آدما همدیگر را پیدا می‌کنند،
از فاصله‌های خیلی دور، از ته نسبت‌های نداشته، انگار جایی نوشته بود که اینها باید کنار هم باشند،
می‌شوند همدم، می‌شوند دوست، می‌شوند رفیق، اصلاً می‌شوند جان شیرین،
درست می‌نشینند روی طاقچه‌ی دل هم،
حرف‌هایشان یه جور خوبی دلنشین است، دل برای خنده‌هایشان ضعف می‌رود. اصلاً بودنشان شیرین است،
وقتی هم که نیستند هی همدیگر را مرور می‌کنند.
و مدام گوش به زنگ آمدن هم هستند.
عادل دانتیسم
اشتراک: سیمین
نقاشی اثر ندا دانایی. 50 در 70 سانتی متر؛ میکس مدیا. 1399.
