شعری از استاد زنده یاد سعید_نفیسی

رفت فرهاد و ازو ، قصّه ی شیرینی ماند
وز جوانمردی او ،تا ابد آیینی ماند

دوش رفت از بَرَم آن دلبر و در خانه ی من
بوی جان پروری از طرّه ی مشکینی ماند

ذوقِ دیدار، دَمی بود و زان تا دَم مرگ
بار رنجی است که بر خاطرِ غمگینی ماند

نام آن خواجه به زشتی و به رسوایی رفت
نام نیکویی اگر ماند ، زمسکینی ماند

ای خوش آن پادشه کشور معنی که از او
از همه مالِ جهان ، خرقه ی پشمینی ماند

دینِ پاکی که پِی خدمت خلق ، آمده بود
شد فراموش و از آن ،زاهد خودبینی ماند

ای که از عشقِ نفیسی، خبری می شنوی
ازجهان رفت و از او شهرتِ دیرینی ماند

استاد زنده یاد
#سعید_نفیسی

ارسال از: الهام پوریونس