برای مردم تفکر همچون باری طاقت فرساست؛ بنابراین همان قدری که کار حرفه یی شان ایجاب میکند می‌اندیشند و همانقدری که برای تفریحاتِ مختلفشان لازم است و نیز برای گفتگو و بازی ؛ چنانکه ازین رو باید طوری ترتیب داده شوند که آنها بتوانند با حداقل اندیشه‌ی ممکن کارشان را پیش ببرند ولی اگر در اوقات فراغتشان چنین تسهیلاتی نداشته باشند به جای اینکه کتابی به دست بگیرند و قدرت اندیشه‌شان را محک بزنند، ساعت ها کنار پنجره ولو میشوند و به پیش‌پاافتاده‌ترین اتفاقات چشم می‌دوزند و بدین ترتیب واقعا برایمان میشوند مصداق این سخن آریوستو که:
«چه رقت‌آورند ساعاتِ بیکاریِ نادانان!»
متعلقات و ملحقات / آرتور شوپنهاور
ارسال متن از: بابک
عکس از: علیرضا طیاری
