پیامبری با معجزه های بی همتایِ آفرینش و عشق،
پیامبری که رسالتش سخت ترین و شیرین ترین رسالتِ دنیاست،
پیامبری که می توان در حریمِ آغوشِ خداگونه اش به معراج رفت،
با نوازش های مادرانه اش، جان گرفت،
و در سخت ترین شرایط، با لبخندها و نگاه آسمانی اش، آرام گرفت.
و من دستانِ پیامبرِ زمانم را هزاران بار بوسیده ام،
و من به رسالتش ایمان آورده ام،
پیامبرِ من، از همان اولش بویِ خدا می داد،
و من خدا را هزاران بار لابلای لبخندهایِ او دیده ام …
آری من خودم دیده ام که زن ها می توانند پیامبر باشند.
من بهترینشان را، مهربان ترینشان را و اصیل ترینشان را دیده ام …
وقتی که مرا در آغوش می گرفت و با شیره ی جانش، هستی ام را ضمانت می کرد، وقتی نگرانم می شد، اشک می ریخت و برای خوشبختی ام دعا می کرد،
وقتی مراقبم بود، نوازشم می کرد و آغوشش امن ترین سرپناهِ جهانم می شد،
وقتی برای من از خوبی ها می گفت و به من درسِ انسانیت و آزادگی می داد …
و من به این باور رسیده ام که زن ها دستانِ آفریننده ی خدا رویِ این سیاره اند.
آری؛
زن ها آمده اند که پیامبر باشند …
مهندس پریسا ضیاء
