? لزوم تزریق امید و عشق

? بنظرم وقت آن رسیده است که بتدریج در مورد بررسی چراییِ سطح گستردگی بالای ابتلا و مرگ ناشی از کرونا در ایران، از نگاه خطی علت یابی مقصرانه ( یعنی صرفن بحث واکسیناسیون، که البته از مهمترین عوامل است ) دست کشید و از منظر شبکه ای و چند عاملی به این مسئله توجه داشت تا بتوانیم در روزهای آینده و در آستانه و میانه فصل سرد سال که در پیش رو داریم، دچار غافلگیری بزرگ دیگری نشویم.

بالاخره دیر یا زود، و علی رغم تمام مصائب و مشکلات و تلفاتی که با آن مواجه شده ایم، به سطح مناسبی از درصد واکسیناسیون جامعه خواهیم رسید. ولی توجه بیش از حد به این موضوع و عدم توجه به سایر عوامل موثر بر سیستم ایمنی بدن بعنوان مهمترین و موثرترین سد دفاعی در مقابل بیماریهای عفونی از جمله کرونا، چنان ما را با آثار نامطلوبی بر سیستم ایمنی مواجه خواهد کرد که متاسفانه امکان درگیری گسترده ی دوباره، در موج بعدی بیماری را متصور میسازد.
فراموش نکنیم که فرسودگی فزاینده هجده ماه اخیر در تمام سطوح، از تاب آوری روانی مردم و حتی مسئولین گرفته تا توان مقابله و ایستادگی کادر درمان و نیز قدرت حمایت اقتصادی دولت، پاشنه آشیلی است که بی توجهی به آن، میتواند ما را مجبور به پرداخت بهای گزافی نماید. لذا باید هرآنچه میتوانیم انجام دهیم تا بتوانیم از هرگونه اضافه باری اجتناب کنیم.

خواب مناسب، تغذیه مطلوب، بالابودن کیفیت سطح تعامل اجتماعی، ارتباط موثر و سطح شادی و امید به آینده از عوامل مهم و تاثیرگذار بر سیستم ایمنی هستند که بی توجهی به آنها قطعا” اثر نامطلوبی بر کیفیت این سیستم در بدن خواهد گذاشت و لاجرم زمینه مناسبی در بروز پیک یا پیک های بعدی بیماری خواهد شد.

به گمان من، در میان عوامل مهم سطح گسترده ابتلا به کرونا و میزان بالای تلفات آن در ایران، به ویژه در گونه اخیر دلتا، کاهش کیفیت سیستم ایمنی فردی افراد جامعه نقش مهمی دارد و از عوامل مهم این کاهش سطح ایمنی، باید به میزان و عمق روابط بین فردی امروز افراد، اشاره کرد.

سلامت جسمی و روانی انسان به شدت تحت تاثیر روابط بین فردی است.
طبق تئوری “اریک برن”، روانشناس کانادایی، انسانها و سایر حیوانات اجتماعی به ویژه میمون ها، علاوه بر گرسنگی غذا،‌ گرسنگی نوازش”Touch hunger”دارند و عدم ارتباط اجتماعی و حضور در شرایط ایزوله و تنهایی عمیق و طولانی، قطعا” نقش مهمی در افزایش استعداد ابتلا به بیماری ایفا میکند.
آغوش،‌ مهمترین نیاز غریزی نوزادان است و نوزادان دور افتاده از مادر در معرض عفونت بیشتر و در خطر کاهش وزن گیری هستند.

“هری هارلو”، روانشناس آمریکایی که اهم شهرتش، به خاطر تحقیقاتش برجدایی نوزاد از مادر، نیاز از روی وابستگی و
انزوای اجتماعی، با آزمایش‌هایی بر روی میمونهای “رزوس” می باشد، جدا کردن میمون بچه از مادر را مهمترین علت بروز رفتارهای پرخاشگرانه در این میمون ها میدانست. رفتارهایی که لاجرم به انزوای اجتماعی، کمبود نوازش و نهایتا” کاهش کیفیت سیستم ایمنی و افزایش استعداد ابتلا به بیماری منجر میشود.

“اریک اریکسون” روانپزشک آلمانی نیز اخذ امتیاز کامل اولین مرحله رشد در نظریه “اپی ژنتیک” که مربوط به یک و نیم سال اول زندگی میشود و حاصلش فضیلت ارزشمند اعتماد و امید است را منوط به اخذ نوازش در این مرحله میدانست.

همگی میدانیم که چقدر در سالهای اخیر از یک همدلی گسترده دور افتاده ایم ولی امروز همه ما، از پیر و جوان، از مرد و زن، از هر گروه و دسته، از هر استان و شهر و از هر قومی که هستیم و با هر طرز تفکر و اندیشه و مرامی که داریم، چاره ای نداریم دریابیم که جان تک تک ما در گرو همدلی و همراهی همگی ماست و چاره ای نداریم که شمشیرها را غلاف کنیم و دست هایمان را به هم بفشاریم و آگاه باشیم که این تنها راه عبور از این ورطه است و برای مواجهه با این بیماری و در راستای افزایش سطح ایمنی فردی و اجتماعی، چاره ای جز روی آوری به همراهی، همدلی و شادی و امید نداریم.

چرخه ی اضطراب، خشم و اندوه در سطح فیزیولوژیک با افزایش سطح هورمونهای مخرب آدرنالین و کورتیزول ما را بجایی خواهد رسانید که حتی با واکسیناسیون کامل هم ره به جایی نبریم.
از طرفی هورمونهای مطلوب و موثر بر سیستم ایمنی، از دوپامین و سروتونین گرفته تا اندورفین و اکسی توسین فقط با همدلی، همدمی، همراهی و رواج شادی در روابط اجتماعی و افزایش امید در سطح ملی بدست خواهد آمد.

تحقیقات نشان داده است که پیگیری روند ایجاد همدلی در جوامع و تلاش در جهت افزایش سطح احساسات خوب و به ویژه تبادل انتقال این احساسات به همدیگر، نه تنها بر سطح سیستم ایمنی افراد تاثیر مطلوب دارد بلکه در کمال شگفتی، منجر به رشد سطح اقتصادی جامعه نیز میگردد.

?رشت.دکترحمیداخوین.۱۴۰۰/۶/۱۲.ایام کرونایی?

#واکسن_کرونا
#سیستم_ایمنی

Tel: @HypnoseChannel
Insta: Instagram.com/Hamid_akhavein