همیشه برفی
با اولین برف
به بام خانه‌ی تو می‌آیم
مرا می روبی، به درگاهت می‌افتم.
دستهایت بهمن جان می‌بخشند
آدمک‌برفی می‌شوم
و با خنکایم، از پله‌های‌مرطوبِ لبت پایین‌می‌روم!
آه، چه زیباست جغرافیای تنت
ای همیشه‌ی‌برفی…
افسوس آب شدم، با تو نگفتم حرفی!
مرداد۷۰
محمود طیاری
#موبایلگرافی، علیرضا طیاری.
اشتراک ترانه: پروفسور نیلوفر قریشی
