خوبى چت همین است؛ هر وقت بخواهى چیزى میگویى و هر وقت نمی‌خواهى نمی‌گویى و بدون خداحافظى گم مى‌شوى. میتوانى با بغض بخندى و هیچکس نفهمد دارى گریه میکنى، مى‌توانى جواب حرفى را که دوست ندارى ندهى، دست هایت را زیر چانه بزنى و خیره شوى به مانیتور و بگویى سرم شلوغ است ، میتوانى پشت کامپیوتر بنشینى و خاموش شوى و در یک لحظه اسمت لاى اسم آدمها گم شود و هیچ کس نگرانت نشود…
هیچ کس نگرانت نشود…
ارسال از نازی تارقلی زاده
