شاید این یک تعصب باشد ولی من باور نمی‌کنم که یک انسان؛ علت صعودش به قله را دیدنِ منظره‌ی اطراف بیان کند. هیچ کسی سختی کوهستان را برای دیدنِ یک منظره تحمل نمی‌کند.
قله؛ تنها جایی بر کوهستان نیست. قله در قلب و ذهن ما جای دارد .
قله؛ پاره‌ای از یک رویاست که به حقیقت می‌پیوندد. و مدرکی مسلم بر این است که زندگیمان بامعناست.
قله نشانی از آنست که می‌توانیم باقدرت اراده و توان جسممان؛ زندگی را به آنچه میخواهیم و آنچه دستانمان قدرت خلق آن رادارند؛ تبدیل کنیم.
اریک واینمایر / لمس بام دنیا
اشتراک: پریسا گندمانی
