امسال صادق هدایت یکی از معروف ترین نویسندگان معاصر ایران و زبان فارسی ۱۱۶ ساله شد. روزی نیست بر سرِ مزار او روی آن سنگِ خارای سیاه در گورستانِ «پرلاشز» در پاریس دوستدارانش گل نگذارند. یک محاسبه ی تخمینی به ما می‌گوید در ۶۷ سالی که از مرگ او می‌گذرد دوستداران و عاشقان هدایت حدود ۲۵۰۰۰ گل روی مزارِ او گذاشته‌اند این بخشی از تشکر و تقدیر مردم جهان از نویسنده یی است که هرگز تا پای جان تسلیم نشد.
اخیراً یکی از دوستان هدایت عکسی از مزارش فرستاده که یکی از دوستدارانِ مبتکر او به جای گل یک گلدان پر از قلم آورده و در کنارِ دسته گل‌ها سرِ مزار او گذاشته است. این اولین‌بار است که برای او قلم آورده‌اند. ابتکارِ نو و جالبی بود. واقعاً اگر قرار بود ما بخواهیم از صادق هدایت با تقدیم «قلم» تشکر کنیم خدا می‌داند تعداد قلم‌ها به کجا می‌رسید؟
به هر تقدیر علی‌رغم تمامِ حقیرهای وامانده یی که عقده‌ها‌شان را با کلمات عَفن بیرون می‌ریزند، او هنوز در اوج شهرت و عظمت بر تارکِ ادبیات ایران و زبان فارسی می‌درخشد. بوف کور به ۳۲ زبان ترجمه شده و دو ترجمه در دستِ اجراء است.
جهانگیر هدایت
اشتراک از: بابک
