تمام ما انسان‌ها در زندگیمان، باید یک نفر را داشته باشیم… «یک رفیق»
نه از آن رفیق‌هایی که فصلی‌اند… یک روز هستند و یک عمر نه… نه از آن رفیق‌هایی که وقتی زندگی‌ات بهار است کنارت هستند و در زمستان زندگی تنهایت می‌‌گذارند… نه از آن رفیق‌هایی که فقط وقتی زندگیشان تاریک می‌شود به سراغتان می‌آیند و وقتی زندگیشان پر نور است فراموشتان می‌کنند… نه منظورم این رفیق‌ها نیستند…
رفیق‌هایی را می‌گویم که اگر از آسمان سنگ هم ببارد چتر هستند… خنده‌هایت را دوست دارند و در روزهای سخت می‌توانی بدون هیچ توضیحی در آغوششان اشک بریزی… آن‌هایی که بدون قضاوت و سرزنش کنارت می‌مانند تا روزهای سخت بگذرد… رفیق‌هایی که بودنشان همیشگی‌ست حتی اگر بعضی از روزها تو همان آدم همیشه نباشی… رفیق‌هایی که تو را بلدند و کنارشان خودت هستی، با تمام خوبی‌ها و بدی‌هایت…
بگذارید همه چیز در دنیا نا عادلانه تقسیم شود، اما هر آدمی باید یک نفر را داشته باشد… یک رفیق.
حسین حائریان
اشتراک از: بانو قهرمانی
