عبور خواهیم کرد؛ به سوی آرامش…

عبور خواهیم کرد.
عبور از آدمهایی که ندانسته قضاوت کردند.
نفهمیده، حرف زدند.
و به قول خودشان ناخواسته آزارمان دادند.
بزرگتر که میشویم، راهِ عبور کردن را پیدا خواهیم کرد.
راهِ اینکه چطور کنار خودمان بایستیم و از کسی انتظاری نداشته باشیم.
راه اینکه چطور با دنیا و ناپایداری اش کنار بیاییم.
راه اینکه چطور گاهی نبینیم و نشنویم و اجازه دهیم آدمها همانطور که راحت هستند ما را ببینند و تحلیل کنند!
آنطور که راحتند ما را روزی که دوست دارند ستایش کنند و روزی که دوست ندارند تخریب.
عبور خواهیم کرد.
درست همانطور که از کودکی‌مان و نوجوانی مان عبور کردیم.
درست همانطور که دوام آوردیم، باقی راه را هم دوام خواهیم آورد.
عبور خواهیم کرد و با خودمان و دنیا و آدمهایی که به نوعی ملاقات میکنیم، آرام تر خواهیم شد.
آرام‌تر خواهیم شد و کمتر تلاش خواهیم کرد برای اثبات ، برای دفاع!
آرام تر خواهیم شد با تصویری که آدمها از ما دارند و تصویری که به شدت تلاش میکنند از خودشان نشان دهند.
روزی آرام تر خواهیم شد.
و عبور خواهیم کرد.
آن روز پذیرش عمیقی به دست خواهیم آورد و اجازه خواهیم داد دنیا کارش را انجام دهد و ما هم کنارش زندگی مان را میکنیم.
متن از: پونه مقیمی
ارسال از: پریسا گندمانی