یک جزیره پر ز مرجان مثل یک گلخانه ای
چون عروسی در خلیج فارس صاحب خانه ای
هر وجب از خاک تو تاریخ را طی کرده است
یادگار غیرت ایرانی و مردانه ای
تاقديسى مانده بر جا از هزاران سال پیش
داستان هایت اساطیری پر از افسانه ای
از کرانه می وزد تا شهر کاريزت نسیم
شرحی از تاریخ دارد در تو هر ويرانه ای
نقره فام ساحلت یک قاب زیبا ساخته
آسمانت آبی و با تیرگی بیگانه ای
از زلال آبيت پیداست مهد اولین
صید مروارید های نادر و شاهانه ای
چون نگينى می درخشی در میان آب ها
ناز بانوی خلیج و مه رخ و دردانه ای
شرجی تو مهربان تر می شود دی ماه را
می وزد در تو نسیم عاشق و مستانه ای
علم پرور ،مهد دین ، مهد سعادتمندي و
خاستگاه عالمان و مردمی فرزانه ای
با شهیدانی که تقدیم وطن کردی ، بدان
مثل شمعی آرزوی بال هر پروانه ای
کیش ! ای شیرین ترین احساس این دریای شور
پاسدار مرزهای آبی کاشانه ای
شعر: سمانه رحیمی
عکس: الهام پوریونس؛ ساحل کیش 16 آذر 96
