امروز به مطلبی در مورد «کینتسوگی» که نوعی هنر ژاپنی در زمینه ترمیم ظروف سفالی شکسته است برخوردم. تاریخچه این هنر به قرن پانزدهم میلادی برمیگرده. وقتی «اشیکاگا یوشیماسا» فرماندار نظامی ژاپن ظرف چای شکسته‌اش رو برای ترمیم به چین میفرسته و پس از بازگشت میبینه که ظرف بطرز زشتی با قطعات فلزی بهم متصل شده. همین مساله عاملی میشه که صنعتگران ژاپنی به دنبال راهی برای ترمیم زیبای ظروف شکسته باشن و هنر کینتسوگی یا اتصال قطعات شکسته با طلا شکل میگیره…
فلسفه کینتسوگی شباهت زیادی به زندگی ما آدم‌ها داره. این که نقش ما در زندگی با در هم شکستن از بین نمیره بلکه شکستگی‌ها رو میشه ترمیم کرد و بعد از اون زیباتر و درخشان‌تر از قبل به زندگی بازگشت. خطوط روی هر ظرف خاص خودشه و داستان شکستش رو بیان میکنه، همونطور که هر کدوم از ما قصه در هم شکستن متفاوتی داریم و نهایتا این که درست مثل جوشگاه‌های روی بدن یک قهرمان جنگ که نه تنها ارزش های او رو کم نمیکنه بلکه هر یک یادآور دلاوری‌ها و رشادت‌های اوست، شکستگی‌های ما هم تنها ارزش‌مون رو بیشتر و بیشتر میکنن….
همه ما در زندگی در هم شکسته‌ایم، خرد شدیم و حتی قطعاتی از وجودمون ناپدید شدن، قطعاتی که وجودشون رو ضروری میدونستیم، طوری که فکر میکردیم هیچوقت نمیتونیم دوباره خودمون رو به یک فرم متشکل ببینیم، ولی دوباره مثل تکه‌های پازل بهم متصل شدیم و زندگی رو از سر گرفتیم و اینبار به واسطه اتصالات طلایی، مصمم‌تر و قویتر به زندگی ادامه دادیم. پس نه تنها لزومی به پنهان کردن زخم‌ها نیست، بلکه باید با افتخار پذیرای اونها باشیم تا دیگران هم بدونن که شکست پایان نیست بلکه گذاری است به آغازی زیباتر….
#ژینوس_صارمیان
اشتراک: کيومرث حقيقت
