Posts published in “با هم بشنویم”

این تصویری که میبینید به روزترین تصویر از یک سلول انسانیه که با کرایوالکترون میکروسکپی NMR و X-Ray گرفته شده است. اشتراک: مرضیه نوشاد

شعری از دکتر آنه محمد دوگونچی

 

ترانه ای از زبان کوچه‌گردهای افغان که در کوچه‌ها جار می‌زدند برای تاخت زدن کالاهای کهنه با کالای نو. به این ترانۀ زیبا گوش کنید. خوانند‌ۀ این ترانه، فرهاد دریا نام دارد.

- سلام: یعنی دلم برایت تنگ شده بود.

برای هنرمند جوان آقای کوروش حسن‌پور و آموزگار توانایشان آرزوی موفقیت روز افزون داریم.

آکرلیک روی کاغذ نیم گلاسه ـ اندازه 21 × 30 سوم آذر 1400

محل عکس ها شمال کشور می باشد و با دوربین موبایل ثبت شده است.

گزارش تصویری از پروفسور نیلوفر قریشی

یک عالمه اتفاق دوره ام کرده اند نه می افتند... نه می روند ... فقط می رقصند!!

پیشانی‌ام را می‌بوسی و قسم می‌خوری آخرین زنی هستم که دوستش خواهی داشت

دلتنگی، موجود عجیبی‌ست. حسود، شکننده و حساس است. دلتنگی، شخصیت مخصوصِ خودش را دارد و اگر نتوانیم آن را به درستی مهار کنیم و نتوانیم ذاتش را ببینیم و بپذیریم، میتواند در رابطه‌مان نوسان ایجاد کند.

این کلمه ها رو وقتی شنیدم که راننده ی اسنپ داشت با تلفن حرف می‌زد.حدودا چهل و پنج سال داشت. بعد از اینکه تلفن رو قطع کرد بهم گفت ببخشید داداش شرمنده، دست خودم نیست خانومم که دلش می گیره اصلا دیوونه میشم. یه چیزایی میگم که جوونا نمیگن. ولی خداییش عجقم و عجیجم نمیگم.

گفته بود: «می‌دانید چه حسی دارد که انسان در یک شیشه عطر زندگی کند؟ خانه‌ ما آن شیشه عطر بود.»

زندگی به روایت مسعود فردمنش.

? به بهانه اخبار زیاد شدن آمار خودکشی در کشور؛

من جامعه شناسم و نه معلم و سخنران در حوزه انگیزش و توصیه و نصیحت.بااین حال، حال بد امروز جامعه به من می گوید از خطاب قرار دادن مردم جامعه ات نترس و اگر سخنی را نیکو می دانی به آنها بگو.

رسانه هفت هنر مخاطبان و کاربرانی از کشور دوست و همسایه و ستم دیده افغانستان دارد. دو عکس زیر ارسالی از همراهان هنردوست افغانستانی رسانه هفت هنر است.

ترانه‌یی برای وطن، سرایش: پزشک مردمی و حاذق "دکتر واله شیدا"

"سنت چارلز" شهر کوچک و قدیمی بود با جمعیت کم و جالب و دیدنی، با آرامش و فرهنگ خاص خود... با رستوران، بستنی فروشی، بوتیک‌های کوچک، صنایع دستی، معماری خاص و متفاوت... که جای دیگر کمتر دیده می شود...

چهارباغ یکی از خیابان‌های تاریخی و اصلیِ اصفهان است و به دو بخشِ چهارباغِ صفوی و چهارباغ عباسی بخش می‌شود. چهارباغ عباسی یکی از خیابان‌های تاریخی شهر اصفهان است که بین دروازه دولت و سی و سه پل قرار دارد.

با جام شراب مرصع به لاجورد منتظرش باش،

ایرانیان روز سیزدهم را جشن میگرفتند زیرا نخستین روزآغاز کشاورزی در سال نو بود. روز کشت‌ و کار با گردآمدن در زمین زراعی و آرزوی بارش باران و فرارسیدن سالی خوب و خرم برای کشاورزان. برخی آیین های معروف سیزده به در - گره زدن سبزه - سبزه به رود سپردن - خوردن کاهو و سکنجبین - پختن آش رشته - پرتاب ۱۳ عدد سنگ (مخصوص مناطق کردنشین)

از بچگى عاشق موتور بودم؛ هنوز موتورِ آبیِ پدربزرگ یادم است و لحظه شمارى برای آخر هفته‌ها که روی موتورِ خاموش بنشينم و فقط گاز بدهم، که با دهانم صداى موتور در بیاورم و توی خيال لابلاى ماشین‌ها ویراژ بدهم. بزرگتر که شدم تصویر این آرزو هر بار که عزیز مي‌گفت " امنیت ماشین به هزارتا موتور می‌ارزه، هيچوقت موتور سوار نشو مادرجون " کم‌رنگ و پر‌رنگ می‌شد اما این روياى من بود و از سرم نمی‌افتاد...

این زندگی نیست که می‌گذرد؛ این ما هستیم که رهگذریم…

می‌خواهم شعری بنویسم! آسمانی، با ستارگان صورتی لبخند پرده‌های گشوده زهره‌ی رقصانی در شور.

بیشتر آدمها در نوعی بی خبری همیشگی زندگی می‌کنند. آنها همیشه امیدوارند که چیزی اتفاق بیفتد و زندگیشان را دگرگون کند. حادثه‌ای، برخوردهای اتفاقی، بلیت برنده بخت آزمایی، تغییر سیاست و حکومت. آنها هرگز نمی‌دانند که همه‌چیز از خودشان آغاز می‌شود... مارک فیشر

آتش را مردها پیدا کردند گرما را زنان لبخند را زن ها کشف کردند اول بار آنها به خوشبوییِ گلها پی بردند

‍ هفت ماه پیش در صندوق پستم لابه لای روزنامه ها و نامه ها یک آگهی دیدم‌. شهرداری می خواست حضانت تعدادی باغچه را به اهالی واگذار کند. یعنی مراقبت و‌‌ سرپرستی باغچه ای طی قرار دادی یکساله به افرادی خاص واگذار می شد و به شرط موفقیت، این قرار داد قابل تمدید بود. به نظرم ماجرایی جالب و هیجان انگیز بود.

Just say I love him I love him from the start

گاهی اوقات رویاها مثل امواج تو رو با خودش میبره و دور می کنه.

گل سرخ گل سرخ گل سرخ او مرا برد به باغ گل سرخ و به گیسو‌های مضطربم در تاریکی گل سرخی زد... (فروغ فرخزاد)

‏«قربانت بروم که به قدر تمام درخت‌های دنیا دوستت دارم. چرا که فقط تو و درخت‌ها ارزش دوست داشتن دارید. چرا که سبز می‌شوید. هر سال سبز می‌شوید و تازه می‌شوید و سایه دارید و پر از پرنده هستید و نفستان عطر روان است و ریشه‌هایتان در خاک، که جز خاک حقیقی وجود ندارد.»

به جرم راستگویی, به جرم هنرمند بودن در سرزمین کاهلان و بی هنران, به جرم ساختن در بیابانی که مردمانش جز حضیض نمیشناسند و روزشان را با انباشتن هیچ بر هیچ شب میکنند, که این کهنه سرای را دو در است که از یکی می آییم و از آن یک میرویم, چه بهتر که این فاصله را به هیچ بیندیشیم! چرا خشتی بر خشتی نهیم,مگر نه اینکه باغهای معلق بابل و بهشت شداد همه با خاک یکسان شد؟!

تَحنان: في (معجم الوسیط، الرائد، معجم اللغة العربیة المعاصرة)

  Composer: Alan Menken Lakota Flute: Majid Sanei

‏از میلیون‌ها سنگ همرنگ که در بستر رودخانه بر هم می‌غلتند فقط سنگی که نگاه ما بر آن می‌افتد زیبا می‌شود.

اولین بار که چهره تو را دیدم

I thought the sun rose in your eyes

 

And now the end is near And so I face the final curtain

I don't wanna talk About the things we've gone through

طلوع خورشید غروب خورشید

  اندوهش غروبی دلگیر است در غربت و تنهایی همچنان که شادی‌اش طلوع همه آفتاب‌هاست

"فکر می‌کنم همه‌ی آنها که کار هنری می‌کنند علتش – یا لااقل یکی از علت‌هایش – یکجور نیاز ناآگاهانه است به مقابله و ایستادگی در برابر زوال. این‌ها آدم‌هایی هستند که زندگی را بیشتر دوست دارند و می‌فهمند و همینطور مرگ را...! کار هنری یکجور تلاشی است برای باقی‌ماندن و یا باقی‌گذاشتن «خود» و نفی معنی مرگ. گاهی اوقات فکر می‌کنم درست است که مرگ هم یکی از قوانین طبیعت است ، اما آدم تنها در برابر این قانون است که احساس حقارت و کوچکی می‌کند.

برگهای پاییزی بی شک در تداوم بخشیدن به مفهوم درخت و مفهوم بخشیدن به تداوم درخت، سهمی از یاد نرفتنی دارند...

توی رمان "شکر تلخ" و در ادامه‌‌ش رمان "گزنه‌"ی جعفر شهری، یه صحنه‌ی درخشان ابدی نقش بسته در یاد من.

اجرای قطعه زیبای Evocacion توسط استاد میلاد نهال

When I think of you My heart remembers

When marimba rhythms start to play Dance with me, make me sway Like a lazy ocean hugs the shore Hold me close, sway me more

  فروغ فرخزاد

کلماتی هستند که می‌میرند...

can think of younger days when living for my life Was everything a man could want to do I could never see tomorrow, but I was never told about the sorrow

Mamma You gave life to me Turned a baby into a lady

Limmensita: Immensity

وقتی بارون میاد، (مثل چی) میریزه و می باره.

عکس تازه‌ یی از احسان نیکفرجام

نگاه کن که غم درون دیده ام چگونه قطره قطره آب می شود چگونه سایه سیاه سرکشم اسیر دست آفتاب می شود

Hello my love, it's getting cold on this island سلام عشق من! داره خیلی هوا در این جزیره سرد میشه.

مروري بر آثار آهو خردمند

??? همای مستان: پیر آموزگار من امشب رسید در بر من واژه‌های خوش عطر و بوی استاد همیشگئ من محمود جان طیاری امشب برای نخستین بار پیچیده در کلبه‌ی کوچک چوبئ و انگار همه ی این چوب ها و درختان و برگ ها و باغ هم به گوش نشستند به پای واژه واژه های سرا پا سرشار از عشقشان...

عشقم چنان ربود که دنیا و آخرت افتاد چون دو قطرهٔ اشک از نظر مرا صائب تبریزی

 

" Butterfly " ? Native song

هر زمان که فکر میکنم او را کامل شناخته‌ام، اتفاقی می‌افتد و متوجه میشوم هنوز بخش‌هایی کشف نشده در درونش وجود دارد. هنوز شکنندگی‌ها و آسیب‌پذیری‌های دلنشینی دارد که درک‌شان از زیبا‌ترین بخش‌های رابطه‌ام با اوست. هر زمان که فکر میکنم عمیق‌ترین نوع صمیمیت را با او تجربه میکنم، با رخ دادنِ اتفاقی متوجه میشوم هنوز به اندازه‌ی کافی درکش نمیکنم و هنوز هم بخش‌هایی در رفتارم وجود دارد که او را آزار میدهد. بعد از تمام این سالها، هنوز در حال کشفش هستم.

زندگی یعنی کمی دیروز، خیلی امروز و کمی فردا!

And so it is just like you said it would be Life goes easy on me Most of the time And so it is the shorter story No love, no glory No hero in her sky

از پیراهنت، دستمالی می‌خواهم که زخم عمیقم را ببندم و از دهانت، بوسه‌ای، که جهانم را تازه کنم،...

با تماشای برخی از تابلوهای نقاشی ‌می‌توانیم برای مدتی از دنیای واقعی و محدود اطرافمان خارج شده و راهی سفری خیالی شویم...

نگاهی به فیلم کشتزارهای سفید ساخته‌ی محمد رسول اف

//// علیرضا طیاری

فقر، چیزی را "نداشتن" است ولی آن چیز پول نیست؛ طلاو غذا نیست...

هزار معنیِ دیگر، به غیر از آنچه تو دانی درونِ عشق نهفته‌ست کجاست آنکه تواند، یک از هزار شمارد؟ یکی همین نزدیک قناریی که به آوازِ گرمِ خود کوشد جدارِ سردِ قفس را ندیده انگارد.

اونقدری که من تو رو دوست دارم اگر معشوقم نباشی زندگی به چه دردی می‌خوره هر روز به تو فکر می کنم هر لحظه با تو زندگی می‌کنم...

‌ بر شانه‌ی من کبوتری‌ست که از دهان تو آب می‌خورَد بر شانه ی من کبوتری‌ست که گلوی مرا تازه می‌کند. بر شانه‌ی من کبوتری‌ست باوقار و خوب که با من از روشنی سخن می‌گوید و از انسان ــ که ربّ‌النوعِ همه‌ی خداهاست.