ایرانیان آتش را بر کف زمین نمی افروختند و از روی آن نمی پریدند، بلکه آنرا بر بام افروخته و بر گرد آن آتش نیایش می خواندند.1 : ایرانیان با افروختن سه یا هفت کپه آتش انرژی‌های منفی را به یکی از سرچشمه‌های انرژي طبیعت سپرده و سال نو را با انرژی مثبت آغاز می‌کنند.2 : آیین قاشق زنی، دستگیری از یکدیگر و داد و دهش را به یاد ما می‌آورد.3: آیین کوزه شکستن، بایستگی تازه شده و دگرگونی جهان را به یاد می‌آورد.4 : آجیل چهارشنبه سوری از میوه‌های خشک آماده شده و شادی‌افزای واپسین جشن ملی ایرانیان است.5: فالگوش ایستادن باور به بازگشت فروهرهای درگذشتگان را به یاد می‌آورد.6: آیین شال‌اندازی امید به رخدادهای نیک به همراه بسیاری داده‌های اهورایی در سال نو است.
