هر پاییز در جنگل قدم میزنم؛
تا چهرهام را با باران بشویم،
برگی زرد
برگی سرخ
برگی شعلهور چون آتش،
از خودم میپرسم
بهراستی اینها برگاند یا اندیشههای درختان؟!
آیا جنگل هم اندوهگین میشود
و گریه میکند ؟
آیا جنگل هم خاطرهها را درک میکند
آیا درد میکشد
آیا ناله میکند؟!
آیا درختان گذشتهشان را
بهخاطر میآورند؟!
#سعاد_صباح
موبایلگرافی: پریسا گندمانی
اشتراک شعر: مریم قهرمانی