گردآوری پریسا دهقانی:
“عکس های سیاه و سفید نانسی بوروویک، عشق پدر و مادرش به يكديگر را نشان مى دهد، عشقى كه به عنوان درمان موثرى برای سرطان به کار می برند. این مجموعه اما به جای روايت یک داستان غم انگیز درباره عشق و از دست دادن، بر روی صمیمیت آرام بین مرد و زنى متمرکز است که بزرگترين چالش زندگى خود را تجربه مى كنند. تصاویر با صداقت، طنز و همدلی روزمره پر می شود که بی سر و صدا اما به طور قاطع کارى پر قدرت با کیفیتى پایدار را به من نشان می دهد، چيزى كه بسیار قابل توجه است. ”
بیانیه هنرمند:
در سال 2013 پدر و مادرم در حال معالجه سرطان بودند – مادر من برای سرطان پستان و پدرم برای سرطان پانکراس. این مجموعه درد و چالش های درمان را مد نظر قرار می دهد، اما همچنین بر روی شجاعت در مواجهه با مرگ هم تأکید دارد.
با شفقت و احترام، از طرز تفکر روزانه آنها به عنوان همسر ياد ميكنم و به عنوان پدیده اى كه مى تواند تحولى در روابط بیمار و مراقب او باشد.
در حالی که پدرم در ماه دسامبر درگذشت، من این پروژه را همچنان به عنوان راهی برای جاودانه کردن والدینم، قدرتشان در برابر بیماری و عشق آنها به یکدیگر، می بینم.
سرطان به خانواده من هدیه اى خشن، با این حال ارزشمند بخشيد: آگاهی از زمان. مادرم تقریبا بیست سال درگیر بیماری بوده و پدرم تنها یک سال اين بیماری را داشت. از اولین تشخیص می دانستیم که زمان براى باهم بودنمان کوتاه است.
با عکاسی از والدینم توانستم داستان خود را روايت کنم و درونياتم را بعنوان عضوى از اين خانواده نشان دهم، خاطرات لحظات خوب و بد، و همچنین لحظات احمقانه و غم انگیز. این پروژه به تاریخ مشترک ما تبدیل شده است و اعتقاد من به این مفهوم را تقویت کرد که برای گفتن یک داستان قدرتمند و صادقانه، باید با صمیمیت و فروتنی درست موضوع را دنبال کرد.
عکاسی، خانواده ام و زندگی اشان یکی از تجربیات چالش برانگیز من بوده است، هرچند که دسترسی به موضوعات براى من محدود است؛ چرا كه به طور مداوم به عنوان عکاس، دختر، و مراقب با نقشهای در حال تغییرى مبارزه می کنم. یادگیری این تعادل، به من کمک کرد تا حدودى هر دو نقش را بتوانم ايفا نمايم تا به عنوان یک عکاس و همچنين در جايگاه راوى اين داستان بتوانم زندگی کنم.
