آیامیدانستید ?
در شب یلدا ایرانیان باستان خوانی ویژه می گستردند و میوه های تازه فصل و میوه های خشک را در این سفره می نهادند. این سفره “میَزد” نام داشت و شامل میوه های تر و خشک و نیز آجیل یا به اصطلاح زرتشتیان، “لُرک” بود. این سفره در واقع ولیمه ی به درگاه ایزد “مهر” یا همان خورشید بود.
برخی از مردم هم در این شب به نیایش مشغول می شدند تا پیروزی مهر و شکست اهریمن را از خداوند طلب کنند و شب هنگام دعایی به نام “نی ید” را می خوانند که دعای شکرانه نعمت بوده است. روز پس از شب یلدا یعنی اول دی ماه، به عنوان «خور» یا در برخی منابع دیگر «خرم روز» نامیده می شد. خور در لغت به معنای خورشید است یعنی روزی که خورشید دوباره زاییده می شود و به این دلیل مردم در این روز به استراحت می پرداختند و تعطیل عمومی بود.
گردآوری و تنظیم: نازی تارقلی زاده
