نقدعكس
عكاس:جمشيدفرجوندفردا
استفاده هوشمندانه عكاس از كادر افقي كه وسعت دست رنج كودكان كار را نشان مي دهد و قرار دادن سوژه در يك سوم سمت چپ،عكس را به يك ترازويي تبديل نموده است كه در يك كفه ان عامل توليد و در كفه ديگر محصول توليد شده قرار دارد.
هارموني رنگ زرد پيراهن،با خشت هاي خام خشك شده،چشم بيننده را به چپ و راست كادر و مقايسه ان وا مي دارد،دختر كوچكي كه بجاي نشستن پشت نيمكت مدرسه، به اجبار طبقاتي،بايد با دستان ظريف و پاهاي برهنه،وزن چهار خشت را(با توجه به چند برابر بودن ،وزن خشت خيس نسبت به اجر پخته )به كمر ضعيف خود منتقل مي كند.
چهره دختر در اثر كار زياد و ماندن در زير نور خورشيد زمخت و پسرانه شده است،ايا در پس اين نگاه غضب الود،اعتراض به تقسيم ناعادلانه ثروت توسط مسؤولين احساس نمي شود.
پرسپكتيو خطي رديف خشت ها،چشم را به انتهاي كادر، جايي كه زني تا كمر خم شده و مشغول كار است،هدايت مي كند.
وقتي بيشتر به دو كفه ترازو نگاه مي كني در سمت راست،محصول نهايي كه تا لحظاتي ديگر شايد ديوارهاي كأخي را بالا ببرد،ديده مي شود ولي در كفه ديگر ترازو تنها سهم توليد كننده،يك ظرف وارونه است.
در تاريخ عكاسي حدود١٠٠ سال پيش لوييس هاين،با عكسهايي كه از بچه ها در كارخانه ها گرفت، باعث شد قانون كار أمريكا تغيير كرده،بكارگيري بچه هاي زير١٤ سال ممنوع شود،اما در اينجا نه تنها نظارتي نيست بلكه در اثر مشكلات اقتصادي،روز به روز اين بهره كشي از كودكان بيشتر مي شود.
ايا طرز تفكر مسؤولين وزارت كار،هنوز به ١٠٠ سال قبل هم نرسيده است؟
جوادپورسعيد
