Press "Enter" to skip to content

بام‌های برفی، ۲ بهمن ۹۹، رشت

0

 

همیشه ‌برفی

با اولین برف
به بام خانه‌ی تو می‌آیم
مرا می روبی، به درگاهت می‌افتم.

دستهایت به‌من جان‌ می‌بخشند
آدمک‌برفی می‌شوم
و با‌ خنکایم، از پله‌های‌مرطوبِ لبت پایین‌می‌روم!

آه، چه زیباست جغرافیای تنت
ای همیشه‌ی‌برفی…
افسوس آب شدم، با تو نگفتم حرفی!

مرداد۷۰
محمود طیاری

 

#موبایلگرافی، علیرضا طیاری.

 

اشتراک ترانه: پروفسور نیلوفر قریشی

 

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *