آدم‌ها همدیگر را پیدا می‌کنند …
از فاصله‌های خیلی دور، از تهِ نسبت‌های نداشته، انگار جایی نوشته بود که “اینها باید کنار هم باشند “!
می‌شوند “همدم ، می‌شوند دوست ، می‌شوند رفیق ، اصلأ می‌شوند “جانِ شیرین “…
درست می‌نشینند روی طاقچه‌ی دلِ هم …
حرف‌هایشان یک جورِ خوبی دلنشین است ، دل برای “خنده‌هایشان ضعف می‌رود” ؛ اصلأ “بودنشان شیرین “است !
وقتی هم که نیستند ، “هی همدیگر را مرور می‌کنند و مُدام گوش به زنگِ آمدن هم هستند” …
“خدا این آدم‌ها را نگیرد از هم” !
❤️
#عادل_دانتیسم
اشتراک متن از: الهام پوريونس
