یادداشتی از بهرام معتمدى
✅ ديروز حسن (دوستم) رو ديدم.
ــ حسن سلام. په سيچه اينترنتت روشه نمو كنه، يه مطلبيم ت ِ تلگرام سيت فرستاده.
– سلام، ديتاكسم كرده.
ــ او كرفس خَهردَى چه كار اينترنت هِسى ؟
– ديتاكس اينترنتم كِرده.
ــ ديتاكس اينترنت چنن ؟
– بيو تا سيت بِگم.
ــ يارك جوني؟ هههههه ??? (١)
و حسن توضيح داد:
انسان به خاطر نوع تغذيه و مصرف خوراكي‌هايي كه مواد نگهدارنده و افزودني دارند و همچنين به خاطر عدم تحرك و كلا سبك زندگي جديد، بعد از گذشت مدتي در بدنش مقدارزيادى سم جمع مي‌شود كه اين سموم بايد دفع شوند.
▫الان در كشورهاي توسعه يافته مراكزي هست كه افراد به مدت حداقل يك هفته زير نظر پزشك هستند و غذاي اصلي آنها آبِ كرفس و سبزي و انواع ميوهاست و شديدا از فست فود و غذاهاي مشابه دوري مي كنتد و پس از *سم زدايى* به زندگي عادي برمي گردند.
او مي‌گفت: حساب كرده ام ماهانه بيش از پنجاه ساعت در #اينستا و #تلگرام هستم.
پس ديتاكس ده روزه از اينترنت انجام داده ام الان نهمين روز است، در اين نه روز هيچ چيزي از دست نداده ام بر عكس كلي كارهاى عقب افتاده انجام داده‌ام.
*كليدِ حسن * در موتورش چرخيد و رفت.
? با خودم فكر كردم من در يك ماه چند ساعت وقت مفيد دارم؟
چند ساعت از آن را با فضاي مجازي هدر مي دهم؟
▫چند بار شده به خودم گفته ام فقط ببينم اين عكس چند لايك خورده و بعد چندين ساعت در اينستا بوده ام
▫ به اطرافم كه نگاه مي‌كنم مي بينم انسان‌هايي شده‌ايم كه سر در ابزاري فرو برده و از خانواده و اطرافيان‌مان بي‌خبريم. مطالب كپي شده از طرف دوستان را مي‌خوانيم و آنها را براي ديگران فوروارد مي‌كنيم و بدتر از آن اخبار روز را دنبال مي‌كنيم، اخباري كه حجم زيادي از آن باعث پريشاني و ناراحتي ما مي‌شود ولي متاسفانه باز هم اصرار داريم كه آنها را پيگيرى كنيم.
✅ از الان به مدت يك هفته اينترنتم را روشن نمي‌كنم.
كارهاي مهم را اولويت‌بندى و ليست مي‌كنم.
بايد مديريت زمان را در دست بگيرم.
“مثل حسن باشيم.”
پ ن (١) اين چند سطر ابتدايى با گويش بهبهانى نوشته شده.
اثر ندا دانایی
آکرولیک روی بوم 70 در 100 سانتی متر. 1397
