بنظرم ما آدم‌ها از همانجایی قافیه زندگی را باختیم که از کنار چیزهای لذت‌بخش کوچک زندگی‌مان گذشتیم و چشمان‌مان به دنبال اتفاقات بزرگ زندگی گشت !
از خوشحالی‌های کوچک و نقلی زندگی گذشتیم و سرمان برنگشت تا بی نهایت ترین لذت های دنیا را در درونشان تجربه کنیم . به جایش پناه بردیم به خوشحالی های محال و بزرگی که میلیون ها نفر در روز طلب‌اش را دارند !
از همانجایی شروع به باختن کردیم که جزئیات زندگی را فراموش کردیم و دو دستی چسبیدیم به کلیات آن.
از یاد بردیم که میتوانستیم از همین چیزهای کوچک چقدر کیف کنیم و لذت ببریم.از یاد بردیم که دنیا آنقدری طول نمیکشد تا بخواهیم منتظر اتفاقات بزرگ‌اش بمانیم.
از یاد بردیم که تا چه اندازه میتوانستیم تنها نمانیم و تنها نگذاریم؛اما تنهاماندیم
همین!
پویان اوحدی?
اشتراک از: پریسا گندمانی
