حس کردن چیزها (که معمولاً بدان معنی است که آنها را با رنج حس کنیم) در سطوحی معادل دانش اندوزی است. یک مچ پای در رفته به سرعت به ما حفظ تعادل بدن را می‌آموزد، سکسکه مجبورمان می‌کند که به جنبه‌های تاکنون ناشناخته شبکه تنفسی‌مان توجه کنیم، و در فراق معشوق بودن معرفی کاملی است از ساز و کار وابستگی عاطفی.
در حقیقت، به قول پروست، ما تا مشکلی نداشته باشیم عملاً چیزی نمی‌آموزیم، نه تا وقتی که درد بکشیم و نه تا زمانی که چیزی را که پیش‌بینی کرده بودیم غلط از آب در آید. “اندکی بی‌خوابی این ارزش را دارد که ما را وادارد خوابیدن را تحسین کنیم، و شعاع نوری بر این تاریکی بتاباند. حافظه‌ای بی‌نقص ابزار کارآمدی برای مطالعه پدیده حافظه نیست.”
#آلن_دو_باتن
?پروست چگونه می‌تواند زندگی شما را دگرگون کند
گردآوری: پریسا گندمانی
عکس: علیرضا طیاری
