جملات زیبای زیادی هست در این باره که فکر کردن به این که ذهن انسان، که جهان را در بر می‌گیرد و بسیاری ایده های عالی دارد، باید همراه با او در گور فرو رود، چه قدر تکان دهنده است؛ اما درباره ی این که پیش از ظهور این ذهن و ویژگی هایش بی‌نهایت زمان سپری شده، و در چنان زمانی جهان بدون این ذهن چگونه باید اداره می‌شده، چیزی گفته نشده است. اما برای شناختی که با اراده گم راه نشده هیچ مسئله ای طبیعی تر از این نیست که : زمانی بی انتها پیش از تولد من سپری شده، در طول سرتاسر آن زمان می چه بودم؟ به لحاظ متافیزیکی، می‌توان پاسخ داد : «من همیشه من بوده‌ام، یعنی همه‌ی کسانی که طی آن زمان می‌گفتند من، دقیقاً من بودند.»
#آرتور_شوپنهاور
#جهان_همچون_اراده_و_تصور
ارسال از: اعظم فاضلی
نقاشی از: فائزه آريانسب
