نگاهی به نمایش “گفتگوی آخر”
طراح و کارگردان؛ کیوان خسرومرادی
در برداشتی آزاد از One for the road اثر Harold painter
اگر می‌خواهید یک اجرا با ریتم تند و پر از آنات نمایشی ببینید و در یک رها شدگی کم‌نظیر، شکارچی نشانه‌ها باشید؛ حتما با “کیوان خسرومرادی” در اجرای نمایش “گفتگوی آخر” همراه شوید!
اجرای “گفتگوی آخر” سندی محکم موید بر 30 سال سابقه‌ی خاک صحنه خوردن “کیوان خسرومرادی” است و باید می‌دیدید در عصر 22 اسفند 1400 چه گرد و خاکی در سالن رحمدل خاتم النبیاء با بازیگری وی به پا شد!
ما که یادمان رفت دندان‌هایمان از سرمای سالن کلید شده؛ چون به چشم دیدیم یک بازپرس مست و هار؛ به کار شکنجه و دندان‌کشی از طعمه‌ی بی دفاع خود است!
اصل تعویق در گره‌گشایی این نمایش به اعتبارش می‌افزاید، چرا که موضوع این نمایش با یکی بود و یکی نبود شروع نمی‌شود و تماشاچی ناگهان در فضایی متفاوت، هذیانی، مخوف و پر اضطراب قرار می‌گیرد تا از فاصله‌ی کمتری شاهد ذبح ارزش‌های انسانی، عدول از شرافت و خراش عطوفت باشد.
و ما در خروشی انتقادی؛ با تمی پوست کنده شده پیچیده در انرژی فورانی به لحاظ اکت بازیگری، نظاره‌گر اثری هستیم که به سوی مخاطب به جای اجرا؛ شلیک می‌شود!
دقایق اجرا بیش از این که بگذرد؛ به فزونی دردی می‌ماند که تلمبار می‌شود و خوشبختانه توقفی در اجرای این اثر اتفاق نمی‌افتاد و ذهن و هوش مخاطب را در تعقیب این اثر؛ گریزی نیست.
تلاش نمایش “گفتگوی آخر” برای کاهش فاصله ستودنی است و بارها مثل موجی که سهم بیشتری از شن ساحل را بتوفد؛ “کیوان خسرومرادی” در نقش بازپرس، بازی را تا راه روهای سالن نمایش جلو می‌کشد و خبر از کولاکی می‌دهد که جزر و مدش را بارها در بدنه‌ی کار شاهدیم.
و چه تلخ؛ صدا و درد و ناله‌ی زن زخمین گرفتار کابوس سیاه بازجویی آن بازپرس عربده کش سگ مست با پیراهن دکمه سرخ سردست ما را بار دیگر به مسلخ تاریخ می‌برد.
و چه شیرین؛ هر چه از رنگ صدای ماندگار “ساناز شعبانی” در نقش زن نوشته شود؛ کم است و خشی که بر گونه‌ش با گریم عالی دیده می‌شود و اجرای رپ انرژیک “سبحان فرزانه” در واپسین دقایق کار که شنیده می‌شود و میزان سن فکر شده و انتخاب موسیقی منطبق بر تم و پوشش متناسب و هدایت هوشمندانه‌ی نور و سالنی پر از تماشاچی در سکوتی فراگیر؛ موید اجرایی موفق، مهاجم، معترض و حتما؛ ستودنی.
علیرضا طیاری؛ مولف کتاب “تئاتر بي حامي امروز” و سردبیر رسانه هفت هنر
رشت ۲۳ اسفند 1400
بازنشر در روزنامه گیلان امروز:
بازنشر در رشت امروز:
اجرای صوتی یادداشت:
