهام پوريونس:

اگر دستم رسد روزی که انصاف از تو بستانم
قضای عهد ماضی را شبی دستی برافشانم

چنانت دوست می‌دارم که گر روزی فراق افتد
تو صبر از من توانی کرد و من صبر از تو نتوانم

دلم صد بار می‌گوید که چشم از فتنه بر هم نه
دگر ره دیده می‌افتد بر آن بالای فتانم

تو را در بوستان باید که پیش سرو بنشینی
وگرنه باغبان گوید که دیگر سرو ننشانم

رفیقانم سفر کردند هر یاری به اقصایی
خلاف من که بگرفته است دامن در مغیلانم

به دریایی درافتادم که پایانش نمی‌بینم
کسی را پنجه افکندم که درمانش نمی‌دانم

فراقم سخت می‌آید ولیکن صبر می‌باید
که گر بگریزم از سختی رفیق سست‌پیمانم

مپرسم دوش چون بودی به تاریکی و تنهایی
شب هجرم چه می‌پرسی که روز وصل حیرانم

شبان آهسته می‌نالم مگر دردم نهان ماند
به گوش هر که در عالم رسید آواز پنهانم

دمی با دوست در خلوت به از صد سال در عشرت
من آزادی نمی‌خواهم که با یوسف به زندانم

من آن مرغ سخندانم که در خاکم رود صورت
هنوز آواز می‌آید به معنی از گلستانم

#سعدی

الهام پوريونس:

مرا پیوسته در خون می‌کشد پیوسته ابرویی
که نتواند کشیدن هیچ بازویی کمانش را

کسی از درد پنهان آشکارا می‌کشد ما را
که نتوان آشکارا ساختن راز نهانش را

مگو در کوی او شب تا سحر بهر چه می‌گردی
که دل گم کرده ام آنجا و می‌جویم نشانش را

هنوزم چشم امید است بر درگاه او اما
بهر چشمی نمی‌بخشند خاک آستانش را

چو ممکن نیست بوسیدن دهان یار نوشین لب
لبی را بوسه باید زد که می‌بوسد دهانش را

چو نتوان در بر جانان میان بندگی بستن
کسی را بنده باید شد که می‌بندد میانش را

فروغى بسطامى

الهام پوريونس:

انسان کسانی را که دوست دارد،
قضاوت نمی‌کند،
بلکه سعی در درک آن‌ها دارد.

👤 ایران درودی
📚 در فاصله‌ دو نقطه

شيوا ماتک:

عـمرے بہ هـر کـوے و گـذر
گـشتم کــہ پـیدایت کــنم

حـالا کـہ پـیدا کـرده ام
بـنشین تـماشایت کــنم

الـــماس اشـک شـوق را
تـاجی بــہ گـیسویت نــهم

گل هاے بـاغِ شـعر را
زیـبِ سـراپایت کــنم

بـنشین کـہ بـا مـن هــر نــظر
بـا چـشم دل

بـا چـشم سـر

هـر لـحظہ خـود را مست تـر

از روے زیبایت کـنم

بـنشینم و بـنشانمت
آنـسان کـہ خـواهم خـوانمت

ویـن جـانِ بـر لـب مـانده را
مـهمان لـبهایت کــنم

بـوسم تـو را بـا هـر نـفس

“اے بـخت دور از دسـترس”

ور بانگ بردارے کـہ بــس…!!
غـمگین تـماشایت کــنم

تـا کـهکشان تـا بے نـشان
بـازو بـہ بـازویت دهـم

بـا هـمزمانی هـمدلی
جـان را هـم آوایت کــنم

اے عـطر و نـور تـوامان
یـک دم اگر یابم امان

در شـعری از رنـگین کـمان
بـانوے رویایت کــنم

” بـانـوے رویـاهـاے مـن
خـورشید مـن
دنــیاے مـن ”

امـید فـردا هاے مـن
تـا کے تــمنایت کــنم..!؟

#فریدون_مشیری

پريسا گندماني:

سرود نواخته می‌شود
همه می‌ایستیم
لبخند می‌زنیم
و اشک می‌ریزیم

سرود به پایان می‌رسد
اما هنوز ایستاده‌ایم
– صندلی‌ها را دزدیده‌اند
زمین را هم فروخته‌اند –
دیگر جایی برای نشستن نداریم

#واهه آرمن

استاد اردشیر پژوهشی:

#موبایلگرافی #زوال_بی_صدا . (کتابفروشی های محلی را دریابیم…)

پرواز میرزایی:

موبایلگرافی
#پناه_بر_کتاب

نازی تارقلی زاده:

❣️ما را از سادگی ترسانده‌اند. هیچ کس نگفت سادگی هم خوب است. هیچ کس نگفت ساده که باشی ساده میخندی، ساده شاد می‌شوی، ساده ذوق می‌کنی، ساده می‌بخشی و ساده‌تر دل می‌بندی. همدیگر را یافتن، هنرنیست؛ هنر این است که همدیگر را گم نکنیم. آدمهای ساده بی هیچ دلیلی دوست داشتنی هستند.
سادگی شیک‌ترین ژست دنیاست…🍃🍃🍃

👤الهی قمشه‌ای

پریسا گندمانی:

انسان ها را باور کن

ابرها را،
باد ها را،
کتاب ها را دوست بدار

دردِ شاخه ی خشکیده را دریاب
و دردِ ستاره ای را که خاموش می شود.
و درد جانوری مجروح را

اما بیش از همه
درد انسان ها را دریاب

بگذار طبیعتِ غنی شادمانت کند
بگذار نور و تاریکی شادیت بخشند
بگذار چهار فصل به وجدت آورند

اما بیش از همه
بگذار انسان ها شادمانت کنند….

#ناظم_حکمت

الهام پوریونس:

این مطرب از کجاست که برگفت نام دوست
تا جان و جامه بذل کنم بر پیام دوست

دل زنده می‌شود به امید وفای یار
جان رقص می‌کند به سماع کلام دوست

تا نفخ صور بازنیاید به خویشتن
هرک اوفتاد مست محبت ز جام دوست

من بعد از این اگر به دیاری سفر کنم
هیچ ارمغانیی نبرم جز سلام دوست

رنجور عشق به نشود جز به بوی یار
ور رفتنیست جان ندهد جز به نام دوست

سعدى

┄┅─═◈═─┅┄

الهام پوریونس:

در باور عشق …
و شناخت حقیقت آن…
مرد ممکن است فریب بخورد؛ اما زن …
زن حقیقت عشق را …
زود تشخیص می دهد …
با حس نیرومند زنی…
و اگر دبّه در می آورد …
از آن است …
که عشق هم برایش کافی نیست…
او بیش از عشق می طلبد…
جان تو را …

#سلوک
#محمود_دولت_آبادى

الهام پوریونس:

موبایلگرافی از خلیج فارس

الهام پوریونس:

زمان آدم‌ها را دگرگون می‌کند
اما تصویری را که از آنها داریم ثابت نگه می‌دارد
هیچ چیزی دردناک‌تر از این تضاد میان دگرگونی آدم‌ها
و ثبات خاطره نیست…

پریسا گندمانی:

Worry often gives a small thing a great shadow.
نگرانی اغلب به چیزهای کوچک، سایه ای بزرگ میدهد.
☕️

احسان نیکفرجام:

@nikfarjamphoto

پریسا گندمانی:

پروفسور نورمن: ما انسان‌ها بیشتر درگیر داشتن شدیم، تا بودن.

پریسا گندمانی:

فردی چندین سال شاگرد نقاش بزرگی بود و تمامی فنون و هنر نقاشی را آموخت. استاد به او گفت که دیگر شما استاد شده ای و من چیزی ندارم ک به تو بیاموزم.

شاگرد فکری به سرش رسید، یک نقاشی فوق العاده کشید و آنرا در میدان شهر قرار داد ، مقداری رنگ و قلمی در کنار آن قرار داد و از رهگذران خواهش کرد اگر هرجایی ایرادی می بینند یک علامت × بزنند و غروب که برگشت دید که تمامی تابلو علامت خورده است و بسیار ناراحت و افسرده به استاد خود مراجعه کرد.

استاد به او گفت: آیا میتوانی عین همان نقاشی را برایم بکشی ؟
شاگرد نیز چنان کرد و استاد آن نقاشی را در همان میدان شهر قرار داد ولی این بار رنگ و قلم را قرار داد اما متنی که در کنار تابلو قرار داد این بود که : اگر جایی از نقاشی ایراد دارد با این رنگ و قلم اصلاح بفرمایید غروب برگشتند دیدند تابلو دست نخورده ماند.

استاد به شاگرد گفت: همه انسانها قدرت انتقاد دارند ولی جرات اصلاح نه…!

آیینه ی تنهایی ام !افسونگر شعر
ای زخم کهنه زخم نو بر پیکر شعر

جادوگر شعر و غزل ای صنعت محض
ایهام و تلمیح و بدیع ای مظهر شعر

قلبت سراسر دشت گلهای سپید است
صد سینه سرخ آورده ای در بستر شعر

لبهای سرخت قاتل صد مرد جنگیست
یک ارتش تنها به نام دلبر شعر

از واژه هایت می چکد خون مثل باران
بر صورت عریان من در دفتر شعر

می خندی و صدها انار سرخ ساوه
سر در گریبان می شوند از گوهر شعر

کم کم نسیمی می وزد بر موی لختت
یک کودتای مخملی دور و بر شعر

عالیجناب سنگی ام ارباب قلبم
گاهی نگاهی می کنی بر دختر شعر؟

#سمیرا_یکه تاز

یگانه قدیریان:

#برای_احمدشاملو … #شعر #اردشیرپژوهشی

یگانه قدیریان:

#موبایلگرافی

چه بسا شاعرانی که با چشمانشان شعر میسرایند.
عکس و متن ازدوست عزیز
جواد شمشیری(کوهیار) شاعر و موسیقیدان

بابک:

هوا سرد است و برف آهسته بارد
ز ابری ساکت و خاکستری رنگ
زمین را بارشِ مثقال، مثقال
فرستد پوششِ فرسنگ، فرسنگ
سرود کلبه بی روزن ِشب
سرود برف و باران است امشب
ولی از زوزه های باد پیداست
که شب مهمان توفان است امشب
دوان بر پرده های برفها، باد،
روان بر بالهای باد، باران؛
درونِ کلبه بیروزنِ شب،
شبِ توفانیِ سردِ زمستان.
آواز سگ ها:
-«زمین سرد است و برف آلوده و تر،
هوا تاریک و توفان خشمناک است؛
کشد -مانند گرگان- باد، زوزه،
ولی ما نیکبختان را چه باک است؟»
-«کنارِ مطبخِ ارباب، آنجا،
بر آن خاک اره های نرم خفتن،
چه لذت بخش و مطبوع است؛
و آنگاه عزیزم گفتن و جانم شنفتن»
-«وز آن ته مانده های سفره خوردن،»
-«و گر آن هم نباشد، استخوانی.»
-«چه عمر راحتی، دنیای خوبی،چه ارباب عزیز و مهربانی!»
– «ولی شلاق!…این دیگر بلایی ست…»
-«بلی، اما تحمل کرد باید؛
درست است اینکه الحق دردناک است،
ولی ارباب آخر رحمش آید،
گذارد، چون فروکش کرد خشمش،
که سر بر کفش و برپایش گذاریم
شمارد زخم هامان را و ما این-
محبت را غنیمت می شماریم…»
(۲)
خروشد باد و بارد همچنان برف
ز سقف کلبه بی‌روزن شب،
شبِ توفانیِ سردِ زمستان،زمستانِ سیاهِ مرگ مرکب
آواز گرگ‌ها:
-«زمین سرد است و برف آلوده و تر
هوا تاریک و توفان خشمگین است
کشد –مانند سگ ها- باد، زوزه، زمین و آسمان با ما به کین است»
-«شب و کولاکِ رعب انگیز و وحشی،
-شب و صحرای وحشتناک و سرما؛
– بلای نیستی، سرمای پرسوز،
– حکومت می کند بر دشت و بر ما.»
-«نه ما را گوشه گرمِ کنامی شکافِ کوهساری، سرپناهی؛»
– «نه حتی جنگلی کوچک، که بتوان
– در آن آسود، بی‌تشویش، گاهی.»
-«دو دشمن در کمین ماست؛ دائم
دو دشمن می‌دهد ما را شکنجه.
برون:سرما، درون: این آتش جوع
که بر ارکان ما افکنده پنجه.»
-«و … اینک … سومین دشمن که ناگاه
برون جست از کمین و حمله ور گشت.
…سلاح آتشین … بی‌رحم … بی‌رحم…
نه پای رفتن و نی جای برگشت…»
-«بنوش ای برف! گلگون شو، برافروز
که این خون، خونِ ما بی‌خانمان هاست.
که این خون، خونِ گرگان گرسنه ست
که این خون، خونِ فرزندان صحراست»
-«درین سرما، گرسنه، زخم خورده،
دویم آسیمه سر بر برف، چون باد.
ولیکن عزت آزادگی را
نگهبانیم، آزادیم، آزاد.»

مهدی اخوان ثالث / آواز گرگ‌ها و سگ‌ها

پریسا گندمانی:

جهان، به يك شب می ماند
هركس بايد خود، چراغ خود را بيفروزد.

#ماکسیم_گورکی

‏

موبایل گرافی از ریحانه معتمدی

پریسا گندمانی:

آن زمانى كه صرف مطالعه می‌شود، زمان محسوب نمی‌شود. من با گذشتن از صفحه‌اى به صفحه‌اى ديگر، از مرزها می‌گذرم و به كلبه‌هاى افسانه‌اى وارد می‌شوم.

کریستین بوبن / ديوانه وار

نازی تارقلی زاده:

پادشاهی هنگام پوست کندن سیبی با یک چاقوی تیز٬ انگشت خود را قطع کرد. وقتی که نالان طبیبان را می‌طلبید٬ وزیرش گفت: «هیچ کار خداوند بی‌حکمت نیست.»

پادشاه از شنیدن این حرف ناراحت‌تر شد و فریاد کشید: «در بریده شدن انگشت من چه حکمتی است؟» و دستور داد وزیر را زندانی کنند.
روزها گذشت تا اینکه پادشاه برای شکار به جنگل رفت و آن جا آن قدر از سربازانش دور شد که ناگهان خود را میان قبیله‌ای وحشی تنها یافت. آنان پادشاه را دستگیر کرده و به قصد کشتنش به درختی بستند. اما رسم عجیبی هم داشتند که بدن قربانیانشان باید کاملاً سالم باشد و چون پادشاه یک انگشت نداشت او را رها کردند و او به قصر خود بازگشت. در حالی که به سخن وزیر می‌اندیشید دستور آزادی وزیر را داد. وقتی وزیر به خدمت شاه رسید٬ شاه گفت: «درست گفتی، قطع شدن انگشتم برای من حکمتی داشت ولی این زندان رفتن برای تو جز رنج کشیدن چه فایده‌ای داشته؟»
وزیر در پاسخ پادشاه لبخند زد و پاسخ داد: «برای من هم پر فایده بود چرا که من همیشه در همه حال با شما بودم و اگر آن روز در زندان نبودم حالا حتماً کشته شده بودم.»

( برگرفته از امثال و حکم )

بانو قهرمانی:

ﺷﺎﺩی ﮐﻮچکی می ﺧﻮﺍﻫﻢ
ﺁﻧﻘﺪﺭ ﮐﻮﭼﮏ
ﮐﻪ کسی ﻧﺨﻮﺍﻫﺪ
ﺁﻥ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻣﻦ ﺑﮕﻴﺮﺩ…

#ناظم_حکمت

بانو قهرمانی:

یاد جمله‌ی معروف کودک سوری افتادم:

به خدا می‌گم چقدر اذیتم کردین!

بانو قهرمانی:

زنان هر کجا که باشند و روی هر پله ای ،
روزی باید برخیزند،
زیرا هر زنی پنجره ای دارد رو به آسمان که از یاد برده است،
این پنجره از آبی و نور پر نخواهد شد
مگر به برخاستن و خواستن.

عرفان نظر آهاری

بانو قهرمانی:

وطن را با چه به یاد می‌آوریم؟ با خانواده؟ دوستان؟ زبان؟ طبیعت؟ تاریخ؟ رنجِ بی‌پایانِ اتفاق‌های اخیر؟ یا، به تعبیر غَسّان کَنَفانی، با تمام اتفاق‌هایی که برای‌مان افتاده اما نباید می‌افتاده:

‏می‌دانی وطن چیست صَفیه خانم؟
‏وطن یعنی این‌که نباید همهٔ این اتفاق‌ها می‌افتاد.

ابراهیم سلطانی

بانو قهرمانی:

اشتباهاتت وقتی افـتاد روی زميـن
بگذار همانجا بماند
فـقط از لا به لای اشتباه هايت،
يک تجربـه را بيرون بکش
قاب کن ….و بزن به ديوار دلت
اشتباه کردن اشتباه نيست
در اشتباه ماندن اشتباه است

#فروغ_فرخزاد

بانو قهرمانی:

در عاشق شدن، آرامش وجود ندارد.
عشق یعنی نوسانِ بینِ تمنای نزدیک شدن به طرف و ترسِ از دست دادن.
بعد از عشق، دوست داشتنِ اصیل شروع میشود.
دوست داشتنِ اصیل یعنی نوسانِ بین حل کردنِ مشکل و درک کردنِ عمیقِ فرد مقابلمان.
در دوست داشتن گاهی آرامش را حس خواهیم کرد.
درست بعد از حل کردن مشکل و درک کردنِ جهانِ طرف مقابل و درک شدنِ جهانمان.
برای داشتن یک رابطه‌ی اصیل باید طاقت بیاوریم و کم رنگ شدنِ عشق را تجربه کنیم تا اگر دوست داشتنی وجود دارد بیاید و مرحله‌ی دیگری از رابطه را تجربه کنیم.

متن#پونه_مقیمی

بانو قهرمانی:

بدون عشق؛
تمام عبادت ها، تنها یک عادت‌اند.
تمام رقصیدن ها، تنها یک نرمش ا‌ند.
و تمام موسیقی ها، سر و صدایی بیش نیستند.

پریسا گندمانی:

نازی تارقلی زاده:

در زندگی هرکسی لحظه‌ای هست که درمسیر اندوه و افسوس قرار میگیرد. آنوقت یک راه برای عبور وجود دارد: کتاب، کتاب و کتاب را فراموش نکن در آن لحظه شگفت‌انگیز!

📙 #کاکتوس
👤 #هاوارد_بارکر

پریسا گندمانی:

رنج نباید تو را غمگین ڪند
این همان جایی است ڪه اغلب مردم اشتباه میڪنند
رنج قرار است تو را هوشیارتر ڪند …
به اینڪه زندگیت نیاز به تغییر دارد؛
چون انسانها زمانی هوشیارتر میشوند ڪه زخمی شوند،
رنج نباید بیچارگی را بیشتر ڪند
رنجت را تنها تحمل نڪن، رنجت را #درڪ ڪن
این فرصتی است برای #بیداری، وقتی آگاه شوی بیچارگی ات تمام میشود….

#کارل_گوستاوینگ

نازی تارقلی زاده:

” شفقت بر حیوانات ”

نقل است که از شفقت که سفیان بر خلق خدای داشت، روزی در بازار مرغکی دید در قفس، که فریاد می کرد و می طپید. او را بخرید و آزاد کرد. مرغک هر شب به خانه سفیان آمدی. سفیان همه شب نماز کردی و آن مرغک نظاره می کردی، و گاه گاه بر وی می نشستی. چون سفیان را به خاک بردند، آن مرغک خود را بر جنازه او می زد و فریاد می کرد و خلق به های های می گریستند. چون شیخ را دفن کردند، مرغک خود را بدان خاک می زد تا از گور آواز آمد که ” حق – تعالی – سفیان را بیامرزید سبب شفقتی که بر خلق داشت “. مرغک نیز بمرد و به سفیان رسید.🍃🍃🍃🍃
#شیخ‌عطار
#تذکره‌الاولیاء

#متون‌عرفانی‌به‌زبان‌فارسی
#الهی_قمشه_ای

بر جمعه اگر عهد و نشان ها مانده
نقش قدم ات روی زمین جا مانده
پرونده ی هر سیصد و اندی سرباز
مشتاق به امضای شما وامانده

#سمیرا_یکه تاز

پریسا گندمانی:

مردم همه ی هفته را برای جمعه منتظر می مانند،
همه ی سال را برای تابستان و همه ی زندگی را برای خوشبختی!
تو مثل آنها نباش، همین الان خوشحال باش…

بانو قهرمانی:

ﺷﺎﺩی ﮐﻮچکی می ﺧﻮﺍﻫﻢ
ﺁﻧﻘﺪﺭ ﮐﻮﭼﮏ
ﮐﻪ کسی ﻧﺨﻮﺍﻫﺪ
ﺁﻥ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻣﻦ ﺑﮕﻴﺮﺩ…

#ناظم_حکمت

الهام پوريونس:

گر عقل نگشاید گره از رشته ی کار غمت
ای دل بیا تا میکده، من فکر دیگر کرده ام

من نوشداروی خوشی، با نشئه ی دیوانگی
از غمزه های نرگس ساقی به ساغر کرده ام

یارب حلالم کن که من خمر حرامت را دگر
بر خویش چون ارث پدر، یا شیر مادر کرده ام

حاشا که من باور کنم از قول واعظ یک سخن
من خشک مغزی کی کنم؟ بس لب به می تر کرده ام

زین وعده های زاهدان نشنیده ام بوی وفا
زآن مغز خود را سال ها با می معطر کرده ام

#مهدی_اخوان_ثالث

هاله:

معلوم نیست انسان چرا همیشه عاشق کسی می شود که شایستگی عشقش را ندارد، شاید این تنها راه برای بازیافتن تعادل از دست رفته‌ی دنیایی است که در آن زندگی می کنیم. این قدیمی ترین نوع خود آزاری است…عشق ورزی به کسی که قادر به عشق ورزی نیست،
و احمقانه ترین نوع آن …

پنه‌لوپه به جنگ می‌رود
اوریانا_فالاچی

از بس که زمان شمرده ام، غمگینم
خود را به غمت سپرده ام، غمگینم

درد تو به جان شعر من افتاده
من موج به صخره خورده ام، غمگینم

#صدیقه_کشتکار

الهام پوريونس:

از همان اول دلم را در تب و تاب آفرید
خاک بود ؛ اما مرا از آتش و آب آفرید

کفش‌های کهنه‌ی تنهاییم را جفت کرد
نیمه‌ی گم‌کرده‌ی من را چه نایاب آفرید

مانده‌ام حافظ تو را در چندمین دفتر نوشت
مانده‌ام سعدی تو را در چندمین باب آفرید

آستین بالا زد امشب پلک‌هایم تا تو را
آنچنانی که خودش می‌خواست در خواب آفرید

ماه ، نیم دیگرش را جستجو کرد و نیافت
بعد جای آن خودش را در دل آب آفرید …

#نجمه_زارع

نازی تارقلی زاده:

– انسانهای بزرگوار ، بیشترین کلامشان تشکّر از دیگران است.
– انسانهای نظر بلند، هرکاری برای هرکسی می کنند، بازهم با شرمندگی می گویند: ببخشید که بیشتر از این از دستم بر نیامد!
– انسانهای بامحبّت ، در نهایتٍ مهربانی ، همه را با “جانم” ، “عزیزم” ، خطاب می کنند.
– انسانهای متواضع ، تقریباً در مقابلٍ خواستهٔ همهٔ دوستان می گویند: چشم ، سعی میکنم.

– انسانهای دانا ، در جوابٍ بیشترٍ سوالات، می گویند: نمی دانم.

– انسانهای دروغگو، تقریباً حرف هیچ کس را باور ندارند و معتقدند که همه دروغ میگویند.
– انسانهای نا امید، همیشه آیهٔ یأس می خوانند.
– انسانهای حیله گر ، معتقدند که همه مشغولٍ توطئه هستند
– انسانهای تنگ نظر، هرکاری برای هرکس انجام دهند ، چندین برابر می بینندش.
– انسانهای پرتوقع، انتظار دارند همه در مقابلٍ حرف هایشان بگویند چشم!
– انسانهای حسود، فکر می کنند که همه به آنها حسادت می کنند.
– انسانهای نادان، تقریباً در مورد هر چیزی می گویند: من میدانم!

دکتر الهی قمشه ای

معشوقه ی سیبِ گلاب مردم آزار
رقصیده ای با چین ریز دامنت باز
می چرخی و شهری بهم می ریزد انگار
باهر نگاهت انقلابی گشته آغاز

#سمیرا_یکه تاز

شعرت پر از آویشن است ای مرهم درد
چون عطر دمنوش غزل,یا چای با هل
عصیان نکن با لشکری از اخم هایت
جنگیده ای ناعادلانه ,بینوا دل

#سمیرا_یکه تاز

محبوبه ی شبهای من! یاس نجیبم!
حوای قلبم را بخوان با هر فریبی
شعر سپیدی مسخ در سبک عراقی
انت الحبیبی یا حبیبی یا حبیبی

#سمیرا_یکه تاز

باید که شهر آشوب چشمانت بخوابند
تاریخ را بسپار دست سرد شاعر
تکلیف هر شب:ربنای گریه ها است
محراب را پر کرده اشک مرد شاعر

#سمیرا_یکه تاز

نازی تارقلی زاده:

“ساده ترین کار جهان این است که خودت باشی و دشوارترین کار جهان این است که کسی باشی که دیگران می خواهند…”

بانو قهرمانی:

کلوخه‌ی غم را باید به آب دهان خیس کرد و به زبان هی چرخاند و چرخاند و بعد فرو داد.
گفتن ندارد.

📗نیمه تاریک ماه
#هوشنگ_گلشیری

پرواز میرزایی:

گاهی دلتنگى
شبیه دیدن عکسی قدیمی
میان آلبوم خانوادگی ست،
شبیه پیداکردن نوشته ای غبارگرفته
از زیر فرش های کفِ اتاق،
چیزی مانند بوی کمرنگِ عطر
از شیشه ی خالی ادکلن مورد علاقه ات،
دیدن شاخه گلی خشک
میان صفحات کتاب قطوری که
مدت ها بازش نکرده ای،
خواندن دوباره ی کارت پستال های نَم کشیده
و ملاقات اتفاقی با چهره ای که سال ها پیش همسایه ات بوده …
ما در گذشته هایمان زندگی می کنیم
و همیشه جسممان به ناچار
به روزهای بعدی منتقل می شود.

#بابك_زمانى

پريسا گندماني:

کریستین بوبن / ديوانه وار

الهام پوريونس:

كدام نشانه دویده است از تو در تن من؟
كه ذره‌های وجودم تو را كه می‌بینند
به رقص می‌آیند
سرود می‌خوانند…

#فریدون_مشیری

پريسا گندماني:

کاش
“تنهایی”
پرنده بود…
گاهی هم به کوچ فکر می کرد!

#نسترن_وثوقی

بانو قهرماني:

‏هیچکس به شما هشدار نداده بود زنانی که پای دویدنشان را بریده‌اید دخترانی به دنیا می‌آورند که بالِ پرواز دارند؟

Ljeoma omebibyu
شاعر نیجریه‌ای

بانو قهرماني:

…. ای روزهای خوب که در راهید !
ای جاده های گمشده در مه
ای روزهای سخت ادامه !
از پشت لحظه ها به در آیید !
ای روز آفتابی !
ای مثل چمشهای خدا آبی !
ای روز آمدن !
ای مثل روز آمدنت روشن !
این روزها که می گذرد ، هر روز
در انتظار آمدنت هستم !
اما
با من بگو که آیا ، من نیز
در روزگار آمدنت هستم ؟

قیصر امین پور

پریسا گندمانی:

سه راه حل برای هر مشکلى وجود دارد :
بپذیرش ، تغییرش بده ، رهایش کن …
اگر نمیتونی بپذیری ، تغییرش بده ،
اگر نمیتونی تغییرش بدی ، رهایش کن …
#بودا

پریسا گندمانی:

If you walk towards the light, the shadows will always fall behind you.
اگر به سمت نور قدم بردارى ، سايه ها هميشه پشت سرت قرار ميگيرند .

الهام پوريونس:

مرا یلدا ترین
یلداست آن شب
که در آن
سینه ای را غم نباشد
در آن یلدا
حراج چشم یاران
محبت باشد و ماتم نباشد…

#موبایلگرافی

الهام پوريونس:

می‌رفت -باشکوه‌تر از شب-
همراهِ گیسوان بلندش
تا باغ‌های روشنِ فردا
یلدا!
‌
#فریدون_مشیری

نازی تارقلی زاده:

حقیقت از سه مرحله عبور میکند

ابتدا آن را به تمسخر میگیرند،
سپس با خشونت با آن مخالفت میکنند
و دست آخر آن را به عنوان چیزی که بدیهی و مسلم است می پذیرند.

👤 آرتور شوپنهاور

شیوا ماتک:

تنها به این خوشم
شب یلدا که بگذرد
شب های انتظار تو
کوتاه می شود…

#فرامرز_عرب_عامری

الهام پوريونس:

هنوز با همه دردم امید درمانست
که آخری بود آخر شبان یلدا را…

#سعدی

شیوا ماتک:

میخواهمت چو درد مگر خواستن خطاست؟
از درد من مکاه ، که این کاستن خطاست!

دیدن نداشت آنچه به غیر از تو دیده ام
ظاهــر بـرای آینه آراستن ، خطاست‌ !

خاکم، ولی فقط به تو ، من فکر می کنم
با غیر گل، نشستن و برخاستن خطاست

بختم بلند چون #شب_یلدا ی موی توست
بر شانه ات بریز ، که پیراستن خطاست..

جرمـم تویـی ، گناه تویـی ، متهم منـم…
من کم خطا نکردم اگر خواستن خطاست

#امین_شاهسواری

الهام پوريونس:

زندان شب یلدا

چند این شب و خاموشی؟
وقت است که برخیزم
وین آتش خندان را
با صبح برانگیزم

گر سوختنم باید
افروختنم باید
ای عشق بزن در من
کز شعله نپرهیزم

صد دشت شقایق چشم
در خون دلم دارد
تا خود به کجا آخر
با خاک در آمیزم

چون کوه نشستم من
با تاب و تب پنهان
صد زلزله برخیزد
آنگاه که برخیزم

برخیزم و بگشایم
بند از دل پر آتش
وین سیل گدازان را
از سینه فرو ریزم

چون گریه گلو گیرد
از ابر فرو بارم
چون خشم رخ افزود
در صاعقه آویزم

ای “سایه” سحرخیزان
دلواپس خورشیدند
زندان شب یلدا
بگشایم و بگریزم

#هوشنگ_ابتهاج (ه. ا. سایه)

الهام پوريونس:

مگر من از وطنم چه می‌خواستم
به غیر از نانی و
گوشه‌ای امن و
جیبی با حرمت و
بارانی از عشق؟
پنجره‌ای باز
كه آزادی و عشق به من دهد؟
من چه می‌خواستم
در این حد، كه به من نداد؟

برای همین
نیمه شبی
دری را شکستم و رفتم
برای همیشه رفتم.
#شیرکوه_بیکس

#کولبری
#فرهاد_خسروی

نازی تارقلی زاده:

عادت‌ها می‌توانند انسان را نابود کنند؛
کافی است انسان به گرسنگی و رنج بردن و زیر ستم بودن عادت کند، تا دیگر هرگز به رهایی فکر نکند…

👤هرتا مولر

الهام پوريونس:

با شما از زخمی سخن می‌گوییم …
برآمده از نیزه‌های نادانی…
و ما همه قربانی آنیم. …
کسی دوستدار حقیقت نیست …
و همه دوستدار مصلحت‌اند…

📓 طومار شیخ شرزین
#بهرام_بیضایی

الهام پوريونس:

و آن پرنده‌ی کوچک
که رویای من و تو بود
در دهانش برگی گذاشتند
تا سکوت کند

#گروس_عبدالملکیان

پریسا گندمانی:

☘️آهستگی رو تمرین کنیم !

آهسته خوردن
آهسته حرف زدن
آهسته راه رفتن …
آهسته فکر کردن
آهسته دوست شدن و دوست داشتن !

تا آهسته آهسته به خودمون نزدیک شیم !

“اشو”🌻

علیرضا طیاری:

بدون شرح!

طرح از: مهدی احمدیان

پریسا گندمانی:

الهام پوريونس:

ما خرابِ غم و خُم‌خانه ز می آباد است
ناصح از باده سخن کن، که نصیحت باد است

خیز و از شعله می آتش نمرود افروز
خاصه اکنون که گلستان ارم شداد است

سیل کهسار خم از میکده در شهر افتاد
وای بر خانه پرهیز که بی‌بنیاد است

به جز از تاک که شد محترم از حرمت می؟
زادگان را همه فخر از شرف اجداد است

گوش اگر گوش تو و ناله اگر ناله‌ی من
آنچه البته به جایی نرسد فریاد است

گفته‌ای نیست گرفتار مرا آزادی
نه که هر کس که گرفتار تو شد آزاد است

چشم زاهد به شناسایی سِرّ رخ و زلف
دیدن روز و شب و اعمی مادر زاد است

گفتمش خسرو شیرین که ای دل بنمود
کانکه در عهد من این کوه کَنَد فرهاد است

هر که یغما شنود ناله‌ی گرمم گوید
آهن سرد چه کوبی دلش از فولاد است

#یغمای_جندقی

الهام پوريونس:

شاگردی از استاد پرسید:
خواهش می‌کنم به من بگو از کجا باید یک انسان خوب را تشخیص دهم؟

استاد جواب داد: تو نمی‌توانی از روی سخنان یک فرد تشخیص دهی که او یک انسان خوب است، حتی از ظاهر او هم نمی‌توان به این شناخت رسید.
اما می‌توانی از فضایی که در حضور او به وجود می‌آید، او را بشناسی؛ چرا که هیچ کس قادر نیست فضایی ایجاد کند که با روحش سازگاری نداشته باشد.

#نور_برت_لش_لایتنر
چهار صد داستان

الهام پوريونس:

📖 تذکرة الاولیا | #عطار

عبداللّه مبارک را پرسیدند: کدام خصلت در آدمی نافع‌تر است؟ گفت: عقلی وافر. گفتند: اگر نبود؟ گفت: حُسنِ ادب. گفتند: اگر نبود؟ گفت: برادری مُشفق تا مشورتی کند. گفتند: اگر نبود؟ گفت: خاموشیِ دائم. گفتند: اگر نبود؟ گفت: مرگ در حال.

صدیقه کشتکار:

چیز مطبوعی است نوشتن

مهم نیست بد است یا خوب، چیزِ مطبوعی است نوشتن! آن‌که مجبور نیستی خودت باشی، قادر هستی در میان همه‌ی آن مخلوقاتی بگردی که توصیف‌شان می‌کنی. مثلاً امروز من، هم در نقش مرد، هم در نقش زن، عاشق و معشوقه هر دو، در جنگلی در بعدظهری پاییزی اسب سواری کرده‌ام، هم آن اسب‌ها بوده‌ام، هم برگ‌ها، هم باد، هم آن کلماتی که آن‌ها به هم می‌گفتند، و هم آفتابِ سرخی که باعث می‌شد آن‌ها چشم‌هاشان را جمع کنند، چشم‌هایی که لبریز از عشق بودند.

#گوستاو_فلوبر
#عباس_پژمان

پریسا گندمانی:

کتاب‌‌های خوب را جدی بگیریم! کتاب‌خوانی چیزی بسیار فراتر از یک ژست اجتماعی است.

«کتاب‌ها، که می‌توان با هزینه‌ای اندک خریدشان، به ما اجازه می‌دهند با صحّت بالا از گذشته اطلاعات کسب کنیم؛ حکمت گونه‌ی ما را به‌دست آوریم؛ دیدگاه دیگران را بفهمیم، نه فقط آن‌هایی که در قدرت هستند؛ همراه بهترین معلمان درباره‌ی بینش‌هایی بیاندیشیم که به‌دشواری از طبیعت، از تمام سیاره‌ی زمین و از تمام تاریخمان، گرفته شده است و آن‌ها را مدیون بهترین اذهانی هستیم که تاکنون زیسته‌اند. کتاب‌ها اجازه می‌دهند انسان‌هایی که مدت‌ها پیش مرده‌اند درون سرهای ما صحبت کنند. کتاب‌ها می‌توانند همه‌جا ما را همراهی کنند. وقتی سرعت فهمیدنمان کم است، کتاب‌ها صبور اند، و اجازه می‌دهند بخش‌های دشوار را هر تعداد بار که می‌خواهیم بخوانیم… کتاب‌ها کلید فهمیدن جهان و مشارکت در یک جامعه‌ی دموکراتیک اند.»

#کارل_سیگن

الهام پوريونس:

لیلی!
بی‌مرز باش
دیوار را ویران کن
خط را به حالِ خویش رها کن
بی‌خط باش
با من بیا همیشه‌ترین باش

#نصرت_رحمانی

بابک:

بدون شرح

شیوا ماتک:

باد صبا جیب سمن برگشاد…
غلغل بلبل به چمن در فتاد…

زنده کند مردهٔ صد ساله را…
باد چو بر گل گذرد بامداد…

#عبید_زاکانی

الهام پوريونس:

صبحِ امروز می‌خواستم برایت گل‌های بنفشه بخرم،
اما رفقا گرسنه بودند، برایشان نان خریدم
و برای تو شعری عاشقانه نوشتم.

محمود درويش

الهام پوريونس:

چه زیباست که با مهر
دل از کینه بشوییم
چه نیکوست که با عشق
گل از خار برآریم

بیایید بیایید، ازین عالم تاریک
دل ‌افروزتر از صبح
جهانی دگر آریم

#فریدون_مشیری

الهام پوريونس:

بزم تو مرا می‌طلبد ، آمدم ای جان !
من عودم و از سوختنم نیست رهایی

👤 هوشنگ ابتهاج

بانو قهرماني:

دارم هی پا به پای نرفتن صبوری می‌کنم

صبوری می‌کنم تا تمام کلمات عاقل شوند

صبوری می‌کنم تا ترنم نام تو در ترانه کاملتر شود

صبوری می‌کنم تا طلوع تبسم، تا سهم سایه،‌ تا سراغِ همسایه … .
صبوری می‌کنم تا مَدار، مُدارا، مرگ … .
تا مرگ، خسته از دق‌البابِ نوبتم
آهسته زیر لب … چیزی،
حرفی،
سخنی بگوید
مثلا وقت بسیار است و دوباره باز خواهم گشت!
هِه!
مرا نمی‌شناسد مرگ
یا کودک است هنوز و یا شاعران ساکتند!
.

حالا برو ای مرگ، برادر، ای بیم ساده‌ی آشنا
تا تو دوباره بازآیی
من هم دوباره عاشق خواهم شد!

#سیدعلی_صالحی

هاله:

شهر، با برج و باروها و بناهای رفیعش زندان بزرگی است که در آن اکثریت، روز و شب خود را، بر حسب عادت زندانیان می گذرانند
. و عده ای هم هستند که در کوه ها ، پشت تپه ها، داخل قلعه های پرت و دور افتاده، در حالت جنگ و گریز زندگی میکنند. از نظر من، اینان از قدرت مخفی شدن برخوردارند و آنان از نیروی زندانی شدن. مردم جهان دو استعداد کهنسال را پیوسته با خود حفظ کرده اند: استعداد زندانی شدن و استعداد مخفی شدن.

رضا_براهنی

نازي تارقلي زاده:

ما به دنبال رسیدن به آرامش ابدى در بهشت هستیم.
اما با عشق در روى زمین هم به این آرامش خواهیم رسید…

📕عشق وراى ایمان
✍️ #پائولو_کوئلیو

نازي تارقلي زاده:

مراقب باشیم اعتقاداتمون از ما یه احمق نسازه … شاید خودمونم خیلی متوجه آزاردهنده بودنمون نشیم، اما چنین چیزی هست !

📚 پرنده خارزار
👤 #کالین_مکالو

بابک:

‌مبـادا امشـب دیر ڪنی،
تمـام جـانِ مـن
بہ همیـن دیدارهاے شبانہ اسـٺ
رویاهایی ڪہ هـرشـب می‌بینـم
تا زنـده بمانـم …

“سیدعلی صالحی”

الهام پوريونس:

Every morning, we get a chance to be different.
هر صبح ما یه شانس برای متفاوت بودن بدست میاریم.

الهام پوريونس:

شب؟ شب یعنی چه؟ شب یک حالت از وقت است. من غرقِ در وقت‌ام. شب منطقی‌ست که شب باشد. شب هست. اشکال در شب نیست. اشکال در نبودنِ نور است، و در نشستن و گفتن که صبر باید کرد و انتظارِ صبح باید داشت.

مد و مه
#ابراهیم_گلستان

شيوا ماتک:

چندان بنشینم که برآید نفس صبح

کان وقت به دل می‌رسد از دوست پیامی

آن جا که تویی رفتن ما سود ندارد

الا به کرم پیش نهد لطف تو گامی

#سعدی

الهام پوريونس:

من
در تمامِ پنجره‌ها
انتظارِ تو را می‌کشم…

رضا براهنی

پريسا گندماني:

فردا و فردا و فردا …
می‌خزد با گام‌های خرد از روزی به روزی
تا که بسپارد به پایان رشته‌ی طومارِ
این دوران و دیروزان و دیروزان…
کجا بوده است ما دیوانگان را
جز چراغی
بر غبار اندوده
راهِ مرگ فرو میر
آی … ای شمعک، فرو میر
که نباشد زندگانی هیچ جز سایه‌ای لغزان
و بازی‌های بازی‌پیشه‌ای نادان..!
که بازد چند گاهی پُر خروش و جوش
اندرین میدان و آنگه هیچ .
زندگی افسانه‌ای‌ست
کز لبِ شوریده مغزی گفته آید
سر به سر
خشم و خروش و
غرش و غوغا
لیک بی معنا… .

_ مکبث
#ویلیام_شکسپیر
ترجمه‌ی #داریوش_آشوری

من از عشقی دمادم غصه خوردم
شتابان رفت، کم کم غصه خوردم

تمام عمر تکلیفم همین بود
نشستم مثل آدم غصه خوردم!

#صدیقه_کشتکار

ناهيد شمس:

کار روی نثر خوب شامل سه مرحله است ـمرحله ی موسیقایی که در آن نثر تصنیف می شود .مرحله ی معماری که در آن نثر بنا می شود و مرحله ی نساجی که در آن نثر بافته می شود .
خیابان یک طرفه ـ والتر بنیامین

الهام پوریونس:

گوشه ایی از فکرت
به انتظار خودم نشستم

نیامدم
نیامدم
نیامدم

#جمال_ثریا

علیرضا طیاری:

هرکسی که ملاقات می‌کنید در حال جنگ در میدانی است که شما هیچ چیز درباره‌اش نمی‌دانید.

“مهربان باشید. همیشه.”

ناشناس

علیرضا طیاری:

من با استعداد بودم. یعنی هستم. بعضی وقت ها به دست هام نگاه می کنم و فکر می کنم که می توانستم پیانیست بزرگی بشوم. یا یک چیز دیگر. ولی دست هام چه کار کرده اند؟ یک جایم را خارانده اند، چک نوشته اند، بند کفش بسته اند، سیفون کشیده اند و غیره. دست هایم را حرام کرده ام. همین طور ذهنم را.

#چارلز_بوکوفسکی

پریسا گندمانی:

من با بسیاری صحبت کرده‌ام
و از عقایدشان شنیده‌ام
و اکثرا می‌گفتند
“این قطعی و حتمی است”.
اما باز عقیده خود را عوض می‌کردند
و درمورد عقیده‌ی نو باز می‌گفتند
“این قطعی و حتمی است”.
آن‌وقت پیش خود گفتم
میان همه‌ی چیزهای قطعی،
قطعی‌ترینشان “ترديد” است.

#برتولت_برشت
📚آدم آدم است

الهام پوریونس:

زندگی نمایشی است،
که هیچ تمرینی برای آن وجود ندارد!

پس آواز بخوان، اشک بریز، بخند…

و با تمام وجود زندگی کن !
قبل از آنکه نمایش تو،
بدون هیچ تشویقی به پایان برسد.

چارلی چاپلین

بانو قهرمانی:

هنوزم تو شبهات اگه ماه و داری
من اون ماه و دادم به تو یادگاری

کشت مرا قهقهه اش پیش تو
مانده دلم در غم و تشویش تو

خواستم از تو ببرم، خواستم
دل ندهم، غم نخورم، خواستم

خواستم اما دلم آدم نشد
درصدی از عشق به تو کم نشد

هر که مرا دید به صد حرف مفت
دوری من را ز تو تبریک گفت!

دور شدی دلهره نزدیک شد
در غزلم یاد تو شلیک شد

از تو نوشتم، به دلت پل زدم
باز به هذیان خودم زل زدم

از تو نوشتم، ولی افسوس را
رابطه ای پوچ، نه، منحوس را

از تو نوشتم که غزل باب شد
باد چنین پر تب و بی تاب شد

گرچه دلم باز فراوان گرفت
در ریه ام یاد تو جریان گرفت

عشق چنین است، نفس می کشم
پا مگر از یاد تو پس می کشم؟!

منتظرم عشق حسابم کنی
یا که بیایی و مجابم کنی

اینکه چرا در نظرت نیستم
هیچ زمان توی سرت نیستم

کشت مرا قهقه اش پیش تو
مانده دلم در غم و تشویش تو

هم قدمی بی تو در این جاده نیست
فاصله ی ما دو نفر ساده نیست؟

قلب تو درگیر غم من نشد
شمع دعاییست که روشن نشد

آه کشیدم، همه جا سرخ شد
صورت ابری هوا سرخ شد

رعد زد و بارش تندی گرفت
باغ دلم رنگ بلوندی گرفت

دست من از دست تو کوتاه شد
قسمت من چاله نشد چاه شد

کاش که این شعر حقیقت نداشت
کاش دلم اینهمه رقت نداشت

#صدیقه_کشتکار

بانو قهرمانی:

فقط یک بار

يك بار ،

و فقط يك بار مي توان عاشق شد .

عاشق زن ،

عاشق مرد ،

عاشق انديشه ،

عاشق وطن ،

عاشق خدا ،

عاشق عشق

يك بار ،

فقط يك بار .

بار دوم ديگر خبری از جنس اصل نيست ..

يک عاشقانه ی آرام
#نادر_ابراهيمى

صدیقه کشتکار:

با کسانی که فراموشم کردند، می‌شد شهری خالی را پر کرد…

#‏⁧جوزف_برودسکی

الهام پرويونس:

فراموش می‌شوی، چنان که انگار نبوده‌ای
فراموش می‌شوی، شبیه مردن پرنده‌ای
شبیه کلیسایی متروک فراموش می‌شوی
مانند عشقی گذرا
و مانند گُلی در شب… فراموش می‌شوی.

محمود_درویش

پریسا گندمانی:

مثالِ بی‌نظیر کبریایی!
در این برزخ بسوزانیم تا چند؟
نشانم دِه که هستی
به لبخند و عنایت نه، به خشمی
به فحشی، ناسزایی یا به اخمی
به من بِنْمای میلی
و گرنه سوی قلبِ زار و ریزم
به سوی جانِ بی‌گنجایشِ من
ز زیبایی و ناز و عِطر و باده
عنایت کن دَمی* نفْرست سیلی

٭هر لحظه

الهام پرويونس:

دلم‌ می‌خواست‌ تو را…
در عصر شمع‌ دوست‌ می‌داشتم‌ !
در عصر هیزم‌ و بادبزن‌های‌ اسپانیایی‌…
و نامه‌های‌ نوشته‌ شده‌ با پر…
و پیراهن‌های‌ تافته‌ی‌ رنگارنگ‌ !
نه‌ در عصر دیسکو …
ماشین‌های‌ فراری‌ و شلوارهای‌ جین‌ !
دلم‌ می‌خواست‌ …
تو را در عصرِ دیگری‌ می‌دیدم‌ !
عصری‌ که‌ در آن‌…
گنجشکان‌ ، پلیکان‌ها و پریان‌ دریایی‌… حاکم‌ بودند !
عصری‌ که‌ از آن‌ِ نقاشان‌ بود …
از آن‌ِ موسیقی‌دان‌ها …
عاشقان‌ ِ..
شاعران‌ …
کودکان‌…
و دیوانگان‌ !

#نزارقبانی

‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‎‌‌‎‌‌‍‌‍‌‍‌‌‌‎‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‎‌‌‎‌‌‍‌‍‌‌‌‌‌‌‌ ‌‌‌‌‌ ‌‌‎‌‌‎‌‎‌‌‌‌ ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ ‌‌‎‌‌‌‎‌‌‌‌‎‌‌‌‎‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ ‌‌‌‌‌‌‌ ‌‌‌‌‌ ‌‌

شيوا ماتک:

گاهی دلت بهانه بگیرد، چه می‌کنی؟
آتش شود، زبانه بگیرد، چه می‌کنی؟

امشب دلم امان مرا هم بریده است
وقتی تو را نشانه بگیرد، چه می‌کنی؟

آیا شده به روی خودت هم نیاوری
دریات در میانه بگیرد، چه می‌کنی؟

از او فقط فریب ببینی، فقط دروغ
یا ژست عاشقانه بگیرد، چه می‌کنی؟

چون تیر ترکشی که رها گشته از کمان
رد تو را کمانه بگیرد، چه می‌کنی؟

خانه به دوش کوی و بیابان کند تو را
از تو سراغ خانه بگیرد، چه می‌کنی؟

تو مانده‌ای از او بگریزی، نمی‌شود
او مانده در تو لانه بگیرد، چه می‌کنی؟

الهام پرويونس:

وقتی تو نیستی
شادی کلام نامفهومی‌ست
و ” دوستت می‌دارم ” رازی‌ست
که در میان حنجره‌ ام دق می‌کند
و من چگونه بی‌ تو نگیرد دلم
اینجا که
ساعت و آیینه و هوا
به تو معتادند ..!

#حسین_منزوی

بانو قهرماني:

ــ تو کجایی؟
در گستره‌ی بی‌مرزِ این جهان
تو کجایی؟

ــ من در دورترین جای جهان ایستاده‌ام:
کنارِ تو.

ــ تو کجایی؟
در گستره‌ی ناپاکِ این جهان
تو کجایی؟

ــ من در پاک‌ترین مُقامِ جهان ایستاده‌ام:
بر سبزه‌شورِ این رودِ بزرگ که می‌سُراید
برای تو.

#احمد_شاملو، لندن، دیِ ۱۳۵۷

الهام پرويونس:

مگر، این بادِ خوش، از راه عشق آباد، می‌آید؟
که بوی عشق‌های کهنه، از این باد، می‌آید

کجا و کِی در این اقلیم، بی معنی است! این عشق است
وعشق از “بی زمان” ، از “ناکجا آباد” می‌آید

به هفت آراییِ مشّاطه‌گان، او را نیازی نیست
که شهر آشوبِ من، با حُسنِ مادرزاد می‌آید

“هراس از باد هجرانی نداری؟”-وصل می‌پرسد
و ازعاشق جوابِ “-هر چه باداباد” می‌آید

جهان انگار، در تسخیر شیرین است و تکثیرش
که از هر سو، صدای تیشه‌ی فرهاد می‌آید

گشاده سینه‌گی کُن ، عشق اگر بسیار می‌خواهی
که سهم قطره و دریا، به استعداد می‌آید

همایون باد عشق، آری! اگر چه شِکوه از گُل را
در آوازِ چکاوک، غلتی از بیداد می‌آید

مجزّا نیستند از عشق، وصل و فصل و نوش و نیش
شگفتا او، که با ترکیبی از اضداد، می‌آید

تو بوی نافه را، از باد می‌گیری و می‌نوشی
من از خونِ دلِ آهویِ چینم ، یاد می‌آید

مده بیمم ز موج آری که خود ترجیعِ توفان است
که در پروازهای مرغ دریا زاد ، می‌آید

شبِ ما، “عشق” خواهد زاد… این را فجر می‌گوید
که پیش از صبحدم با مژده‌ی میلاد می‌آید

📝 #حسین_منزوی

الهام پرويونس:

جان دلم :
شرط دل دادن
دل گرفتن است

وگرنه یکی بی دل می ماند
و دیگری دو دل

#علی_سید_صالحی
‌
‌‌

پريسا گندماني:

Truth is like surgery, it hurts but cures. Lie is like a pain killer, it gives relief but it has side effects forever.
حقیقت مثل عمل جراحی میمونه، آسیب میزنه اما درمان میکنه. دروغ مثل مُسکن میمونه آرامش میده اما تا ابد عوارض جانبی داره.

تنهایی دردی بود
لایه ی زیرین همه ی دردها
و توجه عملی که اتصال می آورد.
زندگی آنقدر غنی است که اندازه ندارد
سرشار از گنج ها و تصاویر زیبا،
مثل همین تابلوی نقاشی…
هر دوی ما تماشای سنجاقک استثنایی و زیبایی را که در فوران بنفش زنبق های وحشی پرواز می کند دوست داریم و می ستاییم ،خورشید و من…
راستی در مسیرباشگاه،
شکوفه های سفید یاس با جنب وجوش گنجشکان از خواب پریدند و دو پیچ بالاتر از خانه ام مردی روزنامه به دست، جلوی خشکشویی نشسته است و خبرهای روز را می خواند.
ناگهان باران می بارد
ابر خورشید را پس می زند
وخورشید ابر را…
در کشاکش این بازی رنگین
کمانی در نگاهم آویزان است.
می بینید تنهایی چقدر توجه می آورد؟
زندگی باهمه ی دردهایش به ما می آموزد که حقیقت زندگی ربطی به کیفیت آن ندارد .
کیفیت زندگی همواره به توانایی سرخوشی بستگی دارد و قابلیت سرخوشی ناشی از توجه داشتن است و بدانید پاداش توجه شفای روح است.
#بهناز_فاضلی

شيوا ماتک:

مِی خواهم و
معشوق و زمینی و زمانی
کاو باشد و
من باشم و
اغیار نباشد …

#سعدی

شيوا ماتک:
ﺑﺎﺯ ﺑﺎﺭﺍﻥ،
ﺑﺎ ﺗﺮﺍﻧﻪ،
ﺑﺎ ﮔﻬﺮ ﻫﺎﯼ ﻓﺮﺍﻭﺍﻥ
ﻣﯽ ﺧﻮﺭﺩ ﺑﺮ ﺑﺎﻡ ﺧﺎﻧﻪ .
ﻣﻦ ﺑﻪ ﭘﺸﺖ ﺷﯿﺸﻪ ﺗﻨﻬﺎ
ﺍﯾﺴﺘﺎﺩﻩ
ﺩﺭ ﮔﺬﺭﻫﺎ،
ﺭﻭﺩﻫﺎ ﺭﺍﻩ ﺍﻭﻓﺘﺎﺩﻩ .
ﺷﺎﺩ ﻭ ﺧﺮﻡ
ﯾﮏ ﺩﻭ ﺳﻪ ﮔﻨﺠﺸﮏ ﭘﺮ ﮔﻮ،
ﺑﺎﺯ ﻫﺮ ﺩﻡ
ﻣﯽ ﭘﺮﻧﺪ، ﺍﯾﻦ ﺳﻮ ﻭ ﺁﻥ ﺳﻮ
ﻣﯽ ﺧﻮﺭﺩ ﺑﺮ ﺷﯿﺸﻪ ﻭ ﺩﺭ
ﻣﺸﺖ ﻭ ﺳﯿﻠﯽ،
ﺁﺳﻤﺎﻥ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﺩﯾﮕﺮ
ﻧﯿﺴﺖ ﻧﯿﻠﯽ .
ﯾﺎﺩﻡ ﺁﺭﺩ ﺭﻭﺯ ﺑﺎﺭﺍﻥ :
ﮔﺮﺩﺵ ﯾﮏ ﺭﻭﺯ ﺩﯾﺮﯾﻦ؛
ﺧﻮﺏ ﻭ ﺷﯿﺮﯾﻦ
ﺗﻮﯼ ﺟﻨﮕﻞ ﻫﺎﯼ ﮔﯿﻼﻥ .
ﮐﻮﺩﮐﯽ ﺩﻩ ﺳﺎﻟﻪ ﺑﻮﺩﻡ
ﺷﺎﺩ ﻭ ﺧﺮﻡ
ﻧﺮﻡ ﻭ ﻧﺎﺯﮎ
ﭼﺴﺖ ﻭ ﭼﺎﺑﮏ
ﺍﺯ ﭘﺮﻧﺪﻩ،
ﺍﺯ ﺧﺰﻧﺪﻩ،
ﺍﺯ ﭼﺮﻧﺪﻩ،
ﺑﻮﺩ ﺟﻨﮕﻞ ﮔﺮﻡ ﻭ ﺯﻧﺪﻩ .
ﺁﺳﻤﺎﻥ ﺁﺑﯽ، ﭼﻮ ﺩﺭﯾﺎ
ﯾﮏ ﺩﻭ ﺍﺑﺮ، ﺍﯾﻨﺠﺎ ﻭ ﺁﻧﺠﺎ
ﭼﻮﻥ ﺩﻝ ﻣﻦ،
ﺭﻭﺯ ﺭﻭﺷﻦ .
ﺑﻮﯼ ﺟﻨﮕﻞ،
ﺗﺎﺯﻩ ﻭ ﺗﺮ
ﻫﻤﭽﻮ ﻣﯽ ﻣﺴﺘﯽ ﺩﻫﻨﺪﻩ .
ﺑﺮ ﺩﺭﺧﺘﺎﻥ ﻣﯿﺰﺩﯼ ﭘﺮ،
ﻫﺮ ﮐﺠﺎ ﺯﯾﺒﺎ ﭘﺮﻧﺪﻩ .
ﺑﺮﮐﻪ ﻫﺎ ﺁﺭﺍﻡ ﻭ ﺁﺑﯽ؛
ﺑﺮﮒ ﻭ ﮔﻞ ﻫﺮ ﺟﺎ ﻧﻤﺎﯾﺎﻥ،
ﭼﺘﺮ ﻧﯿﻠﻮﻓﺮ ﺩﺭﺧﺸﺎﻥ؛
ﺁﻓﺘﺎﺑﯽ .
ﺳﻨﮓ ﻫﺎ ﺍﺯ ﺁﺏ ﺟﺴﺘﻪ،
ﺍﺯ ﺧﺰﻩ ﭘﻮﺷﯿﺪﻩ ﺗﻦ ﺭﺍ؛
ﺑﺲ ﻭﺯﻍ ﺁﻧﺠﺎ ﻧﺸﺴﺘﻪ،
ﺩﻡ ﺑﻪ ﺩﻡ ﺩﺭ ﺷﻮﺭ ﻭ ﻏﻮﻏﺎ .
ﺭﻭﺩﺧﺎﻧﻪ،
ﺑﺎ ﺩﻭ ﺻﺪ ﺯﯾﺒﺎ ﺗﺮﺍﻧﻪ؛
ﺯﯾﺮ ﭘﺎﻫﺎﯼ ﺩﺭﺧﺘﺎﻥ
ﭼﺮﺥ ﻣﯿﺰﺩ، ﭼﺮﺥ ﻣﯿﺰﺩ، ﻫﻤﭽﻮ ﻣﺴﺘﺎﻥ .
ﭼﺸﻤﻪ ﻫﺎ ﭼﻮﻥ ﺷﯿﺸﻪ ﻫﺎﯼ ﺁﻓﺘﺎﺑﯽ،
ﻧﺮﻡ ﻭ ﺧﻮﺵ ﺩﺭ ﺟﻮﺵ ﻭ ﻟﺮﺯﻩ؛
ﺗﻮﯼ ﺁﻧﻬﺎ ﺳﻨﮓ ﺭﯾﺰﻩ،
ﺳﺮﺥ ﻭ ﺳﺒﺰ ﻭ ﺯﺭﺩ ﻭ ﺁﺑﯽ .
ﺑﺎ ﺩﻭ ﭘﺎﯼ ﮐﻮﺩﮐﺎﻧﻪ
ﻣﯽ ﺩﻭﯾﺪﻡ ﻫﻤﭽﻮ ﺁﻫﻮ،
ﻣﯽ ﭘﺮﯾﺪﻡ ﺍﺯ ﻟﺐ ﺟﻮ،
ﺩﻭﺭ ﻣﯿﮕﺸﺘﻢ ﺯ ﺧﺎﻧﻪ .
ﻣﯽ ﮐﺸﺎﻧﯿﺪﻡ ﺑﻪ ﭘﺎﯾﯿﻦ،
ﺷﺎﺧﻪ ﻫﺎﯼ ﺑﯿﺪ ﻣﺸﮑﯽ
ﺩﺳﺖ ﻣﻦ ﻣﯽ ﮔﺸﺖ ﺭﻧﮕﯿﻦ،
ﺍﺯ ﺗﻤﺸﮏ ﺳﺮﺥ ﻭ ﻣﺸﮑﯽ .
ﻣﯽ ﺷﻨﺪﯾﻢ ﺍﺯ ﭘﺮﻧﺪﻩ،
ﺩﺍﺳﺘﺎﻧﻬﺎﯼ ﻧﻬﺎﻧﯽ،
ﺍﺯ ﻟﺐ ﺑﺎﺩ ﻭﺯﻧﺪﻩ،
ﺭﺍﺯﻫﺎﯼ ﺯﻧﺪﮔﺎﻧﯽ
ﻫﺮ ﭼﻪ ﻣﯽ ﺩﯾﺪﻡ ﺩﺭ ﺁﻧﺠﺎ
ﺑﻮﺩ ﺩﻟﮑﺶ، ﺑﻮﺩ ﺯﯾﺒﺎ؛
ﺷﺎﺩ ﺑﻮﺩﻡ
ﻣﯽ ﺳﺮﻭﺩﻡ
” ﺭﻭﺯ، ﺍﯼ ﺭﻭﺯ ﺩﻻﺭﺍ !
ﺩﺍﺩﻩ ﺍﺕ ﺧﻮﺭﺷﯿﺪ ﺭﺧﺸﺎﻥ
ﺍﯾﻦ ﭼﻨﯿﻦ ﺭﺧﺴﺎﺭ ﺯﯾﺒﺎ؛
ﻭﺭﻧﻪ ﺑﻮﺩﯼ ﺯﺷﺖ ﻭ ﺑﯿﺠﺎﻥ .
ﺍﯾﻦ ﺩﺭﺧﺘﺎﻥ،
ﺑﺎ ﻫﻤﻪ ﺳﺒﺰﯼ ﻭ ﺧﻮﺑﯽ
ﮔﻮ ﭼﻪ ﻣﯽ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﺟﺰ ﭘﺎﻫﺎﯼ ﭼﻮﺑﯽ
ﮔﺮ ﻧﺒﻮﺩﯼ ﻣﻬﺮ ﺭﺧﺸﺎﻥ؟
ﺭﻭﺯ، ﺍﯼ ﺭﻭﺯ ﺩﻻﺭﺍ!
ﮔﺮ ﺩﻻﺭﺍﯾﯽ ﺳﺖ، ﺍﺯ ﺧﻮﺭﺷﯿﺪ ﺑﺎﺷﺪ .
ﺍﯼ ﺩﺭﺧﺖ ﺳﺒﺰ ﻭ ﺯﯾﺒﺎ!
ﻫﺮ ﭼﻪ ﺯﯾﺒﺎﯾﯽ ﺳﺖ ﺍﺯ ﺧﻮﺭﺷﯿﺪ ﺑﺎﺷﺪ ”.
ﺍﻧﺪﮎ ﺍﻧﺪﮎ، ﺭﻓﺘﻪ ﺭﻓﺘﻪ، ﺍﺑﺮ ﻫﺎ ﮔﺸﺘﻨﺪ ﭼﯿﺮﻩ .
ﺁﺳﻤﺎﻥ ﮔﺮﺩﯾﺪ ﺗﯿﺮﻩ،
ﺑﺴﺘﻪ ﺷﺪ ﺭﺧﺴﺎﺭﻩ ﯼ ﺧﻮﺭﺷﯿﺪ ﺭﺧﺸﺎﻥ
ﺭﯾﺨﺖ ﺑﺎﺭﺍﻥ، ﺭﯾﺨﺖ ﺑﺎﺭﺍﻥ .
ﺟﻨﮕﻞ ﺍﺯ ﺑﺎﺩ ﮔﺮﯾﺰﺍﻥ
ﭼﺮﺥ ﻫﺎ ﻣﯽ ﺯﺩ ﭼﻮ ﺩﺭﯾﺎ
ﺩﺍﻧﻪ ﻫﺎ ﯼ ‏[ ﮔﺮﺩ ‏] ﺑﺎﺭﺍﻥ
ﭘﻬﻦ ﻣﯿﮕﺸﺘﻨﺪ ﻫﺮ ﺟﺎ .
ﺑﺮﻕ ﭼﻮﻥ ﺷﻤﺸﯿﺮ ﺑﺮﺍﻥ
ﭘﺎﺭﻩ ﻣﯿﮑﺮﺩ ﺍﺑﺮ ﻫﺎ ﺭﺍ
ﺗﻨﺪﺭ ﺩﯾﻮﺍﻧﻪ ﻏﺮﺍﻥ
ﻣﺸﺖ ﻣﯿﺰﺩ ﺍﺑﺮ ﻫﺎ ﺭﺍ .
ﺭﻭﯼ ﺑﺮﮐﻪ ﻣﺮﻍ ﺁﺑﯽ،
ﺍﺯ ﻣﯿﺎﻧﻪ، ﺍﺯ ﮐﺮﺍﻧﻪ،
ﺑﺎ ﺷﺘﺎﺑﯽ ﭼﺮﺥ ﻣﯿﺰﺩ ﺑﯽ ﺷﻤﺎﺭﻩ .
ﮔﯿﺴﻮﯼ ﺳﯿﻤﯿﻦ ﻣﻪ ﺭﺍ
ﺷﺎﻧﻪ ﻣﯿﺰﺩ ﺩﺳﺖ ﺑﺎﺭﺍﻥ
ﺑﺎﺩ ﻫﺎ، ﺑﺎ ﻓﻮﺕ، ﺧﻮﺍﻧﺎ
ﻣﯽ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪﺵ ﭘﺮﯾﺸﺎﻥ .
ﺳﺒﺰﻩ ﺩﺭ ﺯﯾﺮ ﺩﺭﺧﺘﺎﻥ
ﺭﻓﺘﻪ ﺭﻓﺘﻪ ﮔﺸﺖ ﺩﺭﯾﺎ
ﺗﻮﯼ ﺍﯾﻦ ﺩﺭﯾﺎﯼ ﺟﻮﺷﺎﻥ
ﺟﻨﮕﻞ ﻭﺍﺭﻭﻧﻪ ﭘﯿﺪﺍ .
ﺑﺲ ﺩﻻﺭﺍ ﺑﻮﺩ ﺟﻨﮕﻞ،
ﺑﻪ، ﭼﻪ ﺯﯾﺒﺎ ﺑﻮﺩ ﺟﻨﮕﻞ!
ﺑﺲ ﻓﺴﺎﻧﻪ، ﺑﺲ ﺗﺮﺍﻧﻪ،
ﺑﺲ ﺗﺮﺍﻧﻪ، ﺑﺲ ﻓﺴﺎﻧﻪ .
ﺑﺲ ﮔﻮﺍﺭﺍ ﺑﻮﺩ ﺑﺎﺭﺍﻥ
ﺑﻪ، ﭼﻪ ﺯﯾﺒﺎ ﺑﻮﺩ ﺑﺎﺭﺍﻥ!
ﻣﯽ ﺷﻨﯿﺪﻡ ﺍﻧﺪﺭ ﺍﯾﻦ ﮔﻮﻫﺮ ﻓﺸﺎﻧﯽ
ﺭﺍﺯﻫﺎﯼ ﺟﺎﻭﺩﺍﻧﯽ، ﭘﻨﺪ ﻫﺎﯼ ﺁﺳﻤﺎﻧﯽ؛
“ﺑﺸﻨﻮ ﺍﺯ ﻣﻦ، ﮐﻮﺩﮎ ﻣﻦ
ﭘﯿﺶ ﭼﺸﻢ ﻣﺮﺩ ﻓﺮﺩﺍ،
ﺯﻧﺪﮔﺎﻧﯽ – ﺧﻮﺍﻩ ﺗﯿﺮﻩ، ﺧﻮﺍﻩ ﺭﻭﺷﻦ –
ﻫﺴﺖ ﺯﯾﺒﺎ، ﻫﺴﺖ ﺯﯾﺒﺎ، ﻫﺴﺖ ﺯﯾﺒﺎ

دکتر سید مجدالدین میرفخرایی، متخلص به گلچین گیلانی(11 دی 1288در رشت – 29 آذر 1351 در لندن)

پريسا گندماني:

فرمولِ زندگى من خيلى ساده است،
صبح‌ها از خواب بيدار ميشوم
و شب‌ها به تخت خواب باز ميگردم …
در اين بين سعى ميكنم، بهترين باشم…

🕴كرى‌گرانت

شيوا ماتک:

آورده نسیـــم، بوســـه از بـــاغ بلـــور
گلبــرگ غــزل، شکفته با شادی و شور

برخیز که صبح است و به یمن قدمش
هـر پنجـره ای وا شـده بر چهـچـه نـور

#شهراد_میدری

يگانه قديريان:

آن‌هایی که عاجزند از فهم، سنت را به جای جست‌وجو، عادت را به جای فهم می‌گیرند. نمی‌دانند گیرکردگی میان لجن فرق داد با ثابت‌قدم بودن. نمی‌دانند زیبایی جداست از زیور. نمی‌دانند زندگی را نمی‌شود چپاند در تابوت. تابوت جای زندگی نمی‌شود باشد، هرچند تابوت را به عطر و خلعت و کافور و شال ترمه بیارایی. زندگی بیرون از آن برهنه می‌رقصد… .

ابراهیم گلستان

Posts published in “ایران شناسی”