جشنی به نام عشق فراهم می آورم
صد شاخه یاس و نرگس و مریم می آورم
از شهر چشم های به تو خیره مانده ام
باران پر طراوت و نم نم می آورم
تقصیر واژه های پر از طعنه ی تو نیست
زخمی که از گزنده ترین غم می آورم
وقتی که سیب می چکد از دست های من
ایمان به بی گناهی آدم می آورم
از دفترت برای دلم یک غزل بخوان
من هم برای بغض تو مرهم می آورم
در جشن پایکوبی این عشق جاودان
با طعم بوسه؛ ژاله و شبنم می آورم
با من بمان بهانه‌ی زیبای زندگی!
من در هوای بی تو نفس کم می آورم.
شعر: سمانه رحیمی
عکس: ريحانه معتمدي
