سکوتی سرشار از حضور و پذیرش.

تصور کنید با بدنی شفاف و زلال رو‌ به روی جریانِ زندگی ایستاده اید و نظاره‌گر تمامِ جریانات هستید.
اجازه دهید جریانات و اتفاقات از شما عبور کنند.
اجازه دهید اندوه عبور کند.
خشم عبور کند.
درد عبور کند.
اجازه دهید هشیاری‌تان تبدیل به نظاره‌گری انعطاف پذیر شود.
شفاف که باشید، به چنگک‌ها و خشم‌های دیگران گیر نخواهید کرد.
نظاره گر که باشید، بدون نگرانی از افکار و واکنش‌ها فقط حضور خواهید داشت.
حضور داشته باشید در بدنتان و خلوت کنید با خودتان.
کمی تمرین کنید؛ جواب ندهید و دفاع نکنید.
شاید جهانی دیگر پشت منطقِ آنهایی ست که درکشان نمیکنیم! چه ایرادی دارد در مقابل جهانی که درکش نمیکنیم، سکوت کنیم؟
همیشه تا بوده، خشم بوده و قضاوت.
اگر هم خشم نبوده، دفاع بوده و ترس.
تغییر از درون ما شروع میشود.
شاید بتوانیم تبدیل به همان سکوتی شویم که همه مان بسیار به آن نیازمندیم ؛ سکوتی سرشار از حضور و پذیرش.
اجازه دهیم عبور کند.
هم جهان از ما.
هم ما از جهان‌ِ درونی دیگران.

? پونه مقیمی

ارسال از: یگانه قدیریان