بوکسورها در پنج راند اول مسابقه، ضربات وارده را هم میشمارند و هم احساس میکنند.در پنج راند دوم دیگر نمیشمارند و فقط احساس میکنند و بعد از راند دهم، نه میشمارند و نه احساس میکنند.
این واکنش دفاعی مغز به تعدد و شدت ضربات و به ویژه ازدیاد ترشح نورآدرنالین در اثر استرس دائمی است. مغز هوشیاری اش بسیار کم شده و حالتی شبیه اغماء پیدا میکند.
افرادی که به اغماء می روند، زنده هستند، اما مغزشان هوشیاری بسیار کمی دارد و به‌صداها و اتفاقات دور و بر خود هیچ واکنشی نشان نمیدهند. اغماء در زبان انگلیسی کما/ Coma گفته میشود که از کلمه ی یونانی “Koma” به معنی خواب عمیق گرفته شده است. اما خواب و کما بسیار با هم فرق دارند.
موجود زنده از مجموعه ای از علایم شامل حرکت، تنفس، تغذیه، تولید مثل همانندسازی ،دفع، سازماندهی و تحریک پذیری شناخته میشود.
تحریک پذیری از ویژگی های هر موجود زنده ای است و عدم واکنش به تحریک، از اختلال در روند زندگی حکایت دارد. موجود زنده حتی در خواب هم این ویژگی را داراست.
هرچه میزان تحریک پذیری یک موجود کمتر باشد، اغماء وی عمیق تر و شانس برگشتش به زندگی کمتر است.
جامعه امروز ایران، در اغماء است و علائم موجود حکایت از عمیق تر شدن این اغماء است.مجموع حوادث و اتفاقات سهمگین سال های ۹۸ و ۹۹، سال ۱۴۰۰ را به سال اغماء مبدل کرده است.
این بی خیالی گسترده به کرونا علی رغم خطرات بالقوه جانی و عدم تحریک پذیری جامعه نسبت به پیام های مکرر هشدار، نشانه این است که جامعه در اغماء است و غرق در واکنش دفاع روانی انکار، حتی نگران شرایط مبهم و آماده انفجار اقتصادی و کرونایی پیش رو نیست.
در شرایط اغماء تمام اعضاء در وضعیت نسبتا” مشابه قرار دارند و گاه تشخیص اینکه کدام عضو در وضعیت بهتری قرار دارد، دشوار است. درست مثل عبارتی که اسماعیل فصیح در رمان “ثریا در اغماء” نوشته….
“بعد از یک حد بدبختی یا یک حد خوشبختی ، همه مثل هم می شوند و آدم نمی تواند هیچ چیز را درست تشخیص بدهد . معلوم نیست کی بد است و کی خوب است…چون همه مثل هم اند.”
در چنین وضعیتی و البته با درنظر گرفتن شرایط نوروزی، شاید بهتر باشد پیام نوروزی را نیز از این کتاب نقل کنیم:
“باید برای بدترین آماده باشیم و برای بهترین امیدوار”
?رشت.دکترحمیداخوین.۱۴۰۰/۱/۳.ایام کرونایی?
#نوروز_۱۴۰۰
#ایام_کرونایی
#ثریادراغماء
Tel: @HypnoseChannel
Insta: Instagram.com/Hamid_akhavein
