شعر زیر 151 سال قبل توسط کاتلین اومارا سروده شد و سپس در زمان آنفولانزای همه گیر سال 1919 اسپانیا با این عکس دوباره منتشر شد.
و مردم در خانه های خود ماندند
و کتاب خواندند
و شنیدند
و استراحت کردند
و ورزش کردند
و بازی کردند
و به هنر پرداختند
و راه های تازه ای از بودن را آموختند
و متوقّف شدند
و عمیق تر گوش دادند
و برخی مراقبه کردند
و برخی با سایه هاشان ملاقات کردند.
و مردم شروع کردند به تفکّراتی متفاوت
و مردم شفا یافتند
و در غیاب مردمانی که به روش های جاهلانه، خطرناک، بی معنی و بی رحمانه زندگی می کردند، زمین شروع کرد به شفا یافتن.
و زمانی که خطر برطرف شد، مردم خودشان را یافتند.
آنان برای مردگان عزاداری کردند.
و انتخاب های تازه داشتند
و دیدگاه های تازه ای را خواب دیدند
و روش های تازه ای را برای زندگی آفریدند
و زمین را به طور کامل شفا دادند.
درست همانگونه که خودشان شفا یافتند.
اشتراک: بانو قهرمانی
