? 《جهان پس از کرونا 》
ماتیاس هورکس» آینده‌پژوه آلمانی، با همکارانش در «انستیتو تحقیقات آینده» به تازگی با انتشار کتاب «جهان پس از کرونا» دیدگاه‌هائی را مطرح کرده‌اند که در رسانه‌های آلمان بازتاب گسترده داشته است:
«این روزها اغلب از من پرسیده می‌شود که “دوران کرونا کی به پایان می‌رسد و ما به شرایط عادی برمی‌گردیم؟”
من می‌گویم: هرگز.
برخی مقاطع تاریخی وجود دارند که مسیر آینده را تغییر می‌دهند. ما از این مقاطع به عنوان “بحران عمیق” نام می‌بریم. ما اکنون در این بزنگاه قرار گرفته ایم».
“هورکس” معتقد است در دوران کرونا دنیایی که خیال می‌کردیم آن را می‌شناسیم فرو ریخته است. این دیدگاه بی‌شباهت به حرف “هابرماس” سرشناس‌ترین فیلسوف زنده آلمان نیست. او گفته: «کرونا باعث شد ما بفهمیم چقدر نمی فهمیم».
هورکس می‌افزاید:
«پشت ریزش جهانی که خیال می‌کردیم می‌شناسیم، جهان دیگری در حال جوش خوردن است».
ما در جهان پساکرونا تعجب خواهیم کرد که محدودیت‌های اجتماعی که ناگزیر به رعایت آنها شدیم، کمتر باعث تنهایی ما شدند، بلکه برعکس بعد از نخستین شوک، خیلی‌ها حتی احساس راحتی می‌کردند که بسیاری از دوندگی‌ها، حرافی‌ها ناگهان متوقف شد. احترام اجتماعی که تا پیش از کرونا کاهش یافته بود، باز گشت.
ماتیاس هورکس می‌افزاید:
ما تعجب خواهیم کرد که چگونه تکنولوژی فرهنگ دیجیتال در عمل جا باز کرده است، اغلب همکارانی که پیش از کرونا نسبت به کنفرانس‌های ویدیویی از راه دور دافعه داشتند و پروازهای ماموریتی را ترجیح می‌دادند، حالا متوجه می‌شوند که آن روش عملی‌تر و سازنده‌تر است. آموزگاران درباره آموزش از طریق اینترنت بسیار آموخته‌اند، کار از خانه برای بسیاری یک امر طبیعی شده است. در مقابل تکنیک‌های فرهنگی کهنه‌شده دستخوش رنسانس شده‌اند، انسان‌ها وقتی تلفن می‌زنند، به جای پیام گیر صدای اصلی صاحب خانه را می‌شنوند.
ویروس کرونا، فرهنگ مکالمات طولانی تلفنی را همراه آورد. پیام‌ها، ناگهان معنایی تازه یافتند. انسان بار دیگر ارتباط با یکدیگر را جدی گرفت. فرهنگ تازه “در دسترس‌بودن و تعهدات متقابل” دوباره زنده شد. جوانانی که معمولا از چنگال شتاب و اضطراب رهایی نداشتند، ناگهان قدم زدن‌های طولانی را آغاز کردند. کاری که پیش‌تر بیگانه بود. کتاب خواندن ناگهان به فرهنگ روز تبدیل شد».
رابطه تکنیک و فرهنگ تنگاتنگ‌تر شد. پیش از بحران به نظر می‌رسید که تکنولوژی درمان همه دردها باشد اما اکنون دوران عظمت تکنیک سپری شده است.
ما بیش از پیش توجه خود را بار دیگر به پرسش‌های انسانی معطوف می‌کنیم: انسان چیست؟ ما برای یکدیگر چه معنایی داریم؟ پس از کرونا، ما به پشت سر نگاه می‌کنیم و به یاد می‌آوریم که در روزهای ویروس واقعا چقدر انسانیت وجود داشت.
اشتراک : بابک فرزندی
