خیابان چهارباغ اصفهان

چهارباغ یکی از خیابان‌های تاریخی و اصلیِ اصفهان است و به دو بخشِ چهارباغِ صفوی و چهارباغ عباسی بخش می‌شود. چهارباغ عباسی یکی از خیابان‌های تاریخی شهر اصفهان است که بین دروازه دولت و سی و سه پل قرار دارد.

دو قسمت چهارباغ عباسی و چهارباغ بالا در عصر شاه عباس یکم طراحی و اجرا شد و تاریخ تقریبی ساخت آن به سال ۱۰۰۰ هجری قمری (۱۵۹۱ میلادی) برمی‌گردد. چهارباغ پایین (چهارراه تختی تا دروازه دولت) در دوره رضا شاه پهلوی و با همان طرح به چهارباغ دوره صفوی افزوده گردید.^[۱]

در گذشته یک جوی آب از میان این خیابان تا زاینده رود جاری بوده که درمحل تقاطع‌ها به حوض‌هایی می‌ریخته‌است. در خیابان مسیری خاص برای افراد سواره تعیین شده بوده و در اطراف آن باغ‌هایی بوده که میان امرا برای ساخت عمارت تقسیم شده بوده، اما عموم مردم نیز می‌توانستند از آنها استفاده کنند. پل الله وردی خان یا سی و سه پل، خیابان چهارباغ را به دو قسمت (خیابان چهارباغ بالا و چهارباغ عباسی) تقسیم می‌کرده و راه ارتباط چهار باغ بالا و چهارباغ عباسی بوده‌است.

یکی از آثار تاریخی که ظل السلطان حاکم قجری اصفهان قصد تخریب آن را داشت، درختان چهارباغ بوده‌است. روزی به حاج آقا نورالله نجفی اصفهانی خبر می‌رسد که عده‌ای به دستور ظل السلطان مشغول کندن درختان چهارباغ هستند، حاج آقا نورالله به طلاب مدارس دینی دستور می‌دهد که جلوی این کار را بگیرند، آنها هنگامی به چهارباغ می‌رسند که تعدادی از درختان قطعه قطعه شده بود. طلبه‌ها جلوی آنها را می‌گیرند و کتک مفصلی به عمال ظل السلطان می‌زنند و از قطع سایر درختان جلوگیری می‌کنند.

توصیف چهارباغ در متون تاریخی عصر صفوی

از میان متون تاریخی عصر صفوی که به توصیف چهارباغ پرداخته‌اند سه اثر بیش از سایر متون دارای اهمیت است؛ تاریخ عالم آرای عباسی نوشته اسکندر بیگ منشی، روزنامه ملا جلال یا تاریخ عباسی نوشته ملا جلال منجم‌یزدی و نهایتاً روضه‌الصفویه نوشته جنابدی. جنابدی در مورد این خیابان چنین نوشته‌است:

… پس از آن [ساخت باغ عباس‌آباد] از عباس‌آباد خیابانی به عرض پنجاه ذرع تا درب دولت، که قریب به یک فرسخ مسافت است، طرح انداخته بر حسب امر جهان مطاع خوانین و امرای عظام و وزرا و… چه کسانی که در پایه سریر اعلی اقامت می‌نمودند و چه کسانی که در ممالک محروسه به اقطاعات خویش مشغول بودند، جمله از طرفین خیابان مقابل یکدیگر ابتدا از عباس‌آباد نموده چهارباغات مرغوب فراخور استعداد و طباع خویش احداث فرمودند. بر باب هر باغ عمارتی مرفوع از آجر و گچ و سنگ رخام ترتیب داده سقوف و جدار آن را به کاشی الوان پرداخته، بعضی به تصاویر و نقوش غرایب‌نگار مزین گردانیده و در پیش هر عمارت در ساحت خیابان حیاض عظیم به اشکال مختلف پرداختند و در داخل باغ نیز غایت تکلف به قانون طراحی به عمل آورده، نهال انواع اثمار غرس نمودند… درامتداد خیابان انهار و جداول جریان یافته بر اطراف آن اشجار صنوبر و چنار و طوبی آثار با سپهر دمساز و هم آواز بود. بر خیابان طرف دولت بر هر باب چهارباغ حوضی کوثر مثال اتمام یافته، میخانه‌ها و قهوه‌خانه‌ها جهت معاشران میخواره و افیونیان بی سرمایه در آن خیابان مهیا بود و جهت مردمان بی‌سر و پا و قلندران بی پروا جاها و زاویه‌ها ترتیب یافته

 

 

 

اشتراک: پریسا گندمانی؛ منبع.