سه تار ساز اختناق است، ویولون ساز دموکراسی. از بس صداش لاجون است؛ بغض فروخورده است انگار؛ می گویند یک نفر شنونده برایش کم است، دو نفر زیاد . . . دیده بودم که اگر وسیله اش نکنی برای رونق دکان، رازهاش را پرده در پرده باز می کند بر تو . . . آخر زن است این ساز( از پشت نگاه کن، موهاش را بافته است انگار) و حساس است همانقدر که هر زنی. قهر می کند با تو . . . چقدر هم که اهل حسادت است این ساز! وقت هایی که باژی در می آورد ساز دیگری بگیر دست ات، ببین چطور راه می آید با تو . . .
ارسال از: ناهید شمس
